Ik zal nooit vergeten hoe we op zoek gingen naar uilenballen op de tochtige zolder van kasteel Terworm. Ik was een kind nog en als mijn moeder Inge je dan hielp met het huishouden dan liet jij mij zien waar de (kerk)uil woonde. De mysterieuze vogel heb ik daar nooit gezien, maar het uitpluizen van de evenzo in mysterie gehulde braakballen heeft mij een mooie herinnering gegeven. Jouw liefde voor de natuur en de dieren heeft een diepe indruk op me gemaakt.

Toen we Lita vele, vele jaren later troffen op de brocante van Neufchateu streken we neer aan jullie gezellige keukentafel op de Ezelshoeve. In voelde me welkom, thuis zelfs daar op de heuvel en tussen de dieren en jouw kunst. Af en toe wisselden we verhaaltjes uit op ansichtkaarten en in brieven, met de natuur en haar verschijnselen als meest beschreven thema.

Lieve Ru, ik ben blij dat onze paden eens kruisten. Je inspireert me nog steeds. Lieve Lita, ik wens je veel sterkte de komende tijd.

Tessa

Als klein meisje kwam ik vaak met mijn ouders, die goede vrienden waren van Ru, in het Rentmeestershuis op Kasteel Terworm.
In mijn herinnering was Ru een authentieke en lieve man. Een tovenaar met potlood, kwasten en verf.
Ik herinner me nog goed de gezellige woning met in de woonkamer de mooie plattebuis kachel, die Ru met mijn papa had opgehaald in Hilvarenbeek.
Ik ben er er trots op dat Ru mijn geboortekaart heeft ontworpen. De tekening hangt ingelijst in mijn woonkamer.

Ru, Requiescat in pace

Candice Hendrikx

Dierbare herinnering aan Ru, zijn kleinzoon Douwe

boeiend kustwerk van Ru de Vries

In de 60 er jaren hadden onze ouders, Hans en Jes van Boxtel een paardenslagerij op de Sittarderweg in Heerlen.
Ru woonde toen bij de Fam. Hermans onze buren.
Dus hij was onze buurman. Altijd in voor een praatje en grapjes.
Naderhand troffen wij Ru regelmatig in Heerlen.
20 april 1995 waren onze ouders 50 jaar getrouwd en hadden wij als verrassing een koetsentocht langs geliefde plekjes in en rond Heerlen.
Ru woonde op het kasteel. waar wij vroeger zo vaak kwamen.
Tijdens deze tocht heeft Ru op de binnenplein van Terworm onze ouders verrast met een hartelijk weerzien en een glaasje champagne. Een prachtig moment.
Voor ons nu een mooie herinnering aan een breeddenkend, gezellig mens.
Ru, het ga je goed!

Sterkte voor de familie namens de zusjes van Boxtel

Ru kwam op terworm wonen met zijn gezin en nam zijn bijzondere plaats in . Bon vivant en enfant terribele. Zocht aansluiting bij pap en moeder Koolen . Een bijzondere relatie ontstond. Ru werd gewoon kind aan huis . Toen Harry zijn atelier niet meer kon gebruiken nam Ru dat als vanzelf over en werd onderdeel van het dagelijks patroon . ‘S morgens riep Bep hem voor de koffie , ‘s middags voor de borrel . Als ik dan met de kinderen bij mijn orders kwam was Ru er gewoon , of niet . Hij zat mee aan de keukentafel en grapte met de kinderen , schreef mee op het tafelkleed , tekeningen en teksten . De kinderen vonden het geweldig . Een gekoesterd aandenken . Als ik de haren van de kinderen knipte , sloot Ru gewoon aan maar wel met een wijntje in de buurt.
Een anekdote uit velen . Mooie herinneringen aan een mooie kerel.
Lieve Lita en familie heel veel sterkte .
Jos en Marij