Jaren waren we buurjongens , zelfde straat in IJmuiden. Onze kat jullie hond speelde met elkaar. Onze ouders waren verbonden door de zeevaart. Al hoewel we elkaar al jaren niet meer zagen ben ik diep geraakt door je overlijden. Ik wens je familie veel sterkte toe , rust zacht , groet Henri struylaart

Lieve Thessa en jongens, helaas kunnen we niet persoonlijk bij het afscheid zijn, maar langs deze weg onze condoleances voor jullie. Samen met Bundy mooie en leuke dingen meegemaakt in de States, op 315 inclusief een paar uitzendingen en een enkele keer bij de MAC. Een van de dingen die ik echt nooit zal vergeten is onze overnachting in de Noorse sneeuw tijdens onze wintersurvival-course. Wat hebben we kunnen pitten na een mooie fles whisky geleegd te hebben in de iglo.

Heel veel sterkte, Aart "Archie" & Gera.

Bunders, oprecht en recht door zee. Relativerende humor, relaxed en altijd in control.
Een positieve mopperkont en een geweldige collega.
Rust zacht.

Marco "Wopper" Pulles

Lieve Thessa, Daan en Mart
Ik leerde Rob kennen bij Martinair toen ik als Boordwerktuigkundige op de 747 "classic" vloog. Toen ik bezig was met de vliegopleiding om uiteindelijk vlieger te worden zat ik een keer met Rob aan de bar, toen ik hem vertelde dat ik die vrijdag een examenvlucht moest maken zei Rob; " hoe laat gaat dat gebeuren, dan kruip ik thuis in mijn kelder en zet een helm op".
Goeie vent .......wat een gemis. Veel sterkte gewenst. Ik zal hem niet licht vergeten.....
Blue skies ouwe makker.....Groet
Corne

Wat een triest bericht dat Bundy ons is ontvallen. Ik ken Bundy goed van zijn periode op 315 squadron Twenthe. Hij kon als geen ander een schijnbaar moeilijk verhaal naar enkele woorden terugbrengen en ontzettend goed relativeren. Hij heeft mijn vocabulaire behoorlijk uitgebreid en nog betrap ik mezelf op echte Bundy uitspraken. Met hart voor de zaak en een enorme dosis humor heeft hij ons als squadron verrijkt. RIP Bundy.

Frank “Baco” Gerards
Den Haag

‘He Adje, ik vind het fijn dat je er bent’, zei Rob 21 jaar geleden plotseling. De geboorte van Daan is tegelijkertijd de geboorte van mijn relatie met Rob. Op de dag van de bevalling scheurde ik halsoverkop naar het oosten waar mijn zusje zwakker dan zwak in een ziekenhuisbedje lag. Na het korte ziekenhuisbezoek stelde Rob me een vraag die volledig uit de lucht kwam vallen. ‘Blijf je vanavond slapen, ik wil niet alleen zijn.’
Tot dan was Rob die veel te stoere kerel die weliswaar slechts een paar maanden ouder is dan ik, maar duizend jaar volwassener. Een echte kerel die al op vissersboten voer, vrienden met tatoeages had en zware shag rookte. Gevoelsmatig had ik net mijn Lego opgeborgen. En toch vroeg die grote kerel of ik wilde blijven slapen.
Die avond dronken we bier in de achtertuin van het huis in Borne terwijl we in het vuurtje in de buitenhaard staarden. We hadden het over de schoonheid van het vaderschap, de liefde voor mijn zusje en van alles en nog wat. Toen de zin ‘He Adje, ik vind het fijn dat je er bent’ klonk, veranderde onze relatie op slag. Ik keek niet langer op tegen die ruwe bonk, maar zag hem als het warme en loyale mens dat hij is. We verschilden nog altijd als dag en nacht, maar we mochten en waardeerden elkaar definitief.
Afgelopen januari stapte Rob binnen in een Chinees restaurant in Delhi. Bij toeval vloog hij die dag op India en mijn vriendin Karen en ik sloten er net onze vakantie af. We hadden nog net tijd voor een gezamenlijk diner. Toen de deur van het restaurant open zwaaide en Rob binnen kwam, was de begroeting net zo warm als het gevoel van 21 jaar eerder. We pakten wat meer kilo’s beet, maar de beuken op de schouder en het grijnzende smoelwerk voor me voelden vertrouwd.
Natuurlijk had Rob – attent en gul als hij is – cadeaus meegenomen voor de jarige Karen. Net zo vanzelfsprekend bestelde hij een gerecht te veel. Dat schrale gedoe was maar niets en gelukkig vond hij in ons medestanders. Het eten was goed, maar dat maakte de avond niet bijzonder. De onderlinge band die we aan de andere kant van de wereld voelden, deed dat wel. Dat gevoel hou ik vast.

Lieve Thessa, Daan & Mart. Ik ken jullie niet persoonlijk, maar ik ben een (ex-)collega van Rob bij Martinair en was verbijsterd door het nieuws dat hij afgelopen week is overleden... In de eerste plaats wil ik jullie condoleren met dit vreselijke verlies; echt ongelooflijk dat jullie partner en vader zo jong is overleden...
Ik ken Rob als een zeer professionele collega en heb diverse vluchten met hem gevlogen op de Boeing 747. Hij had een flinke dosis humor en was zelden op de voorgrond aanwezig, maar áls hij wat zei was het altijd raak (in positieve zin)! Jaren geleden heb ik samen met Rob en een (Zwitserse) boordwerktuigkundige eens de Peak beklommen in Hong Kong. Het was één van zijn eerste reizen naar deze stad en hij begon vol enthousiasme aan de tocht naar boven, maar dat enthousiasme verdween gaandeweg toen hij erachter kwam dat het toch wel een stevige klim was naar de top (het feit dat het op dat moment ruim 30 graden was met een luchtvochtigheid van 100% zal ongetwijfeld een rol gespeeld hebben ;-). Toen hij er vervolgens halverwege achter kwam dat er ook een tram naar boven ging, kon hij zijn teleurstelling niet bepaald verbergen en volgde een stevig 'onderonsje' met de Schepper daarboven... Eenmaal aangekomen op de Peak hebben we flink gelachen en genoten van een paar lekkere biertjes, om vervolgens met de tram weer naar beneden te gaan...
Rob was, zoals jullie zelf al heel mooi omschreven, een gezellige, grappige, zo nu en dan eigenwijze maar vooral ook professionele kerel die een uitdaging niet uit de weg ging. Zijn vertrek bij Martinair vond ik zeer jammer, maar ik begreep de keuze.
Ik kan mij alleen maar proberen voor te stellen wat een gemis zijn overlijden bij jullie teweeg moet brengen; ik wens jullie heel veel sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies.
Helaas kan ik niet bij de crematie aanwezig zijn i.v.m. het feit dat ik in het buitenland zit, maar ik zal wel aan jullie denken morgen... Nogmaals alle sterkte toegewenst!
Hartelijke groet,
Matthijs van der Vliet

Lieve Thessa en kids heel veel sterkte met dit grote verlies! Xx roos