Hé Raymond, wat maak je me nu? Je was weer de eerste die zich enthousiast aanmeldde voor de ‘DNV GL subcontractor meeting’ op 26 juni 2015. Toen nog niet vermoedend dat jouw passie zo veel roet in het eten zou gooien.
We kenden elkaar al jaren, maar eigenlijk kenden we elkaar ook weer niet. We spraken bijna wekelijks via de telefoon en zagen elkaar 5 maal per jaar, maar dan ging het vooral over zakelijke dingen. Zo nu en dan vonden we de tijd om ook eens over andere zaken te spreken. Naast Janneke (en haar nieuwe keuken), de kinderen, was dan de motor ook een onderwerp. Zelfs de klanten die wij hebben gebeld om hen van jouw situatie op de hoogte te brengen, wisten over jouw liefde voor motorrijden. Wat is het dan wrang, maar anderzijds ook heel mooi, dat je tot het laatst van deze liefde hebt genoten.
Binnen DNV GL was jij voor ons net een eigen medewerker. En ik begreep dat jij dit zelf ook zo voelde. Jouw klantenbestand was uitgebreid en je stond altijd open voor nieuwe klanten en was altijd flexibel om ons uit de brand te helpen. Zelfs op jouw reeds enigszins gevorderde leeftijd, stond je nog open voor een nieuwe uitdaging om milieu-auditor te worden. Afgelopen jaar voegde je het woord bij de daad en ging je op cursus. En jij moest en zou ook jouw klanten certificeren voor de milieunorm.
Tijdens de meetings van DNV GL vormde Raymond meestal een duo met Peter Blankestijn. Deze twee ‘wijzen uit het Oosten’ reden vaak gezellig samen. Als de meeting twee dagen duurde, dan werd ook wel eens een hotelletje in Rotterdam geboekt. Tijdens de laatste 2-daagse meeting in februari 2015 werd tijdens het nachtje Rotterdam nog even Michiel de Ruyter in het Pathé aanschouwd en ik schat dat er nog wat borreltjes voor het slapen gaan zijn genuttigd.
Samen met Peter was Raymond naast een trouwe, ook een kritische bezoeker. Je komt immers niet voor niets helemaal uit het Oosten naar Barendrecht. Tijdens een zeldzaam moppermoment noemden wij ze wel eens ‘The Grumpy Old Men’ of ‘Statler en Waldorf’ van de Muppets. Verdorie, wat zullen we dat missen.
Hollands nuchter en oosters wijs vind ik persoonlijk helemaal bij Raymond passen. Ik heb in de afgelopen jaren meerdere audits met hem mogen doen, maar nergens liet hij zich ‘de kaas van het brood eten’. Hij schuwde de discussies niet, zowel niet met de klanten als met de adviseurs. Had ie gelijk, dan gaf ie geen strobreed toe. Had ie het bij het verkeerde eind, dan gaf ie ruiterlijk toe dat ie fout zat. Zo waren wij samen op audit bij de in zijn ogen mooiste Provincie van Nederland. Wij deden de audit op het Provinciehuis en er werd tijdens de eindbespreking een lichte kritische noot naar mij gemaakt als teamleider.
Echter toen Raymond hoorde waar het over ging, zei hij meteen: “Oh, dat ben ik geweest, dat heb ik dan niet helemaal goed gedaan”. Zo professioneel, eerlijkheid en oprecht was Raymond altijd.
Raymond, ik spreek namens al mijn collega’s van DNV GL: “We hadden zo graag nog veel langer met jou willen werken, van je willen leren en van je mogen genieten”. Of zoals Herman Finkers het zou zeggen: “Raymond, ie liep ons nog lang nich in de weg”.
Want Janneke, wij moeten opbiechten, dat niet alleen jij en de kinderen, maar ook wij stiekem van Raymond hielden. En al schieten woorden te kort voor ons verlies, wij willen Raymond bedanken voor de samenwerking met mij en al mijn collega’s bij DNV GL. En als laatste wil ik Janneke en de kinderen heel veel sterkte toewensen met het verwerken van het verlies van Raymond.
Namens alle collega’s van DNV GL - Business Assurance
Albert Zwiesereijn