Lieve pa,
Als ik aan ons denk, dan denk ik vooral aan Samen……
Samen naar de basisschool, waar jij werkte, 6 jaar lang, op de fiets en tussen de middag lekker naar huis.
Samen schaatsen op de heide, met beentje over natuurlijk, hetgeen jij altijd trots liet zien.
Samen naar de moestuin, aan de Moerstraatsebaan.......en met heel veel erebeesies naar huis.
Samen met Rambo in het bos wandelen en hopen dat we de agressieve hond van de fruitteler niet tegenkwamen of een neergelegd blaadje van een blote dame, al vond jij dat laatste niet heel erg.
Dat heb ik onthouden, want toen we in Spanje Samen op vakantie waren, wees ik je, blij verrast en ongenuanceerd, op het feit dat de dansende dames geen bovenkleding droegen……...wellicht iets te hard, maar niemand die mij in het Nederlands verstaan had, hoopte jij toen wellicht……..
Samen uit school naar de Oesterdam, heerlijk afkoelen en natuurlijk met de roeiboot de zee op…
Samen naar de manege en samen paardrijden. Wat kon Aife hard galopperen op de renbaan en wat kon hij daarbij enorm opzij springen! Maar ook bezorgd komen kijken of je niet al te hard gevallen was.
Samen vroeg uit bed, althans, jij iets eerder om warme pistoletjes met spek voor mij klaar te maken.
Samen in de Mathijsenstraat de tuin sproeien…...de planten moesten tijdens de droogte veel water hebben. Dat heb ik later goed, misschien iets te goed, aan Erik doorgegeven. Hij deed afgelopen zomer niets anders…...
Samen studeren……...althans….jij hielp mij met moeilijke wiskundesommen maken en enorm veel boekverslagen Nederlands.
Samen lesgeven, jij, in de Frans Halsstraat, ik in Etten-Leur.
Samen winkelen. De paarse trui van de Coolcat vonden wij samen het mooist en heb ik nog steeds.
Samen op jouw verjaardag met Diana, ma en Erik, lekker BBQ-en in de Scheldelaan, heerlijk op het terras in de zon.
Samen klussen. Van ons oude huisje maakte jij ons super mooie paradijsje, waar wij elk uur van de dag van genieten en zullen blijven genieten.
Toen …...kwam onverwachts en veel te vroeg het moment dat
“Het Samen” niet meer zo vanzelfsprekend zou zijn.
We hebben Samen deze ongelooflijk moeilijke, onwerkelijke tijd doorlopen.
Afgelopen zaterdagavond om 23:15 uur is het onvermijdelijke moment gekomen, dat ik alleen, dus niet meer Samen met jou, verder moet gaan.
Maar ik ga er het beste van maken, samen met Erik, ma en Diana en al onze dieren.
Lieve pa……. in gedachten zullen we altijd nog Samen zijn.
Dank je voor al deze en nog vele duizenden andere mooie momenten in mijn leven en alle hulp en steun die jij mij altijd onvoorwaardelijk hebt gegeven.
Liefs jouw Esther
