Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Quita, we hadden een afspraak maar helaas kon je deze niet nakomen. Ik hoop dat jij je rust hebt gevonden, lieve mooie levenslustige vrouw! Voor iedereen, heel veel sterkte gewenst. Dat de mooie herinneringen aan Quita troost mogen bieden......
Liefs,
Juliette

Lieve Quita, zo snel had ik dit bericht niet verwacht. Het was elke keer heel fijn en vrolijk als we samen waren. Zo jammer, verdrietig en gek dat je er niet mee bent. Ik hoop je ooit nog eens tegen te komen lieverd. Ik wens Jeroen en je kinderen ontzettend veel sterkte met dit zware verlies van jou. 🌹
With Love, Olivia

Als ik aan je denk, denk ik aan die sprankelende vrouw met een warm hart. Wat heb ik met je gelachen op de beurs en wat maakte je er toch altijd een feestje van. Je sprak altijd met volle trots over Jeroen en jullie kinderen en hoe jullie konden genieten van elkaar en de vakanties.
Veel te vroeg moest je heengaan, oneerlijke strijd. Voor altijd in mijn gedachte blijf jij.
Heel veel sterkte voor Jeroen, Maxime en Cas
Liefs Daniëlle

Je zou kunnen huilen omdat ze er niet meer is, of je zou blij kunnen zijn omdat ze geleefd heeft.
Je zou je ogen kunnen sluiten en bidden dat zij terug mag komen, of je kunt je ogen openen en alles en ieder zien die zij achterliet
Je hart kan leeg zijn, omdat je haar niet meer bij je hebt, of je kan vol zijn van de liefde die je met haar deelde.
Je kunt morgen de rug toekeren en voor gisteren gaan, of je kunt blij zijn voor de morgen omdat zij gisteren was.
Je kunt haar herinneren en alleen dat zij er was, of je kunt de herinneringen bewaren en haar voort laten leven
je kunt huilen en je afsluiten, leeg zijn en je inkeren, of .......je zou kunnen doen wat zij zou willen:

Open je ogen, veeg je tranen af, herinner geniet van het leven, ga door en heb lief.

Lieve Quita, ik mis je gulle lach en humor op de Masters, XXX
Marjon Vermeulen

Al een jaar en 4 maanden mis ik Quita's gulle lach en stralende glimlach in onze buurt. Het vertrek van Quita en Jeroen heb ik altijd als een gemis ervaren. En dat wist ze ook. Zodra het weer het toeliet zat ze in de tuin en ik moest altijd glimlachen als ik haar hoorde lachen. Ik kon ook heerlijk met haar kletsen, in de achtertuin of op een terrasje op de Gijs of in het centrum. We gingen altijd 'maar even', maar bleven met koffie/lunch of iets anders lekkers uren hangen. Er was altijd wat te bespreken en te lachen. En toen kwam het moment van die vreselijke diagnose. Voor het eerst zag ik haar in tranen. De volgende dag ging ik langs met een lavendel plant en daar was die glimlach weer en het verhaal over hoe nu verder, want doorpakken daar was ze van! Ik zat toevallig in de achtertuin van Jeroen en Quita toen de makelaar belde en ze me vol enthousiasme over het appartement op de Witte Kruislaan vertelde. Ze had daar zoveel zin in en zat vol ideeën hoe het moest gaan worden, want als iemand verstand van woon styling had was Quita het wel. Vorig voorjaar mocht ik de nieuwe plek bewonderen en zoals verwacht het was supermooi geworden, met die prachtige tuin waar een eekhoorn kwam snoepen, we zaten ervan te genieten. De maanden gingen voorbij en in het najaar zocht ik weer eens contact, maar Quita was druk met van alles, had veel bezoek. Het was niet, dat ze me niet wilde zien, maar het kwam gewoonweg niet uit. Alle begrip voor: ik zei haar, laat maar weten, wanneer het wel lukt. Dat moment gaat niet meer komen. Sinds ik vanmorgen de kaart op de mat vond ben ik van slag. Door die rotziekte is Quita veel te jong uit het leven weggerukt. De wereld is een mooi, warm mens armer en dat is zo spijtig. Gerard en ik zijn in gedachten bij Jeroen, Max en Cas, want wat een eenheid was dit gezin dat wij pak m beet zo'n ruim 20 jaar kennen. Zij moeten zonder Quita verder en dat doet heel veel pijn. Vergeten zullen we die lieverd nooit.