Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Richard,
Alles ging hard bij jou. Er werd hard gelachen. Hard gewerkt. Hard gestreden. Voor alles. Voor het beste werk. Voor dat ene concept dat gewoon verkocht moést worden. Voor je plek. Maar ook voor je collega's waar je het vaak voor opnam. Dat sierde je enorm. Je was one of a kind. Altijd net die ene afslag die je niet verwachtte. Die ene grap die niemand zag aankomen. En ja, ook soms die ene karaktertrek die lastig was. We hebben jaren samen gewerkt en ik denk daar met heel veel warme gedachten aan terug. Want hoewel de afloop niet zo ging als we allebei wilden, hebben we in de jaren daarvoor toch hele gave dingen gemaakt en meegemaakt. Net als je dacht je een beetje te kennen, deed je weer iets wat niemand verwachtte. Soms briljant, soms gewoon raar, heel vaak heel erg grappig. Altijd echt en authentiek. Wars van conventies, wars van 'hoe het heurt'. Je bleef een mysterie. En daardoor spannend. Ik herinner je als een hele grote bonk energie die aanstekelijk werkte. En ik ben blij dat ik je heb meegemaakt zoals je was. Ik weet nu namelijk wat dat modewoordje 'authenticiteit' echt betekent. Het ga je goed jongen. Wat klote dat het zo gelopen is, de wereld verliest een groot talent en een eigenzinnig, lief mens.

Liefs, Richard.

Lieve Richard
Ik zal de leuke tijden in Laren en in Blaricum nooit vergeten .
En dat ik 2 mooie nichtjes heb .
Ik wens allen nabestaanden heel veel sterkte om dit verdriet te dragen .
En ik zal ook nooit vergeten dat mij een heel lief berichtje hebt gestuurd met mijn verjaardag.
dragen .Rust zacht
Lieve Richard ❤️❤️

Voor mijn herinnering aan Richard gaan we terug naar mijn laatste jaar bij Kuiper&Schouten, 1995. We moesten allemaal naar de grote vergaderzaal. Dat was vaker bij belangrijke zaken, de verkoop aan Lowe bijvoorbeeld. Bart hield het nu kort: 'Beste mensen, ik stel jullie graag voor aan onze nieuwe art director, Richard Kuiper. Klopt, het is mijn zoon, maar het is de bedoeling dat hij op dezelfde manier behandeld wordt als iedereen. Dankjewel'. Afijn, geen gebak of champagne, iedereen gewoon weer aan het werk. Richard met Pim Kok, die ik goed kende uit het leger. Als dienstplichtige hospik haalde ik mijn gevulde koek elke dag klokslag 11 uur bij...Pim Kok. Pim was een rustige jongen, en een perfecte match voor de enfant terrible Richard. Ik herinner me een bedrijfsuitje waar hij de directieassistente in brandweergreep over zijn schouders slingerde, en dan moesten we nog aan het voorgerecht beginnen. Dit naieve enthousiasme zag je ook in zijn werk terug. Zo herinner ik me uit die tijd zijn campagne voor Campina Fruitvriendjes en de citruspers van ijs, voor Coolbest, subliem in al zijn eenvoud. De samenwerking was 'kort maar krachtig' Richard, net als je leven. Ik wens familie en vrienden vooral veel kleurrijke herinneringen.