Meer dan 30 jaar geleden leerde ik je kennen. Zag je voor het eerst met je fiets op de trap van het huis waar ik woonde op ‘t Wed en waar ook het magazijn van Opoe’s Eethuys was. Je wilde je fiets veilig stallen. Ik dacht ‘wie is die knakker?’. Jij lachte vriendelijk. Later bleek je de nieuwe bedrijfsleider van Opoe’s Eethuys te zijn. Je was de vervanger van Stephan. Al snel vond je je plek. De eerste periode dat je daar werkte belden er vaak meiden op met de vraag : ‘ is Peet er ?’ We werden er gek van zo vaak als die telefoon ging.. Wat moesten ze van je? Bij Opoe’s hebben we zo’n lol gehad en zo’n fijne tijd gehad met jou en alle collega’s. 2 jaar geleden was er nog een Reünie. Na Opoe’s begon je samen met John ‘ De Garde’. Ik werkte daar één avondje in de week naast mijn andere baan. Je was trots op je zaak! Daarna volgden er meer. Soms lagen we tijdens het werk wel eens in de clinch. Je mopperde dan dat je geen ruimte had en dat je nergens langs kon. Daarna konden we daar dan ook weer om lachen. Je kon iedereen zo goed in de watten leggen. Soms begrepen gasten je humor niet… wat erg komisch was. Al die jaren dat we samen werkten zal ik nooit vergeten. Zo’n mooie tijd. Ruim 1,5 geleden verhuisde ik terug naar Utrecht. Je stuurde een lief bericht
waardoor ik me weer welkom voelde ik mijn ouwe stadje. Sinds die tijd hadden we weer regelmatig contact. Bellen, appen of de kroeg in. Je was open over hoe het met je ging. Vorige maand was ik met Natas bij je thuis. Je zag er broos en kwetsbaar uit maar nog steeds vol verhalen en humor . Je bakte stroopwafels voor bij de thee. Peet je bent een ongelofelijke lieverd. Voor altijd in mijn hart , liefs Kaatje

Lieve Peet,
Ik leerde jou kennen ruim 50 jaar geleden. Als vriend van mijn buurjongen Michel Stomp.
Natuurlijk was ik op slag verliefd, net als zoveel anderen. Wat was je een bink. Dat zie ik terug in jullie knappe zonen. Naar de basketbal wedstrijden, waar de halve tribune vol zat met meiden die geen bal verstand hadden van basketbal, maar alleen voor jou kwamen. Wat een mooie tijd was dat.
We verloren elkaar uit het oog, zoals dat vaak gaat. Totdat ik Danny een aantal jaren tegen het lijf liep. Samen met hem bij jouw geweldige restaurant geweest, waar we herinneringen op haalde. Humor genoeg en je charisma had je nog steeds. Wat verdrietig dat je er niet meer bent. Ik wil iedereen die jou lief had, en dat zijn er velen, heel veel sterkte wensen met dit grote verlies. Vooral Noortje en jullie jongens.
Neem een wijntje daarboven lieve, grappige bourgondiër. Ik neem er eentje op jou. Proost.
Liefs Gaby

26 jaar geleden gingen wij voor het eerst eten bij John en jou. We hadden net 'verkering' en voelden ons enorm gekoesterd in de Garde. Niet een kouwe kak benadering, maar warm, grappig en geïnteresseerd. Waar zag je dat? Dat bedienend personeel voor je door de knieën gaat?
Er is zoveel gebeurd in mijn (onze) leven(s) terwijl we daar gingen eten. Ik heb daar op het terras mijn laatste sigaret gerookt. We spraken plannen om samen te wonen. Toen ik zwanger was, kwamen we er ook nog steeds, want wat kun je je er goed voelen. En toen die kleine kwam, namen we hem gewoon mee: naar De Garde, Bis en later Vis & Meer. Bij Bis vertelde je vol trots dat jouw eerste zoon was geboren. We wisselden 'kinderdingen' uit, maar nooit te serieus.
De laatste jaren was Vis & Meer anders. John in één klap weg, jij steeds zieker. Als je er was, bruiste er meteen iets en kwam er iets geinigs uit. Ik had een keer een jasje met bloemen aan en volgens jouw was dat ter ere van de nieuwe bloemige barkrukken.
Ging ik reserveren dan kreeg ik altijd een appje van jou: gezellig dat je komt. We klaagden wat over ons verval bij het ouder worden en hoe knap we vroeger wel niet waren. Jij vond het superleuk dat onze zoons samenwerkten. Ik ben blij dat jij zijn leermeester bent geweest, want er staan waarden in zijn kop gegrift die belangrijk zijn in het leven.
De laatste keer dat ik reserveerde kreeg ik geen appje. We belden nog kort even. Natuurlijk wist ik dat het niet goed ging, maar het had weer goed kúnnen gaan, verdomme.
De leegte die je achterlaat is onbeschrijflijk. Uiteraard voor jouw kinderen, voor Noortje en voor naaste vrienden, maar ik denk dat heel Utrecht dit voelt. Rust zacht en maak er wel een feestje van daarboven!

Jeetje Peet, je moest altijd een beetje om me lachen als ik tegen je zei “komt goed” als er dingen niet helemaal volgens (jouw) plan gingen. Dit kwam dus niet meer goed. Wat intens verdrietig. Ik koester warme herinneringen aan de jaren dat ik bij jou en John mocht werken, nieuwe smaken ontdekken, goede wijnen leren drinken, jouw sublieme gastheerschap mocht afkijken. Je laat een grote leegte achter voor eenieder die jou liefhad. Rust zacht. 😘 Hester

Peter,
Wat was jij toch een mooie Kerel. Altijd open, goedlachs en spontaan, maar vooral met bijzonder veel (droge) humor. Voor altijd in mijn herinnering. Rust zacht.
Bas van Ditmarsch