Achter elke traan van verdriet
Schuilt een glimlach van herinnering !

Als dit het einde is en verder niets,
dan is er leegte, gemis, verdriet en tranen
om wat eens was en niet meer is.

Maar er is meer dan lijf en leden,
veel meer.

Want wat een mens bezielt,
dat is, dat was,
haar geest, haar kracht,
haar denkvermogen,
alle gaven van haar hart,
haar goedheid grenzeloos,
de sterkte van haar woord,
haar hartelijk gebaar,
haar spreken, vlug of juist bedachtzaam,
haar zwijgen soms veelzeggend.

Dat alles leeft,
leeft voort in die haar kenden,
die van haar hielden en blijven houden
omdat haar geest nooit, nooit vergaat.

Mijn belangrijkste persoonlijke herinneringen aan Renée gaan heel ver terug in de tijd.
In mijn tienerjaren was ik menige schoolvakantie bij haar en mijn broer Geert op de (kampeer)boerderij in Laag Keppel.
Ik heb daar enorm genoten van haar gastvrijheid en het werken op en rond de boerderij.
Renée was de stille kracht van het jonge gezin en deed voornamelijk de huishoudelijke zaken en de administratieve werkzaamheden van de kampeerboerderij.
Een hele grote tegenslag voor haar en de kinderen Menno en Ilona was natuurlijk de heel plotselinge dood van Geert, een paar dagen na de verjaardag van haar in 1996. De wereld stond op dat moment voor het gezin stil.
Familie, vrienden, buren en bekenden waren uiteraard ook heel erg geschokt en verdrietig door dit gebeuren.
Niet veel later kreeg Renée heel veel lichamelijke klachten door de reuma.
Mede door zware medicatie is de reuma langzaamaan controleerbaar geworden en was er door haar mee te leven, met de daarmee ook gepaard gaande ups en downs.
Zoals het wel vaker gaat werden de persoonlijke contacten tussen haar en de familie Meester in de afgelopen jaren steeds minder en beperkten zich helaas tot persoonlijke interesse bij zowel blije als droevige gebeurtenissen binnen onze familie. Maar toch was het goed zo en had iedereen daar vrede mee !
Gelukkig voor Renée is nieuwe liefde Joost in haar leven gekomen en hebben zij als echtpaar nog heel veel mooie jaren met elkaar mogen beleven.
Helaas heeft ze deze ziekte niet kunnen overwinnen en zijn nog vele gelukkige jaren haar niet meer gegund.

Joost, Menno en Babet en Amber, Ilona en Answell heel veel sterkte en kracht toegewenst voor de toekomst.

Behalve Joost, ken ik jullie geen van allen. Dat neemt niet weg dat ik het voor jullie allemaal heel erg vind dat Renée er niet meer is, nooit meer!
Joost, vooral voor jou een dagelijkse confrontatie met een lege stoel, een lege plek in bed, in de tuin, alleen met een kopje koffie en nog veel meer “ alleen“.
Ik persoonlijk zal altijd het beeld bij mij houden dat wij als 6-jarigen op een kostschool zaten. We waren onafscheidelijk. Ze zal altijd in mijn hoofd “ mijn kostschoolvriendinnetje” blijven.
Renée is precies een maand eerder jarig dan ik. Ik kon haar altijd een maand lang plagen met de tekst: “Jij bent nu écht een oud wijf”. Zij wórdt niet meer ouder en nu kan ze vanaf boven naar mij hetzelfde roepen en dat niet alleen voor een maand!
Ik heb Renée beloofd haar uit te zwaaien en dat doe ik bij deze dan ook. De deal was dat zij later daarboven als het mijn tijd is, voor de ontvangst zou zorgen en daar hou ik haar aan.
Joost en jullie allemaal, denk aan de fijne, leuke en lieve dingen die jullie met Renée hebben meegemaakt. Dat zal ze fijn vinden.

Liefs van Sylvia

Wat verdrietig, geen woorden...
Heel veel sterkte, liefde en kracht voor jullie allemaal....
In gedachte zijn wij bij jullie, liefs Mary en Michiel

Wat een verdriet..
Ik wens jullie alle kracht toe om met het gemis van jullie mooie en lieve Renée om te gaan.
Veel liefs van Symone (en Martijn)