Lieve boef,

Bijna 27 jaar samen,
2 prachtige meisjes Jules en Fay,
een verleden en heden die ik met je deelde.

Onze liefste creatieve, goudeerlijke, dromerige krullenbol
en onze liefste aardse, nieuwsgierige, wijze Truus.

2 meisjes met het hart zo op de goede plek, net als jij.

Jouw kanjers zoals je ze altijd noemde.

Toen jij en ik besloten dat we graag kinderen wilden waren 2 dingen duidelijk;
ik wilde dat ze jouw krullen zouden krijgen en jij wilde dat ze mijn koppigheid niet zouden krijgen.

Nou beide is een beetje gelukt zeiden we altijd….

Maar 1 ding is wel heel zeker.

Het gezin waarin ze opgroeiden was en is warm, veilig, ruimdenkend, respect- en liefdevol. Dat hielden we vast, ook toen we niet meer bij elkaar waren. Iets waar we beide zo trots op waren, op de meisjes, maar ook op elkaar.

Het volgende gedichtje is voor jou.

Onzichtbaar
Een zucht is onzichtbaar
Net als de wind

De nacht is onzichtbaar
Als de dag begint

Onzichtbaar zijn de dingen
Die je kwijt bent

Maar…

Met mijn ogen dicht
Zie ik alles
Alles wat mijn hoofd verzint.


En zo zul je altijd bij Jules, Fay en mij zijn lieve boef.

Ik ga met de meisjes verder maar niet zonder jou..
misschien ben je onzichtbaar, maar je zit in ons hart, je bent bij ons.

Je bent erbij als Jules haar beugel er volgende maand uitgaat,
als Fay haar euro verdiend voor dat doelpunt,
als Jules in Parijs gaat wonen met haar 2 katten,
als Fay onze kleinkinderen krijgt
en je bent erbij als ik de meisjes kus en vasthoud...

Je bent altijd bij ons.
Zorg goed voor Pip en waak over Jules en Fay.
Ik hou van je lieve boef… voor altijd jouw Mijntje Muk.

Lieve Rien
Ik zag je wel eens in de wandelgangen lopen en hoorde verhalen over je van Ilonka en Jeroen maar verder kende ik je niet. Dat veranderde, want ik kwam bij jou op de afdeling werken. Ons eerste gesprek weet ik nog goed...toen t afgelopen was dacht ik alleen maar "jeetje wat kan Rien snel praten..ga ik hier ooit aan wennen". En ja voordat ik er erg in had was ik eraan gewend. En daarna hebben er nog vele goeie gesprekken gevolgd op kantoor maar ook daarbuiten zoals in de pauze in t park. Dank je wel voor deze mooie inspirerende gesprekken, maar ook dank je wel dat ik je heb mogen leren kennen. En wat boffen jouw meiden dat ze jou als papa hebben. Dat heb ik je ook meerdere keren gezegd als je, zoals dagelijks, weer zo trots over ze sprak. Ik ga je missen. Dikke kus heleen

Denkend aan Rien.... zie ik grote sudderpannen op het vuur, vol met kipkluifjes en pittige gehaktballetjes, een Webergasbarbeque met lekkere hapjes, hijzelf rustig op de achtergrond aanwezig op bijvoorbeeld de verjaardag van de meisjes, roerend in pannen, glas wijn erbij, alles onder controle.. warm, hartelijk en gezellig...
En o ja, bijna vergeten, mijn fantastische appleslicer, met Oosteuropese uitstraling, volledig mechanisch, zo verdomde handig en mijn leukste keukenspeeltje.. bij Rien ontdekt en via hem op de kop getikt...

Rien weet je nog: De avonden dat we geploeterd hebben om moleculair te leren koken. Samen in de weer met poeders en spuitjes om de perfect bolletjes en zalfjes te maken van tomaten , wortels en paprika. Avonden lang zijn we in de weer geweest om weer eens een onvergetelijk kerstdiner voor onze vrienden in elkaar te knutselen. Of onlangs ons open vuur kookavontuur, een plan wat jij weer perfect wist uit te voeren. Onze persoonlijke chemie was een echte "doe relatie" wat bestond uit plannen maken en doen. Ik heb veel van je mogen leren als vriend en als kookmaat. Wij hadden altijd aan een paar worden genoeg, om elkaar te begrijpen. We deelden een passie voor eten en drinken waarbij jij een vast ingredient van mijn leven bent geworden, en altijd zal blijven.