Beste Kees en Martijn,
“En altijd is het zo geweest dat liefde en vriendschap haar eigen diepte niet kent dan op de dag der scheiding”
Wat zeg ik aan jullie, die Rita zo dierbaar zijn. Troost? Sterkte? Of stuur ik een glimlach, waarin de herinnering aan een prachtig mooi mens besloten ligt: met de wens dat elke glimlach jullie kracht moge geven om die eerst week door te komen, die eerste maand, dit eerste jaar en al die jaren die volgen; met de wens dat elke glimlach jullie troost en sterkte moge geven om de storm in het hart te doen liggen!
Misschien is het een troost dat door alle pijn heen, jullie Rita alle dagen zullen groeten, haar alle dagen zullen ontmoeten omdat zij in jullie hart met jullie meegaat iedere dag!
Zo ook vandaag: Rita’s verjaardag en dan nog wel een kroonjaar! Een eerste verjaardag zonder de jarige zelf, maar wel een dag vol dierbare herinneringen, die haar leven en jullie leven samen vol maakten. En het mooie van herinneringen is dat niemand ze van je kan afnemen.
Met dit herinneringsschrijven tracht ik niet verdriet te verzachten, maar dragelijker te maken. Rita was en blijft in gedachten een fantastische vrouw en moeder. Dat werd gisteren ook duidelijk tijdens de afscheidsviering. De woorden en toespraken van jullie sieren haar (wat zou ze trots op je zijn Martijn) en geven weer zoals zij leefde en zoals zij verder leeft in jullie en in wie haar dierbaar waren.
Ook ik heb Rita als een fantastisch, professioneel prachtmens mogen ervaren, eerst tijdens onze studie theologie in Amsterdam. We deelden er feest- en ernstige momenten naast het delen van momenten van verdriet en vreugde: de ontmoeting en liefde met jou, Kees; de vreugde en trots om Martijn. Later volgde Rita haar weg in het pastoraat, terwijl ik de wetenschappelijke kant uitging, maar het sparren van onze visie over mens, kerk en geloof bleef een item telkens wanneer we elkaar ontmoetten. Ik hou daar een dierbaar beeld aan over naast de steeds aanwezige betrokkenheid van Rita in mijn leven via kaarten op belangrijke momenten.
Rita is naar een andere levensdimensie, die wij nog niet kennen, maar daardoor blijft ze aanwezig, want fysieke afwezigheid vermindert liefde of vriendschap niet, tenzij deze al niet aanwezig was in de laatste omhelzing, de laatste ontmoeting.
Een warme omhelzing, ook van Geert, voor jullie,
Reinhilde en Geert van Zutphen-De Roy
“Il faut ajouter de la vie aux jours, lorsqu'on ne peut pas ajouter de jours à la vie”
