Lieve RJ,
Een aantal jaar geleden ontmoette ik je voor het eerst, ik was aan het werk op Festival Mundial, jij was daar met Ilse. Ik vroeg je of mijn moeder met Ilse op de foto mocht. Het was een hectisch moment dus je reageerde een beetje nors & kortaf (later begreep ik, je was gewoon duidelijk) en heel eerlijk, ik was wel onder de indruk van deze grote tourmanager.
In de maanden daarna liepen we mekaar geregeld tegen het lijf, jij als tourmanager en ik als stagemanager en na de zoveelste ontmoeting nemen we in een rustig moment even de tijd om met elkaar te praten. Je bent, zo blijkt, een grote vriendelijk reus en we hebben meteen een klik. Ik ga in de maanden erna een paar keer met je mee op een klus. Ik vind het fantastisch; lekker "buitenspelen" met een goede leermeester. In de auto kletsen we honderd-uit (daar zijn we beide goed in). Je praat vol trost over je kids, je relatie, je werkervaring. Je biedt een luisterend oor, bent oprecht geïnteresseerd in mijn 'going-ons' en geeft me advies. Ik ben blij met mijn nieuwe maatje.
In de jaren erop werken we minder vaak samen maar komen we mekaar geregeld tegen, soms appen of bellen we en dan hangen we met gemak een uur aan de telefoon. Op Pinkpop en North Sea Jazz weten we er altijd wel een knuffel-momentje in te plannen.
Afgelopen Pinkpop zag ik je voor het laatst, je was weer aan het werk, ondanks dat de pijn aan je been had was je vol goede moed, opgewekt en blij en ik twijfelde geen moment dat je er bovenop zou komen. Helaas heb ik je sindsdien nog maar weinig gesproken en kwam het nieuws van je overlijden voor mij geheel onverwacht. Ik kan het niet geloven en vind het heel oneerlijk dat zo'n aardig, grappig, liefdevol, behulpzaam, sterk, positief mens als jij zo uit het leven gerukt is.
RJ, je bent een kanjer, je hebt gevochten als een beest en ik ben enorm trots dat ik je heb mogen kennen. Ik ga onze bliksem-tijdens-het-werk-ontmoetingen missen. Ik ga die heerlijke berenknuffel missen. Ik ga je gewoon onwijs missen.
x Marilot
