Heey oma.
Het is een tijd geleden geweest toen ik hier mijn vorige stukje heb geplaatst. Ik heb niet altijd de woorden in mijn hoofd die ik je zou willen vertellen doormiddel van een stukje op deze pagina. Het doet pijn als mensen zeggen dat ik op je lijk maar het is iets fantastisch want dat ik op jou lijk is ook het grootste compliment die mensen kunnen maken. Zoveel dagen in de week zag ik je en die dagen, uren of zelfs minuten waren zelfsprekend gezellig en leuk maar pas nu merk ik hoe erg mijn leven gebaseerd was op die momenten want die gezellige en leuke middagen mis ik ontzettend. Nu ben ik alleen en heb ik niks te doen, ik ken een cadeautje gaan kopen of een beetje gaan opruimen maar het liefst zou ik net als vroeger op dit soort momenten naar je toe gaan. Ook al zat ik gewoon op de bank samen met jou as the world turns kijken was toch al gezellig, want ik verveelde me dan niet. Ik mis de dagen die we samen waren en ik zou willen dat ik zo een dag zou kunnen herbeleven. In de afgelopen periode is er veel gebeurd, ik heb natuurlijk dat stomme ongeluk gehad. Gelukkig valt het nu mee ook al ben ik nog steeds niet helemaal me zelf. Ik heb gelukkig mijn examens goed gemaakt, veel beter dan ik had verwacht en dat terwijl die examens echt zwaar waren zo met een hersenschudding. Ik vind het wel aardig iritant dat je er niet bij bent zodra mitchell en ik ons examen krijgen. Maar ja dat kan nauw eenmaal niet en misschien ben je er op een manier toch bij. Je bent er in sowieso bij in mijn hart. Je bent er dan wel niet bij maar je hebt in iedereen zijn hart een plekje en iedereen samen maakt jou want jij bent die gene die gezorgd heeft hoe wij nu zijn. Iedereen samen, maakt jou. Jou vergeten is het vergeten van iedereen. Iedereen vergeten is onmogelijk! Lieve oma ik zal je nooit vergeten en ik zal altijd proberen om op jou te lijken. Dikke kus Kayleigh.
