Ik ken Rozemarijn van schaakclub Tal/DCG, waar Tjark destijds in de jeugdafdeling speelde. Ze schaakte zelf niet, maar wilde iets terugdoen voor de schaakwereld en er haar enthousiaste bijdrage aan leveren. Ze schreef stukjes in de wijkbladen over het jeugdschaak in onze regio, organiseerde toernooien en schreef mee aan het SGA-competitieboekje voor de jeugd. Als mede-jeugdleider van de club organiseerde ze de lessen en competitie.

Daarna trad Rozemarijn toe tot de jeugdcommissie van de SGA en werd ze jeugdleider in het bestuur van de SGA. Ze organiseerde talloze jeugd- en schoolschaaktoernooien en ze regelde onze deelname aan het Huttontoernooi voor jeugdteams van regionale bonden. De SGA is Rozemarijn veel dank verschuldigd voor haar tomeloze inzet en energie.

Rozemarijn was een fijn mens, altijd in voor een gezellig praatje en relativerende woorden. Altijd bereid om iemand te helpen of iets bij te dragen.

We wensen onze schaakvrienden Roald en Tjark veel sterkte bij het dragen van dit verschrikkelijke verlies.

René Pijlman, voorzitter Schaakbond Groot-Amsterdam

Ik heb met Rozemarijn in het SGA-bestuur mogen zitten. Dat moest wel, want er was niemand anders. Liever was ze volop actief tijdens jeugdtoernooien - voor en achter de schermen. Maar ze deed het gewoon allebei. Zelf deed ze aan bridgen, niet aan schaken. Maar een beroep op haar was nooit tevergeefs. Aan het Kroegloperstoernooi in Amsterdam zou ze op haar sterfdag een bijdrage leveren als "pubofficer". Het heeft niet zo mogen zijn. Veel sterkte voor Roald en Tjark om dit waanzinnige verlies te dragen.

Rozemarijn leerde ik kennen in het bestuur van de SGA waar ik voorzitter van was. Haar enthousiasme, met name voor jeugdschaak en toewijding waren heel bijzonder. Zelf schaakte ze niet maar ze schepte er een groot genoegen in om schaken voor anderen mogelijk te maken. Hoe trots was ze op de prestaties en stijgende rating van Tjark, haar ogen glommen dan altijd.
De menselijke maat verloor ze nooit uit het oog; mensen waren, terecht, voor haar belangrijker dan regeltjes.
Het is ongelooflijk dat ze er niet meer is.
Rozemarijn, rust zacht. Roald en Tjark: sterkte in de komende tijd.

Olaf Ephraim, voormalig SGA Voorzitter.

Ik heb Rozemarijn leren kennen als een gedreven vrouw, met veel passie voor het jeugd schaken. Altijd kwam zij met nieuwe ideeën, die zij meestal zelf ook uitvoerde.
Altijd in dienst voor het jeugd schaken in Amsterdam. Mijn samenwerking met haar in de J.G.A is een mooie dankbare tijd geweest.

Heel veel sterkte voor Roald en Tjark met dit grote verlies.

Ton Sprong

Mijn eerste beeld van Rozemarijn is tafels slepend en stapelend na weer een geslaagd Promotietoernooi voor het jeugdschaak in Amsterdam, de SGA. Ik zei, Rozemarijn, jij bent jeugdleider en jij moet dit niet doen. Ze had ook nog last van haar rug.

En zo was ze. In elk toernooi dat Rozemarijn organiseerde, en dat waren er heel veel, stortte zij zich met volle energie. Dat was teveel en dat werd niet altijd door iedereen begrepen. Ik begreep het zelf pas jaren later, en dat spijt mij nog steeds.

Rozemarijn kreeg veel voor elkaar, eerst samen met Theo en later als jeugdleider. Dat deed ze omdat er anders een gat zou vallen. Rozemarijn sleepte met tafels, fietste rond met bekers, en onderhandelde met de landelijke schaakbond. Legendarisch waren de Hutton-toernooien waar zij de grote gangmaker was. De SGA won vaak in die jaren.

Over haar zoon Tjark vertelde ze me dat hij een gezond kleurtje had. Eigenzinnig en mooi verwoord, en vol liefde. Ik herinner me dat een jeugdschaker van Amstelveen was aangereden en overleed. Rozemarijn was aangeslagen en schreef er prachtige woorden over op de site.

De onbaatzuchtige tijd, liefde en energie die Rozemarijn heeft gestoken in het schaken en jeugdschaak, verdiende meer dan wat ze er voor heeft gekregen. Voor mij is zij erelid.

Mijn zeer gewaardeerde lieve loopmaatje Rozemarijn,
Wat een onwerkelijk ongelofelijk afschuwelijk bericht.
Wat hadden wij altijd hele leuke, best wel heftige gesprekken over het leven, ons gezin, en het verleden.
Ik vergeet nooit dat je tegen mij zei een keer, wat kunnen we het goed vinden met elkaar, wij moeten vaker bij elkaar komen, josine!
Dat deden wij dan, ik bij jouw op de thee op t balkon of jij bij mij lekker lunchen of lekker in de avond bij mij op visite, wat waren dat onvergetelijke tijden en uren.
De laatste tijd ging dat, om welke reden dan ook, het maakt niet uit, niet meer helaas, ik belde wel regelmatig aan waarop je zei ik kom je straks halen..., maar helaas!
Ik stelde nog voor kom bij ons in de regiegroep ja doe ik josine, ik meld mij aan maar helaas.....!
Ik zal je altijd in mijn hart dragen lieve rozemarijn.
Nog bedankt voor de leuke tijd, ook voor de mooie teksten die je voor ons schreef in de krant en op onze flyers, en het verzorgen van mijn plantjes tijdens mijn vakantie.

Rust zacht......

Lieve Rozemarijn,
Mijn herinneringen aan jou zijn warm. Wat een goed mens was jij zeg. Jullie hebben mij toen in jullie huis en gezin opgenomen als eigen familie toen ik nergens anders terecht kon. Wat ben ik daar eeuwig dankbaar voor. Wat een schok was het dan ook toen ik het treurige nieuws ontving. Gelukkig hebben jij en ik over de afgelopen nog contact gehad ook al was het niet regelmatig. Ik ben blij dat ik op latere leeftijd mijn dank en waardering naar jou en jullie hebben kunnen uitspreken. Rust zacht lieve Rozemarijn. Voor altijd in ons hart.
Farley