Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Ron(nie) Johannes Albert Blokzijl

30-10-196708-01-2018
      Dit is een algemene kennisgeving om u op de hoogte te brengen van dit verlies. U kunt dit bericht delen met andere bekenden. Naast informatie rondom het afscheid kunt u hier ook zelf reageren. Uw herinnering, reactie of condoleance wordt zeer op prijs gesteld.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Dag lieve Ron
        reactie 27   |   niet OK

        1985: De Groene Driehoek. Onze vriendengroep ontstond in klas 5A2: jij, Margreet, Geert, Harry en ik. Wat hebben we toen al een feest gevierd en een lol gehad met elkaar. Daarna ging iedereen een kant op, maar we bleven contact houden. Bij elkaar geweest tijdens huwelijksfeesten en kraamvisites. Maar altijd was er ook aandacht voor de serieuzere dingen in het leven. Jij had altijd een luisterend oor.
        Wat ben ik blij dat we elkaar 3 december j.l. nog hebben ontmoet! Weer hebben we ontzettend gelachen met elkaar en herinneringen opgehaald aan de OSG-tijd.
        Ik heb je geknuffeld toen we allemaal naar huis gingen. Kon geen woorden vinden, omdat het duidelijk was dat het toch niet goed met je ging. Wat moet je je verschrikkelijk alleen hebben gevoeld en wat ben je dapper geweest....

        Ik wens Agnes, Mabel, Steijn en de verdere familie veel kracht om door te gaan. Alle mooie herinneringen aan Ron zal ik blijven koesteren.

        Liefs, Marlijn.


        Marlijn - Noord-Sleen
        14 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Sprakeloos
        reactie 25   |   niet OK
        Lieve Ron,

        Maandagavond 8 januari jl. om een uur of tien ging bij mij de telefoon.
        De eerste vraag die mij werd gesteld, was of ik zat.
        Daarna het verschrikkelijke bericht dat jij er niet meer was.
        Ongeloof bij mij en daarna lang wezenloos met tranen in de stoel gezeten en verbijsterd dat een geweldig mens geen uitweg meer zag.
        Ik had er nooit aan gedacht dat het zo ver kon komen.

        Ik heb je leren kennen als collega bij DLG in Leeuwarden.
        Ik zat in Groningen en we kwamen aan de praat over fietsen en het bleek dat we allebei lid waren van TFC ‘t Kamrad.
        Daarna werd je mijn manager in Groningen en leerden we elkaar beter kennen.
        Door jou ben ik zelfs een paar jaar lid geweest van de Peddelaars in Hoogeveen en gingen we samen met een aantal vrienden van jou regelmatig ergens fietsen.
        Ik vond jou een geweldig fijn mens die het einde van DLG op een bijzonder goede wijze heeft begeleid. Daarnaast koester ik de fijne herinneringen aan de prachtige fietstochten met jou.
        Ik zal vaak aan je denken als ik ergens fiets.
        Bedankt voor de fijne tijd.

        Henk Kuipers

        Henk - assen
        14 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • "Het beste is d'r af"
        reactie 24   |   niet OK
        Lieve Ron, Blokziellechie

        "Het beste is d'r af". Een voor jou typerende uitspraak bij fietstochten. In onze gezamenlijke fietscarrière lukte het anderen een heel enkele keer je moe te krijgen. "Het beste is d'r af" zei je dan met een grote grijns op je gezicht; oftewel: de pijp is helemaal leeg.

        Helaas is deze typerende uitspraak ook van toepassing op de afgelopen tijd. Na een diep dal door een burn-out en het overlijden van je schoonvader, ging je al snel weer aan het werk. Je leek de draad weer een beetje op te pakken, maar dat bleek helaas ijdele hoop. Waarschijnlijk was je veel te streng voor jezelf en vond je dat je niet moest piepen. 'Bek op stuur en goan', om in fietstermen te blijven.

        Gelukkig hielden jij en ik op regelmatige basis contact. Je sprak helaas steeds vaker uit dat je je unheimisch, zonder echt plezier of levenslust en vooral ook niet jezelf voelde. Je knokte keihard om dit om te keren en de liefdevolle man en vader te zijn die je was. Gelukkig kon ik je in die periode af en toe verleiden tot een altijd gezellig fietstochtje.

        Omdat je altijd dezelfde, oprecht geïnteresseerde, attente en sociale kerel bleef als voorheen, hield ik de hoop dat het toch iets beter aan het worden was.

        In de week na de afgelopen jaarwisseling spraken we af snel weer samen te gaan fietsen. Het zal er helaas niet van komen.

        Wat zul jij je eenzaam en wanhopig hebben gevoeld. En niets of niemand kon dit veranderen.

        Je laatste berichtjes aan mij teruglezend, realiseer ik me dat je vorige week min of meer afscheid aan het nemen was.

        Op een prachtig zonnige winterdag heb je besloten dat het niet meer ging.

        Hoe hard je ook geknokt heb om de oude te worden, het is je helaas niet gelukt.

        Mijn eerste fietstochten langs Assen na nu en het eerstvolgende bezoek aan een concert van De Dijk zal ik met een brok in de keel en tranen in de ogen beleven. En ik zal namens jou nog harder meezingen met Niemand In De Stad, dat beloof ik. "Robbie is vertrokkken. Want Robbie die zat stuk".

        Deze emoties vallen in het niet bij het gemis dat Agnes, Mabel, Steijn en je familie moeten voelen. Ik hoop echter van harte dat ook zij steun kunnen vinden in alle goede en fijne herinneringen en aan de wetenschap dat je nu rust gevonden hebt.

        Wat bij mij in ieder geval vooral zal blijven bestaan, zijn de geweldige herinneringen aan een pracht mens.

        Wim S

        Wim - Groningen
        14 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Fietsen
        reactie 23   |   niet OK
        Familie,
        Ik ben enorm geschrokken van dit bericht. Vaak hebben we samen bij het Kamrad gefietst en we hadden een band. We werkten allebei bij ministerie van Landbouw. Ron je was altijd heel respectvol naar iedereen, bescheiden en een joviale vent.
        Sterkte familie met dit verlies op jonge leeftijd.

        Groeten Johan van Dijk.

        Johan - Assen
        13 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Herinner mij zoals ik was ..........
        reactie 22   |   niet OK
        Dit is de wens zoals aangegeven op de rouwkaart, die ik toegestuurd kreeg van een oud collega. Verbijstering en ongeloof waren mijn eerste reacties. Ik heb Ron leren kennen toen hij teamhoofd Programma Beheer van DLG in Leeuwarden werd in 2001. Het was voor Ron een nieuwe materie, want hij kwam uit de bodemsanering bij DHV. Maar hij pakte de zaken snel op en ontpopte zich als een plezierige intelligente collega met een open mind voor iedereen. Ron hield de grote lijn in de gaten en gaf zijn medewerkers de ruimte. Tijdens een jaarlijks gezamenlijk etentje met de afdeling in de stad zorgde Ron dat er voor iedereen bij zijn bord een presentje lag! Gewoon leuk, waarin ik de waarde van Ron leerde kennen.
        Maar je merkte al gauw dat hij meer wilde en kon dan alleen maar leiding geven aan ons. Ron wilde en kon meer binnen DLG. Hij kreeg en nam de aangeboden mogelijkheden. Buitenlands werk diende zich aan en werd door Ron gretig opgepakt. En zo werd er m.i. door Ron geleidelijk aan steeds meer en ook andersoortig werk geambieerd.
        Ik heb Ron geleidelijk aan uit het oog verloren omdat hij naar Groningen/Drenthe 'verhuisde' en ik in Friesland bleef.
        Maar Ron bleef Ron: vriendelijk, scherp, meelevend en met beide benen op de grond!

        Zover ik weet, reisde Ron graag . Zo was hij ook in Cuba geweest. Hij gaf mij o.a. de tip om in Havana de bibliotheek te bezoeken omdat die nog al verschilde met wat we hier gewend zijn. Hij had gelijk. Klussen aan zijn huis deed hij graag wat ik mij herinner, waarbij hij het liefst oude en zo origineel mogelijke materialen wilde gebruiken.
        Het laatst dat ik Ron heb gezien was enkele jaren gelden, in een flits op zijn mountainbike bij Wijnjewoude. We hebben "Hoi" geroepen. Dat was het.

        Ik heb Ron in zijn goede tijd meegemaakt. Een fijne vent en een goed mens.
        Hans Nater

        Hans - Boornbergum
        13 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        Lieve Ron en Familie ,
        Ik koester goeie herinneringen aan onze jeugd !
        Op de Langlauflatten en oud en nieuw bij jullie thuis of de bezoekjes bij opa en oma .
        Als je ouder wordt verlies je elkaar uit het oog , maar familie blijft familie .
        Ik was op de hoogte dat je het niet makkelijk had en toch is de schrik groot dat dit jou einde is.
        Ik wens je de rust die je in het aardse leven niet meer kon vinden en koester de herinneringen.
        Rust zacht
        Ik wens Agnes en kids heel veel sterkte .
        Ook tante Trijn en oom Roel en Bertjan en Linda en kids en de verdere familie .
        Hoop dat ze de kracht vinden om verder te gaan zonder jou .
        Respect Marrianne

        Marrianne - Hoogeveen
        13 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Stil
        reactie 20   |   niet OK
        Hallo Ron, beste familie,
        Met volle verbazing en ongeloof las ik het bericht van jouw overlijden.
        Eigenlijk heb ik geen woorden want het is nu te stil in mij. Maar ik begrijp nu waarom ik je het afgelopen jaar heb gemist tijdens de rode diesel op dinsdagavond. Je was altijd bereid voor een prettig gesprekje tijdens de rit. Altijd in voor een grap en een grol. Elk weggetje, hoe klein ook, was je in Drenthe bekend. Helaas is de weg van het leven jou te moeilijk geworden en wist je niet meer welke afslag je nemen moest. Terwijl jij regelmatig de fietsgroep de juiste weg liet begaan, zo jammer is het dat jij zelf de weg niet hebt kunnen vinden.
        Rust zacht

        Erik Kienhuis

        Erik - Assen
        13 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 19   |   niet OK
        Prachtige herinneringen gemaakt tijdens onze jeugd. Hutten maken, donderjagen, koek en slagroom jatten via de fundering onder het hotel, zwemmen in het oude diep, koeien onder de trein, de paasbult onveilig maken. Alles kon, elke Zaterdag weer een avontuur . Had ze nog graag een keer willen delen. Heel veel sterkte voor de familie. Liefs Diana. Xxxxxx

        Diana - Aber
        12 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • Ron, wat zullen we je missen ...
        reactie 18   |   niet OK

        In Noorwegen – ik meen in 1996 – leerde ik Ron kennen tijdens de tweedaagse Telemark Tours, waarbij zowel een groep fietsers van de Peddelaars als van ‘t Kamrad aanwezig was.
        Daarna zijn er nog talloze tochten samen gefietst, niet alleen in Nederland maar ook regelmatig over de grens. En gedurende de zomertijd elke week op pad met de Rode Diesel van ‘t Kamrad.

        Het laatste contact met Ron had ik naar aanleiding van zijn 50e verjaardag op 30 oktober jl. Hij gaf toen aan dat het fysiek wel weer redelijk met hem ging, maar geestelijk behoorlijk met zichzelf in de knoop was geraakt; erg vervelend en hardnekkig wat behoorlijk afbreuk doet aan het zelfvertrouwen.
        Ik heb hem toen voorgesteld samen nog eens een tochtje te gaan fietsen, maar dat is er helaas niet meer van gekomen.
        Wat zullen we Ron missen tijdens onze fietstochten van ‘t Kamrad. Het was gewoon een prachtkerel. Altijd in voor een praatje of een goed gesprek, over welk onderwerp dan ook. Hij wilde altijd wel op kop fietsen en als iemand een lekke band kreeg, zorgde Ron er voor dat de pechvogel na een snelle bandwissel in recordtijd weer verder kon fietsen.
        Tijdens de Kamrad-jaarvergadering in 2004 ontving Ron een speciale herinnering als “Kampioen bandenwisselen” (zie foto).
        Gelukkig blijven heel veel goede herinneringen aan Ron bestaan.

        Ik wens Agnes, de kinderen en de overige familie en dierbaren, heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Ron.

        Loek Oosterwijk


        Loek - ASSEN
        12 januari 2018

        Deel deze pagina:

      • rust vinden....
        reactie 17   |   niet OK
        Lieve Ron, lieve Agnes en kids,
        Ik ken jullie bijna 30 jaren, vanuit onze studietijd in Groningen. We hebben samen gereisd en avonturen beleefd. En op onze hoogtijdagen, hebben we samen nog op het basiskamp van de Mount Everest gestaan! Je had zo je gevleugelde uitspraken zoals 'Wat een gemartel' als bijvoorbeeld het kamperen richting kramperen ging, of de reis te bumpy was. Helaas, deze woorden verloren de komische glans toen jouw leven een gemartel werd. Je zag geen perspectief meer, geen andere uitweg dan deze. Je zag geen weg naar verlichting. Nu maak je je eigen reis.... ik wens je toe dat je de rust gevonden hebt. Ik zal onze avonturen en gezamenlijke ervaringen koesteren, en er voor Agnes zijn.

        Carla - Zutphen
        12 januari 2018

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.