Als we 1 ding zeker weten van dit leven..
Dan is het, dat je van elke dag moet proberen te genieten die ons is gegeven..
Dat zelfs die grootste boom, die nog zo sterk en stevig lijkt..
Ook maar een kwetsbaar wezen is en ooit ook bezwijkt..

Peter was zo’n boom, sterk en trots en voor veel mensen een houvast..
Hij had in zijn leven al vele zware stormen doorstaan..
De klappen van de zweep zijn zichtbaar achtergebleven op de bast..
Wie had toch verwacht dat hier de bliksem zo hard nog eens in zou slaan…

Wanneer de splinters van de inslag zachtjes dwarrelen naar de grond..
Beseffen we ook, dat er met zijn vertrek iets bijzonders plaats vond..
Het verdriet voor Anja en Esmee, voor het verlies wat ze moeten doorlopen..
bracht ook wat vreugde met zich mee, er gaat een andere deur ook weer open ..

Ik heb op hem gewacht, papa is nu bij mij.. aan de andere kant..
Zegt een klein meisje met het haar handje in zijn zachte hand..
Met twinkelende oogjes kijkt ze omhoog, naar die grote, sterke en trotse man..
Die zo goed voor haar mama en zusje heeft gezorgd daar en dat in haar ogen ook nog steeds kan..

Ze weten het alle 4, loslaten is het aller aller moeilijkste wat er bestaat..
Maar als je gelooft, dat je na dit even ook weer naar een andere goede plek gaat..
Waar je dierbaren je weer ontvangen met liefde, met open armen en een lach..
Dan doorstaan ook wij de zwaarste stormen, tot aan die ene laatste dag..

Het gaat je goed Peet.

Liefs Goof en Diana