Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa,
hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen naar de golven kijken..
en de mensen kenden opa allemaal.
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen,
om een hondje dat daar speelde op het strand.
Dat zomaar naar de golven ging staan blaffen,
of wou vechten met een weggewaaide krant.
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen
lange einde heel gezellig hand in hand.
En dan keek ik om en zag m'n kleine voeten,
naast m'n opa's grote stappen in het zand.
Duizend golven spoelen over opa's stappen,
het zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen.
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.
En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven
dus hij blijft gewoon mijn opa voor altijd!
Maar nu loop ik in m'n eentje want me opa loopt niet mee,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog m'n opa liggen als een stille witte pop,
opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
kus je kleindochter en je achterkleindochter
