Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Rob van de Vossenberg

08-04-198125-11-2018
      Ties en Loet willen graag zoveel mogelijk herinneringen aan papa verzamelen. Willen jullie hier een mooie herinnering, een foto of andere persoonlijke gedachte met ons delen? Bedankt!

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 115
        Paul

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Paul - Erp

        9 december 2018

      • reactie 114
        Kristel

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Kristel - Einighausen

        9 december 2018

      • Een maat om nooit te vergeten
        reactie 113   |   niet OK
        Ties en Loet,

        Waar te beginnen, ik ken jullie vader al vele jaren op de basis school zat Rob namelijk 1 jaar hoger als ik wat betekende dat wij om het andere jaar bij elkaar in de klas zaten.
        De herinneringen uit deze tijd zijn niet meer zo vers maar wat mij nog bij staat is hoe fel jullie vader toen al was, dit kwam vooral tot uiting als hij weer eens op zijn hand moest bijten een trekje wat Rob zichzelf aangeleerd had om zijn agressie enigszins in te weten te houden.
        Een ander ding wat ik me nog goed herinner is dat Rob samen met Johan en opa Cor naar concerten van U2 en Guns N Roses ging iets wat destijds veel indruk maakte.
        Buiten school zagen wij elkaar toen ook af en toe als vrienden zoals jullie nu ook waarschijnlijk bij klasgenoten gaan spelen.
        In het weekend hadden wij de zelfde hobby namelijk voetballen bij RKSV Boerdonk, wij maakte deel uit van een gouden generatie.
        In onze jonge jaren regen wij de kampioenschappen aan elkaar iets wat eerlijk gezegd ook wel wat met de klasse waarin wij ingedeeld werden te maken had.

        Uiteindelijk stopte jullie vader met voetbal en ging in Veghel naar school terwijl ik naar Beek en Donk ging op deze manier zagen wij elkaar enkele jaren nauwelijks.
        Hier kwam echter verandering in toen jullie vader weer ging voetballen, direct na de eerste training de kantine in waar we al snel ontdekte dezelfde interesses te hebben, Voetbal, PSV, uitgaan en housemuziek bovendien gingen we beiden in Eindhoven naar school bij de Fontys hogescholen.
        Ik vergeet de eerste wedstrijd van jullie vader nooit meer, direct in het eerste elftal wij als 6de klasse team tegen een team uit de 3de klasse en nog uit ook.
        We zouden deze dag proberen de schade zoveel mogelijk beperkt te houden, tot overmaat van ramp was het ook nog eens echt honden weer.
        Wonder boven wonder hielden wij het lange tijd op 0-0 tot ergens halverwege de 2de helft jullie vader ons ook nog eens brutaal op 0-1 zette, na nog enkele lastige momenten voor ons wisten wij stand te houden en wonnen de wedstrijd wat een rentree van jullie vader (dit hebben we na de wedstrijd uiteraard moeten vieren in de kantine).

        De hierop volgende jaren hadden wij een top leven, naar school af en toe een gokje wagen met Arrie en Chow bij de Black Pearls (hier hadden ze gratis eten broodjes en drinken) en iedere vrijdag naar de Bleu Parrot waar je tijdens happy hour voor 50 cent een fles bier had.
        De weekenden kenmerkten zich door tot laat uit te gaan of een festival te bezoeken het liefst met zo'n hard mogelijke muziek wij gingen er maximaal voor maar op zondag bij het voetbal verzaakten wij nooit.
        In die tijd dachten we dat wij heel de wereld aan konden iets waarin wij onszelf uiteraard gruwelijk overschatten, maar een mentaliteit welke ons velen mooie momenten heeft bezorgd.

        In deze jaren vormde zich een geweldige groep van 9 jonge gasten (Geert, Thijs, Freek, Jan, John, Jan, Johan, Ronald en Rob) welke elkaar zowel bij het voetbal als daarbuiten geregeld opzochten, het was altijd bal en we konden allemaal gruwelijk naar de knoppen gaan.
        Deze groep vrienden ging de afgelopen 10 jaar heel Europa door voor het jaarlijkse vriendenweekend zo ook afgelopen jaar nog naar Edinburgh waar jullie vader nog het hoogste woord had en zoals gewoonlijk de gangmaker van de groep was.
        Het is zo onwerkelijk dat deze top gozer er nu niet meer is en wat gaan we hem missen.

        Ties en Loet dit is slechts een kleine greep uit de verhalen welke ik met jullie vader heb mee mogen maken, die andere wil ik jullie graag later vertellen sommige daarvan zullen nog wel even moeten wachten tot jullie wat ouder zijn maar ik kom deze herinneringen graag met jullie delen want jullie vader is een maat om nooit te vergeten.

        Ontzettend veel sterkte

        Ronald Bosman




        Ronald - Boerdonk
        9 december 2018

        Deel deze pagina:

      • reactie 112
        Geert

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Geert - Malden

        9 december 2018

      • reactie 111
        Pieter

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Pieter - Nijmegen

        7 december 2018

      • "De goeje ouwe tijd komt nooit meer terug.."
        reactie 110   |   niet OK

        Vos!

        Ik leerde je kennen in 2000 op de Fontys Hogescholen in Eindhoven; dit was het eerste jaar van de HBO (zie bijgesloten foto). Na het eerste collega zat ik achter de PC om de website te bekijken van Dynamo Open Air en jij vroeg gelijk of ik daar ook heen ging. Omdat jij er ook was geweest/of heen zou gaan trok dit jouw aandacht en raakten we aan de praat. Vrij rap leerde we onze andere maat van Chinese afkomst kennen waardoor we snel een hechte groep vormde met ons drieen, en profileerde onszelf aan iedereen als het OIF. Wegens onze grote bek begonnen steeds meer medestudenten maar ook docenten ons kennen op een leuke en positieve manier. In de pauze gingen we vaak met de bus naar de McDonalds in de stad om ons daar vol te proppen met die vette hap en zo kotsmisselijk weer terug in de bus te stappen naar de Fontys. En als de lessen wederom voorbij waren namen we de bus naar het centrum om richting de kroegen te gaan op Stratumseind. Het Stratumseind (Stratum) was toch altijd wel een ding waar we toen als studenten naar toe leefden. Samen met jouw en mijn andere vrienden waren we daar toch minimaal 3 keer per week te vinden om een pilske te drinken. Vooral op vrijdag ging het helemaal los toen we er rond 12:00/13:00u al waren (toen was het tenminste nog druk op Stratum rond dat tijdstip) waar we vaak de laatste bussen terug namen naar de boerendorpen waar onze ouders wonen. De Blue Parrot was toch de favouriete kroeg waar de bladjes bier heen en weer gingen tijdens Happy Hour. Ik weet nog goed dat jij ineens in mijn nek zat waar we toen zat de kroeg doorliepen, genietend van de harde housemuziek die ze daar toen draaiden. Van de vele momenten waar we vaak aan het einde van de avond kitsend tegen een muur aanstonden, leerde je me woorden als 'buiken' waar ik nog nooit van gehoord had. Naderhand kwam ik daar snel genoeg achter. Naast de Blue Parrot waren we ook vaak te vinden de alternatieve kroeg de Altstadt en Sante waar we ook vaak op de biljarttafel stonden te dansen, niet meer weten wat voor of achter was. Naast de vele zuipmomenten op Stratum zijn we met 3en ook vaak dagjes weggeweest naar Amsterdam, waar we de meest gekke dingen hebben gezien en hebben meegemaakt.

        Daarna gingen we naar de Universiteit in Tilburg om daar de vervolgopleiding te gaan volgen. Al snel merkten we dat het daar minder gezellig was dan op het HBO in Eindhoven. Ook de studiematerie was vele malen lastiger maar ook zeker veel meer dan aanvankelijk gedacht. Een van de mooiste momenten daar was nog dat we die weddenschap hadden of ik mijn klompen aan durfde te doen op de Uni. Dag erna had ik ze aan en je lag de hele dag in een deuk, het verbaasde je nog steeds dat ik dat gewoon deed tussen al die keurige en net gekleedde studenten (de kakkers). Jij had eerder je diploma dan ik (blijkbaar was je toch slimmer dan ik hahahaha) maar ik mocht bij je scriptieverdediging aanwezig zijn. Toen je daarna je diploma in je hand had was ik wel erg trots op jou. Dit moest ik ook nog maar eens voor mekaar krijgen, mnaar jij had 'm al. Het steeds me nog steeds bij dat je liet zien dat je toen zowel de Docterandus titel als de Master titel had. Dit was toen nog uniiek want het jaar erop werden alleen Master titels uitgedeeld.

        Door jou ben ik meer in aanraking gekomen met de hardcore muziek waar we verschillende malen naar Harmony of Hardcore en een keer naar Dominator zijn geweest, samen met jouw vrienden zoals de Bosman, de Muur en de Zeis. Dit waren geweldige dagen waar we zeker naar uit keken. Vooral Dominator was bijna legendarisch door eerst daar een hele dag te hebben gestampt en gezopen, om vervolgens 'snachts in het huis van mijn oma dit voort te zetten. Die dagen erna bleef je maar over de Rechtbank spreken (mbt wat mijn vader zei toen hij ons naar Dominator bracht), zelfs tot enkele weken geleden nog zei je "is de Rechtbank er ook?" wanneer ik met je belde en je hoorde m'n vader op de achtergrond.

        Al jaren riep je tegen me dat die goeje ouwe tijd niet meer terugkomt (duidend op onze studententijd op het HBO), iets wat ik je altijd tegensprak. Helaas had je gelijk jongen, deze tijd mogen we niet meer SAMEN opnieuw beleven.

        Bedankt voor je vriendschap en voor het meemaken van deze goeje ouwe tijd!
        Het ga je goed daar en denk nog elke dag aan je.

        Proost maat!

        Groet,
        Ari


        Arjanto (Ari) - Eindhoven
        7 december 2018

        Deel deze pagina:

      • Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
        reactie 109   |   niet OK
        Lieve Anne, Ties en Loet,
        Afgelopen zaterdag, bij de afscheidsdienst van jullie pap, heb ik jullie pas voor het eerst gezien. Wat is het toch zo oneerlijk dat jullie niet langer mogen genieten van jullie lieve partner en papa. Ik ken jullie papa, Rob van heel wat jaartjes terug, toen ik hem leerde kennen, omdat jullie ome Bart en ome Corke in Gemert gingen wonen. In die woning werkte ik toen en nu weer. Ik zag Rob wel eens als hij op bezoek kwam bij zijn broers of als hij iets leuks met hen ging doen. Hij was een lieve, zorgzame broer voor zijn twee broers. Wat zal iedereen, voor wie hij ooit iets betekend heeft, hem enorm gaan missen.
        Ik wens jullie enorm veel sterkte toe samen en kracht om dit grote verlies te kunnen dragen. Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
        Heel veel sterkte!

        Ingrid - Zeeland
        6 december 2018

        Deel deze pagina:

      • Toeval..
        reactie 108   |   niet OK
        Dag lieve familie en gezin van Rob.
        Vandaag hadden enkele van mijn mannen het op Dienstkring Volkel (naast de vliegbasis) over de zoon van Vd Vossenberg (bij ons gewerkt), die zo onverwacht was overleden. Op zich niet zo op gelet tot ze het erover hadden dat het zo’n pech was, omdat hij dit jaar op dezelfde plek in Slabroek al eerder een hartstilstand had gehad.
        Toen bleek dat deze zoon Rob heette kreeg ik het warm, want ik was die man die ook toevallig daar fietste die Johan als eerste tegenkwam toen jullie Ron in juni onwel werd op die heuveltjes in Slabroek. Ook toeval dat daar ook mannen van AV de Keien liepen die ook EHBO hadden. Wat waren we blij toen dat goed af liep, maar bleek maar weer hoeveel geluk je soms moet hebben.
        Heb Rob daarna aan de telefoon gehad en was super blij dat zijn gezin hem weer terug had. Hadden afgesproken de goede afloop nog eens te vieren.

        Nu was zijn geluk schijnbaar op, en hebben de woorden toeval en (nood)lot weer een persoonlijke betekenis gekregen.

        Rest mij jullie veel sterkte met dit harde verlies te wensen en dat (na nu blijkt) de reservetijd die hij na juni met jullie gehad heeft jullie door deze dagen helpt..

        Etiënne Nijenhuis

        Etienne - Uden
        5 december 2018

        Deel deze pagina:

      • Ripper
        reactie 107   |   niet OK

        Rob,
        Ouwe ripper... We werkten nog niet heel lang samen bij ASML, maar we hadden een ontzettend goede klik. Ik ga je humor, positiviteit en energie enorm missen. Je bent een man naar mijn hart en ik herkende veel van mezelf in jou. Veel hadden we gemeen... We zouden samen nog een keer een skate-park opzoeken voor een goede shred-sessie... De eerst volgende keer dat ik mijn plankje pak zal ik met tranen in mijn ogen een heel-flip proberen...
        Het wat een genoegen en eer je te kennen...
        Graag zie ik je in een volgend leven weer!
        RIP kerel...


        Jarno - Knegsel
        5 december 2018

        Deel deze pagina:

      • reactie 106
        Susan

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Susan - erp

        5 december 2018

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.