Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Familie van Rob , wij wensen jullie sterkte in deze tijd , Rob heeft al wat aantal jaren in onze Flat gewoond
Namens de Bewoners van de Georg Hegelstraat 12/70 .

Ik jou geblokt met je super trap en jij hier door paar maanden ziek, jij nu klap terug ik block maar heb nu een gemist.
Rust zacht vriend/collega.............

Veel te vroeg heengegaan.
We zouden nog een keer samen trainen, helaas gaat dat nooit gebeuren.🥊
Waar je nu heen gaat zal je met open armen ontvangen worden, en er zal een hoop gelachen worden😉
Vaarwel Rob🙏🏾👊🏾

Verdrietig, vol ongeloof en verbijsterd door jouw plotselinge heengaan. Jij, die boom van een vent, te vroeg, te jong... man, wat gaan we je missen met je grote bek, je gekkigheid en die grijns. Er zijn zoveel verhalen over je, zoveel herinneringen met een lach, zoveel mensen die jou in hun hart hebben gesloten.
Ik leerde je kennen als collega ergens begin jaren 90.
Als (oud) CBA/COV wisten een team en ik altijd 1 ding zeker, in jouw rijtuig hadden we een extra teamlid, iemand die onze rug dekte en erbij kwam indien nodig. Bedankt gozer, je was een goede en fijne collega en gewoon een hele toffe vent.
Dag Rob, rust in vrede...

Familie, vrienden en collega's, veel sterkte en kracht.

Nog steeds is er het ongeloof dat jij er niet meer bent. Nooit met je mogen samen werken want ik stond op Noord. Maar wel gelachen tijdens de pauzes. Ook het praatje dat je een keer met mijn dochter op CS zal ik niet vergeten. Zeker niet omdat mijn dochter absoluut niet met mensen praat die ze niet ken. Maar jou vertrouwde ze. En ze luisterde naar je. Maar nu nooit meer het tingeltje als ik de hond uitlaat op de Mathenesserdijk, en als ik dan opkeek die grote lach en uitbundige zwaai. Dag lieve Rob je zal gemist worden door iedereen. Heel veel sterkte voor je familie die zonder jou verder moeten. 💋

Grote Vriendelijke Reus,
Het is zo stil in mij, heb hier geen woorden voor...
Je wordt gemist🥀
Rust zacht Grote Vriendelijke Reus.
Till we meet again.💔💫

Vanaf de eerste dag dat ik ging werken kwam ik je tegen bij de remise, het eerste wat je zei ""zoo wat een lange poten heb jij"" vanaf die dag noemde je me "langpoot".
Regelmatig zag ik je rijden op de motor, mijn koosnaampje voor jou werd motormuis.
Ik heb je beter leren kennen je was behulpzaam,vriendelijk, altijd positief en in voor een geintje.
Altijd zwaaien en kwam zelfs soms de tram uit om een knuffel te halen.

Lieve Robbie, ik ga je heel erg missen 😥en als ik aan je denk zie ik je ondeugende grijns voor me, je was een mooi mens met het ❤ op de goede plaats.

Heel veel sterkte voor familie, vrienden en collega's.
Rust zacht Motormuis tot ooit...🌿

Dit kan niet waar zijn, de grote knuffelbeer niet meer in ons midden! Ongeloof en verdriet...
Je schrok nog niet zo lang geleden van mij..een herseninfarct.. en een super mooi gesprek zoals altijd met jou volgde.. weer de mooie levenslessen en daarbij je humor en knuffels. Daar zette je zelfs je tram voor stil, midden op Centraal. En nu las ik dit bericht van de week.. dit kan gewoon niet waar zijn, zo geliefd, mooi geleefd, altijd daar voor iedereen met een schouder, arm, luisterend oor of zelfs de vuist! Jij stond achter iedere collega en ging niemand en niks uit de weg! En ik met mijn 1.64 keek tegen je op! Dat speciaale gevoel wat je iedereen gaf dat zullen we allemaal enorm gaan missen! Lieve Rob, maak ze gek daarboven en till we meet again❤️

vriendju wat doe je nou? Zomaar weg?
We zouden nog afspreken om ff keukenkast bij jou te verbouwen. Acch komt wel jo zei je. Na vakantie is goed.
Dat handje ,die lach , altijd dollen die rugzak achter voorruit..... shit wat ga ik je missen.
Rust zacht vriend en tot ooit.

Lieve Rob,
Zaterdag heerlijk op een terras, ontspannen na een heftige tijd, krijg ik appie...............
Ik ben nog steeds van slag, vol ongeloof en verward.
Ik blijf alles lezen en kan het nog steeds niet vatten.
Alle verhalen over je zijn zo herkenbaar.
Je gaf echt iedereen het gevoel belangrijk en speciaal te zijn.
Jaren geleden op het winkelcentrum in Hellevoetsluis kwam je naar mij en mijn zoon ( toen zoontje ) toe.
Een heel dierbaar, persoonlijk en liefdevol gesprek hadden we, met de belofte aan hem. Je kan me altijd bellen en ik kom je helpen. Dat heeft hele diepe indruk op hem en natuurlijk ook op mij gemaakt. We zagen elkaar niet vaak maar de keren dat we elkaar zagen waren mij heel dierbaar. Gelukkig spraken we elkaar vaker via de telefoon of mobilofoon. Wat ga ik dat missen.
Een schitterende, liefdevolle, eerlijke, hulpvaardige................. en ga maar zo door man heeft ons verlaten, maar nooit uit ons hart.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie schitterende vader en opa