Lieve Rogier,
Er zijn gevers en nemers in de wereld en jij was echt een gever. Nooit heb ik het gevoel gehad dat ik iets terug moest geven, je verwachtte dat simpelweg nooit. En het enige wat ik nu nog kan doen, is jou mijn laatste woorden geven.
Ik weet de geboorte van onze vriendschap nog goed. Geen idee hoe jij erbij was gekomen, maar je was de layout van de Rostra, het studenten universiteitsblad van de UvA aan het maken in de Rostra-kamer op een oude Mac computer die niet vooruit was te branden. Elke fotobewerking duurde een half uur. Gaussiaans blurretje eens proberen? Half uur verder. Ik was meteen geraakt door jouw authenticiteit en vriendelijkheid. Je deed dat gewoon, belangeloos, omdat je het leuk vond en ja, iemand moest het doen, toch? Ik vroeg of je hulp nodig had en dat vond je goed. ‘Hulp’ moet ik nader uitleggen. Waar het in het kort op neerkwam is dat jij alles deed en dat ik toekeek hoe je dat voor elkaar kreeg. Ik was meer mentale support, bracht soms wat creatieve ideeën in, haalde bier in de Krater die we in de Rostrakamer opdronken en later ontdekten we dat we CD’s konden rippen voor onze eigen collectie en de Krater had genoeg CD’s liggen, dus dat waren avondvullende programma’s. We praatten en praatten, maar konden ook gewoon ‘zijn’. De tijd leek stil te staan.
Daarna bleven we met elkaar in contact. We spraken af en dronken een biertje en gingen squashen. Wekelijks en soms twee keer in de week, jarenlang. Dit deden we overwegend bij De Mirandabad in Amsterdam. We waren allebei altijd heel fanatiek en goed aan elkaar gewaagd, dus 45 minuten later waren we dan ook helemaal op. Toen na jaren spelen mijn knieën het begaven, zijn we op zoek gegaan naar een alternatief. Zwemmen moest het worden, want dat is goed voor je lichaam, toch? Zie je het voor je? Twee gratenbakken die noestig het hoofd boven water proberen te houden met een schoolslag? Het was dan ook geen succes. Bovendien deden mijn knieën nog meer pijn dan met squashen. Ook hebben we nog jaren gefitnest aan de Jodenbreestraat.
Ik was en ben er trots op dat ik in jouw trein mocht stappen en mocht meerijden op jouw levenspad. Jij was echt een levensgenieter en dat genieten deed én deelde je graag met familie en vrienden. Zonder delen geen geluk. En wat deelden wij graag in dat geluk! We hebben zoveel mooie herinneringen om op terug te kijken! Halloween feestjes, de vele vaartochtjes over de Zaan richting Alkmaar of Amsterdam (met snel groeiend aantal deelnemers 😊), kijken vanaf het water naar Zingen aan de Zaan, waterskiën en wakeboarden, een concert, bioscoopbezoek, vrijdagen samen werken op FortyTwo kantoor tijdens Corona, geboortes en verjaardagen en natuurlijk de talloze uitstapjes, biertjes en etentjes, de één nog culinairder dan de ander, waar jij, Tessa en ook Paula zich hard voor maakten (en waar ik de dankbare eter was). Waar ik bovendien enorm van heb genoten, is de traditie die op mijn 40e verjaardag is ontstaan, namelijk de verjaardagsetentjes met Niels en Marco. Deze groeiden uit tot een bezoek aan Londen in 2022 en vorig jaar nog Barcelona waar jij ons rondleidde. Gouden herinneringen om nooit te vergeten!
Ik heb me altijd zo ontzettend rijk gevoeld dat ik me jou mijn vriend mocht noemen. Jouw levenslust en kalmte, warmte en betrokkenheid, humor en lach staan in mijn kern gegrift. Ik weet nog goed, toen we tijdens één van onze laatste etentjes samen, Fay bleef bij Alexander, het over mijn baard hadden. Ik gaf aan dat ik die toch regelmatig trim en netjes bijwerk. Dat vond Tessa eigenlijk best een goed idee. “Waarom doe jij dat ook niet, Rogier?” Hierop zei dat jij je baard helemaal niet voor de mooi had, maar uit pure luiheid! En jouw gulle lach, vaak voorafgegaan aan een paar hikjes en die altijd vanuit je tenen leek te komen, gierde door het restaurant. Je kon dan niet anders dan meelachen. Wat hebben we veel gelachen!
Helaas is jouw trein veel te vroeg tot een stop gekomen, maar die van mij rijdt nog door en geloof me daar zit jij nog in tot ook mijn trein stopt! Het gaat je goed mijn lieve, fantastische vriend. Ik heb altijd van je gehouden. Bedankt dat je in mijn en ons leven was!
Paula & Robin
Julia, Isa, Fay & Noah
