Peter was een netwerkvriend, iemand die niet schroomde om met zijn twijfels bij je aan te kloppen maar aan de andere kant dan ook altijd ook weer voor jou klaarstond. Ook vergat hij nooit te vragen hoe het met je ging (hij kende al je interesses en je bezigheden) of te benadrukken hoe je hem geholpen had. Zijn carrière-switch van de automotivebranche naar het coachvak hebben wij van dichtbij meegemaakt. Sterker nog: volgens hem hebben wij van Business Open -en dan m.n. het latere netwerkclubje 'Netwerken in Vertrouwen' waarvan Peter de naamgever was (...)- hem geholpen die grote stap te zetten!
Peter kennen wij als een levensgenieter, een 'bierfanaat' en altijd in voor een feestje. Een 'geweldig mooi mens' die wij node gaan missen. Op de foto die ik mee zal zenden komt dit allemaal tezamen. Ja dat was Peter!
Nondeju........ wat gaan wij hem missen!!!
Rust in vrede lieve Peter

Ik leerde Peter kennen bij onze netwerkclub Business Open op de golfbaan welschap. Ik als starter en Peter als manager bij Greenmotion. Na het dienstverband startte hij voor anderen, niet voor zichzelf!. Als Coach, begon wat aarzelend maar daarna ging het hard, haalde diploma's, deed de ME. meting bij me als pilot, geweldig ook zijn feedback, heerlijk was dat, recht door zee maar altijd met respect, daar had je wat aan. Maakte stappen, steeds meer opdrachten, ook als coach van directies ging het hard. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Na Business Open zijn we met een groepje een bij elkaar gebleven, Netwerk In Vertrouwen, naam kwam ook van Peter af. Dit moest het zijn, in de jaren elkaar veel gezien gesproken. Hier komen de wezenlijke dingen op tafel waar je als mens/ ondernemer tegenaan loopt. Peter had altijd een helpend antwoord klaar. 21 februari 2018 hadden we een bijeenkomst mede door Peter georganiseerd, hier vertelde hij ons voor het eerst dat er "iets" gevonden was wat niet goed was. Maar met al zijn positiviteit gaf hij aan dat hij 80 ging worden. Hij heeft deze positiviteit heel lang volgehouden en keihard gevochten om te winnen, maar helaas. Peter, nogmaals wat was je een heerlijke eerlijke oprechte en lieve vriend, ik ben blij je zo dichtbij te hebben gehad en super gaaf om jou gekend te hebben. De wereld is een topgozer ontnomen die nog lang niet klaar was hier. Cheers Peter we drinken een borrel op het leven en je blijft er één van ons, een hele speciale!! Vier het leven was ook jouw motto, gaan we doen maat!!

We hebben vaak gefilosofeerd over het leven . En kwamen tot de zelfde overtuiging: Het aardse leven is tijdelijk en onze zielen kennen geen tijd. Je bent op aarde om te leren en je verder te ontwikkelen. Om je levensthema's`s door te werken. En zo wordt je ziel wijzer en ouder. Ik heb je de afgelopen jaren hard aan je levensthema`s zien werken. Vol overtuiging , energie en passie. En voel dan ook een diep respect voor jouw. Het gemis voor Nicole en Lesley zal enorm zijn. En ik hoop van harte dat onze filosofie klopt. Want dan ontmoeten jullie zielen elkaar weer zodat jullie je weer in liefde kunnen verbinden.
We see again, Yvonne Simons

Beste Peter,
Onlangs bedacht ik me nog hoe het met je zou zijn. Goed om weer eens samen bij te praten met een kop koffie. Helaas.... daar is het nu te laat voor. Als coach-“collega’s” hadden we genoeg gespreksstof over ons vak en over het leven. Ik herinner me ons gesprek nog kort na je operatie. Het was duidelijk, je was niet van plan je aan je ziekte over te geven, je wilde vooruit. Je was een mooi mens, authentiek, eerlijk, gedreven en inspirerend. Je was een kei in het vertalen van jouw kennis en ervaring op papier. Je wist altijd weer de kern te raken. Met veel plezier en belangstelling las ik jouw artikelen. Je bent te vroeg gegaan maar je bent voor veel mensen van wezenlijke betekenis geweest en zal daarom nooit worden vergeten. Heel veel sterkte en troost voor jouw dierbaren. In het bijzonder voor Nicolle en Lesley, over wie je altijd liefdevol en vol trots vertelde. Dankjewel voor wie je was Peter. Rust zacht.

Lucie Croonen

Wat schrikken zeg, dat je nu, in mijn beeld AL afscheid hebt moeten nemen van dit leven. Veel te vroeg, veel te snel, veel te jong een toptalent en innnemende man waar we afscheid van moeten nemen.
Een jaar of 8 geleden benaderde je mij om je te coachen. Je was vast gelopen in leven en werk en zocht naar een nieuwe koers. De herinnering aan de voeten waar je op staat en je voortbeweegt maakte veel los. Je vind op zoek naar jouw talent. En wát een trots voelde ik toen ik ruime tijd daarna bij jou een kennismakingscoaching mocht ondergaan van wat jij in jouw nieuwe beroep als coach te bieden hebt. Volgens mij heb je jouw vertrouwde branche veel kunnen bieden als (team)coach.
We spraken elkaar niet veel, veel te weinig nadat bekend werd dat je ziek was, maar altijd dichtbij alsof we elkaar al veel langer kenden. Rust zacht Peter.....
Rouwen vraagt tijd, die gun ik jullie Nicole en Lesly, en alle nabestaanden

Dag Peter
Ook in Vlaanderen heb je jouw vriendschap en vertrouwen verankerd. Ik heb de eer gehad een Me.dot profiel van jou te ontvangen. Je hebt me mezelf leren kennen. Vanuit die kennis heb je mij begeleid naar mijn innerlijke compas en naar de strategie van mijn bedrijf. Beiden zijn nu onverbrekelijk met elkaar verbonden. Een ongelofelijke waarde.
Je leerde me hoe belangrijk het is je persoonlijke missie en dat van je bedrijf op één lijn te krijgen. Deze wijsheid en de vele werkvormen die je deelde met mij vanuit vriendschap en vertrouwen, draag ik nu mee uit bij mijn klanten. Het effect is groots. Net zoals jij. We zullen je enorm missen als coach en als partner bij Strategie met Ballen.
Dominique

Peter heeft mij op mijn 45e levensjaar laten zien dat ik talenten had en hoe ik die moest gebruiken . Dit is een van de rode draden in de basis van ons bedrijf, en heeft mij de kans gegeven om mij zelf te ontwikkelen. Ik ben blij dat ik dit nog persoonlijk tegen hem heb kunnen zeggen bij ons bezoek op 10 september. We mochten toen nog geen afscheid nemen, omdat hij betrokken wilde blijven bij ons bedrijf.
Door zijn betrokkenheid op het persoonlijke en zakelijke vlak zijn wij hem als vriend gaan zien. We zullen hem missen, maar bij onze stip aan de horizon zal altijd zijn naam bij staan.

Negen jaar geleden ontmoetten. We elkaar. Het was 2010. Direct was er die klik. Buiten de netwerk meetings zochten we elkaar op. Samen lachen, biertjes drinken, sparren over ons werk... Toen werd je ziek. Ik wist even niet hoe te reageren... Ik besloot je te bellen om samen speciaal biertjes te drinken... Dat deden we de laatste jaren regelmatig. En zo ga ik je herinneren. Peter, Proost! Ik ga een biertje op je drinken. Rust zacht. Familie, vrienden en nabestaanden, veel sterkte bij dit grote verlies.
Peter Lokker

Peter en ik zagen elkaar niet heel veel. Toch spraken we elkaar regelmatig, als hij of ik in de auto zaten, kletsten wij een beetje bij over wat er overal gaande was. In de autowereld of projecten waar hij mee bezig was. Ik ken Peter als een opgewekte vrolijke vent, die oprecht geintresseerd was in de medemens. Daarbij heeft Peter denk ik heel veel mensen geinspireerd gedurende zijn leven. Peter jammer dat ik het je niet meer persoonlijk kan zeggen, maar dank, dank voor de goede gesprekken, de lol en de meerwaarde die je in vele levens was.

Veel sterkte Nicolle en Lesley, en alle andere nabestaanden

Groeten Paul Wilbrink