Dat Peter een bijzondere man was werd mij al vrij snel duidelijk. Onverwachts binnenvallen bij Lava om een krantenartikel met ons te delen. Ter inspiratie… Of met een stapel boeken onder zijn arm als cadeau. Ieder boek had een verhaal. Toen ik voor Pinc #11 het ontwerp moest maken kreeg ik een prettige discussie met Peter over leesbaarheid. Uiteindelijk verkoos hij de kracht van het ontwerp boven de leesbaarheid. Wie weet ligt het aan mijn leeftijd.. zei hij. Maar als iemand jong was voor zijn leeftijd was Peter het wel. Zelden zo'n bevlogen man gezien.
Hans en ik vroegen ons laats af; noem nog eens een klant als Peter … het bleef stil.

Gisteren heb ik mijn vader de rouwadvertenties van Peter laten zien. Ik kon me namelijk herinneren dat Harry vroeger (Megaprint in Haarlem) met Peter heeft samengewerkt.

Harry Boogaerdt ’t Hooft: “Dat was wat je noemt een enthousiaste man. Hij had altijd originele ideeën. Ja, dan kwam er iemand binnen.”

Mijn vader wil de familie condoleren met het overlijden van Peter. Hij wenst allen veel sterkte.
Mede namens mijn moeder Tuut, Bart Boogaerdt 't Hooft.

Mijn ontmoeting met Peter van Lindonk was pas in 2009. Ik had hem veel eerder willen ontdekken. Hij heeft me meerdere malen betoverd met zijn PINC boeket van schitterende mensen, met zijn schitterende boekjes en mooie verhalen. De twinkel in zijn ogen deed je zijn leeftijd vergeten. Dankzij hem reed ik naar Parijs om 'hyperfotograaf' Jean François Rauzier te ontmoeten. Dankzij hem dineerden we in de buitenlucht met Jim Denevan en zijn geweldige initiatief Outstanding in the field. Dankzij hem leerde ik dat een haai maar een keer stil ligt in zijn leven: als die morsdood is. Altijd in beweging blijven dus. We mochten hem interviewen voor ons eigen boekje Vijf Vragen in 2010. En dankzij fotografe Anoek Steketee heb ik een prachtige portretfoto van hem die ik zal ophangen in mijn kantoor. Natuurlijk met de tekst "it's not how creative you are, but how you are creative". Peter gaat mijn boekje in van persoonlijke helden, mensen die ik bewonder. Rust zacht lieve man.

Peter's Circus

Ik ontmoette Peter van Lindonk voor het eerst ergens halverwege de jaren '90, in het toenmalige vLSP-kantoortje aan de Dannegracht in Breukelen.
Peter wond er geen doekjes om. Hij had wat tekstwerk van me gezien en dat beviel hem. Maar voor hij me als freelancer aan het werk zette wilde hij weten wat ik voor mens was; wat mijn interesses waren. Van Lindonk was een aardige maar indrukwekkend scherpe man. Recht op het doel af (later leerde ik dat hij soms bij potentiële klanten binnenstapte met een zandlopertje van een paar minuten, en dat hij ze in die korte tijd een contract van enige tonnen aan kon praten - over charisma gesproken).

Wat moet je zeggen in zo'n situatie? Ik wees naar de straat waar mijn blauwe bestelbusje stond. “In die auto zit mijn ballon, en na dit gesprek rijd ik naar een ballonwedstrijd die drie dagen duurt. Daar wijkt bijna alles voor. Maar ik haal mijn deadlines.”

Later leerde ik dat Peter ook een tot het uiterste doorgeslagen hobby had: het circus. Hij was zelfs spreekstalmeester van het Kerstcircus in Carré. Dat iemand een liefhebberij had waarvoor hij flinke offers bracht, dat begreep hij. Circus en ballonvaren, het zijn allebei dingen waarvoor je een beetje kind moet blijven om er ten volle van te kunnen genieten.

Niet lang na dat gesprek kreeg ik mijn eerste opdracht voor van Lindonk Special Projects. Later mocht ik aan een paar bijzondere projecten werken die me lang zullen bijblijven, waaronder Prikkels voor Albert Heijn, en - hoe kan het anders - een boek over de historie van een circustheater.
Peter bleek meer dan zomaar een klant. Hij was een mentor die zijn freelance creatieven ertoe aanzette boven zichzelf uit te stijgen. “We moeten een boek maken voor de Rabobank - in tien dagen. Kan dat?” “Nee Peter, maar we doen het toch.”

Natuurlijk is Peter samen met Nelleke een keer meegevaren in mijn ballon, boven het Groene Hart. In zijn achtertuin heb ik hem gedoopt tot Graaf Pieter Willem van de Maarsseveense Plassen tot Wavergemaal, want zo hoort dat onder aeronauten. Tegen die tijd was de relatie meer dan alleen zakelijk geworden.

In 2000 organiseerde Peter de eerste PINC-conferentie in Zeist. Enkele jaren daarna verkocht hij zijn uitgeverij om zich voor tweehonderd procent op zijn eigen circus te storten, dat boeket van bijzondere sprekers en memorabele intermezzo's.
Mijn blauwe ballonvaarderbusje vervoerde voor PINC.1 noodzakelijke spullen naar Figi. Velen staken vrijwillig een handje toe, want er was weinig budget en het moest een mooi feest worden. Voor Peter deed je dat. Eigenlijk had-ie een club. Peter's Circus.

Prikkels, het boek met de radio in de kaft gekoppeld aan een wekelijks radioprogramma uitgezonden op de kortegolf, was een van de laatste grote boekprojecten die hij aanpakte in de aanlooptijd van PINC.1. Albert Heijn liet er in het najaar van 1999 maar liefst 75.000 van drukken. Van Peter mocht ik er de tekst voor schrijven, samen met Bas van Lier. Achteraf gezien zaten in dat boek veel knipogen naar PINC - de meeste deelnemers aan de brainstormsessies over Prikkels bleven daarna op een of andere manier betrokken bij Peter's unieke conferentie, en dat malle oranje boek was een soortgelijk boeket van opvallende weetjes en inspirerende ideeën.


In de inleiding van Prikkels schreven we: “Lach, en voel dat u leeft. Wacht niet tot morgen. Proef de dag. Ruik, voel, zie en hoor hem.”
Dat was voor Albert Heijn - zogenaamd. Maar natuurlijk was het namens Peter.

Spreekstalmeester Graaf Pieter Willem van de Maarsseveense Plassen tot Wavergemaal, boekenmaker, mentor, inspirator, levensgenieter, bedenker van de leukste conferentie van Nederland, overleed op 2 maart van dit jaar.
Als er ergens in een andere dimensie een circus is, dan liggen daar een rode jas en een hoge hoed voor hem klaar.

Dag Peter.

Ik was denk ik ongeveer 24 jaar en had mijn zus al vele malen dol gezeurd om hét kookboek in haar bezit.
Na een dag haar verhuisd te hebben kreeg ik het boek van haar als dank met een mooie opdracht erin.
Een kookboek van de Bijenkorf uit 1972, dat er uitziet als al jaren intensief gebruikt, vlekken, oude aantekeningen, knipsels, losse notities als handgeschreven.
Als ontwerper sprak me dat zeer aan. Zó wilde ik ook ontwerpen.

Wat gebeurt: door mijn schaakkameraad en uitgever Lucas Bunge zitten niet lang daarna op mijn studio Peter van Lindonk, Nelleke en Max Dendermonde.
Praten over een uitgave voor het Westland.
De cirkel was rond en weer werd bewezen dat dromen uitkomen.

Het begin van een mooie samenwerking in het vak met veel, heel veel plezier en waarin we altijd zochten naar het onderscheid maken.

Deze week belt Claria me op in de auto:
"let goed op de weg, ga even aan de kant….. Peter van Lindonk is overleden"
Sommige berichten kun je geloven en zie je aankomen maar déze niet.
Ik heb een paar dagen alleen door het zuiden rond gereden met maar één gedachte, één persoon, één vriend.


Claria en ik wensen Nelleke, kinderen en familie alle liefs en alle sterkte toe die zó nodig is voor zo'n verlies en zo'n verdriet.

Bart de Groot

Peter: wat een inspirator! Of het nu ging om boekjes maken met columns, of mij na 35 jaar weer op het toneel te zetten als Amerikaanse zendeling met een Japanse monoloog voor honderden PINC-ers: je deed het gewoon omdat Peter je ervan overtuigde dat je dat gewoon moest doen. 't Was een voorrecht om je te leren kennen - en je op onverwachte momenten weer waar dan ook tegen te komen. Hulde!

Beste Peter,
Wat was je een buitengewoon aardige, creatieve en inspirerende man. En zo vitaal. Ik was verbaasd dat je al 76 was. Ik ben erg blij dat onze wegen elkaar hebben gekruist. Dat gebeurde in 1995 in de kamer van Siegfried Woldhek, toenmalig directeur van het Wereld Natuur Fonds. Je kwam net uit de VS en vertelde enthousiast over nieuwe internet-ontwikkelingen daar. Gezamenlijk bespraken we hoe van Lindonk Special Projects weer een verrassend en onderscheidend jaarverslag voor WNF zou maken. WNF en de vele, andere opdrachtgevers en hun doelgroepen hebben zeer genoten van de 'gelegenheidsuitgaven' die onder jouw leiding en later samen met De Bres zijn gemaakt. In 2004 - vLSP bestond veertig jaar - nam de Bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam het gehele fonds van ruim zevenhonderd publicaties in de collectie op. Wat een productiviteit, wat een creativiteit. Je aanstekelijke, vrolijke energie zal me bljblijven. Goede reis, Peter
Beste Nelleke en kinderen,
Veel moed en kracht om het verlies van Peter te dragen en een plaats te geven.
Hartelijke groet, Meindert Brouwer

Lieve Peter, dankjewel voor die pracht momenten in kerken, uiterwaarden, steenfabrieken, boerderijen, hotels, theaters of thuis.
Wat er in jouw vriendelijke hoofd omging inspireerde ons enorm en dat liet jij weer merken.
Ik heb vandaag met het requiem van Hector Berlioz op mijn koptelefoon uren buiten gewerkt. Dat is nu maar het beste.
Wat er in mijn hoofd omging zal nog vaak teruggespoeld en afgespeeld worden, net als dat requiem.
Onvergetelijk mooi Peter.
Lieve Nelleke, Minouk, Olivier en Karen heel veel sterkte samen. In gedachten bij jullie.
Joep Mutsaers

In de afgelopen tientallen jaren hadden we regelmatig maar sporadisch contact. Altijd inspirerend, vrolijk en vol energie maar vooral was er het gevoel dat we elkaar de vorige dag ook hadden gesproken.
Ik zal je missen.

Het was een voorrecht indertijd jullie als buren te hebben in Nes aan de Amstel.Hoe jij Nelleke,samen met Peter een enorme rijsttafel maakte en waar ook ik was uitgenodigd. Jullie opvang in Aarlanderveen, toen ik in een moeilijke fase van mijn leven zat, dit allemaal maakte dat ik jullie nooit vergeten ben en er altijd een plekje in mijn hart bleef voor jullie. En dan nu dat vreselijke bericht in de NRC dat die sprankelende Peter er niet meer is.
Wat een vreselijk verlies voor allen die van hem hielden.
Lieve Nelleke, heel veel sterkte.
Ida