Rinus heb ik leren kennen toen ik een twintiger was. Zoals het in de liefde kan gaan doofde het vlammetje binnen de ene relatie van mijn zus Mariëtte, maar ontvlamde het vuur in een andere. En zo maakte Rinus zijn entree in de familie Jansen.
Hij was destijds werkzaam in de horeca. Op spaarzame vrije momenten was hij in het weekend aanwezig bij het uitgaan in de Pul te Uden. Daar ontpopte hij zich als een gulle geven qua rondjes, maar zeker ook als gulle gever van aandacht aan mijn vriendenclub. Hij zat niet verlegen om een praatje en legde met gemak contact met iedereen.
Later besloot hij te gaan studeren, leraar economie wilde hij worden. Ging ook op kamers wonen te Tilburg. In die periode zagen we Rinus wat minder vaak, omdat hij gedreven doende was met zijn studie. En met succes! Hij werd aldus leraar. Maar in mijn ogen had de makelaardij hem ook niet misstaan. De keren dat hij met Mariëtte en kinderen is verhuisd kan ik niet meer benoemen.
Ik kan Rinus typeren als een bevlogen man met een breed interesse gebied. Van veel dingen (zo niet alles) had hij verstand en/of een mening. Vaak had hij een punt, soms ook niet.
Maar ik zie Rinus ook als een zorgzame, betrokken en emotionele man. Zorgzaam naar zijn partner en kinderen. Begaan met waar zij zoal mee bezig waren en daarbij altijd bereid de helpende hand toe te steken. Gelukkig heeft Rinus zijn kinderen groot zien groeien en verworden tot volwassen personen die elke een eigen weg aan het bewandelen is.
Daarnaast heeft hij Mariëtte met hart en ziel begeleid in de weg naar herstel. Deze periode heeft er voor beiden enorm ingehakt, maar de vooruitzichten lijken positief te zijn. Des te harder, maar ook niet te bevatten, dat er gebeurd is wat er is gebeurd. Er is als het ware zand in de motor gekomen.
Het is moeilijk te bevatten dat Rinus is overleden. Hij blijft in mijn herinnering aanwezig.
André Jansen
