gecondelerd de hele familie tiny amersfoort

De een die rent voor zijn leven.
De andere wandelt heel rustig voorbij.
Hij zou er alles voor geven, en hij zegt ze mogen het hebben van mij.
Waar je ook loopt en wat je ook denkt.
Niemand die zegt je wat goed is of slecht.
Niemand weet wie veliest of wie wint.

Uit ‘Blieve loepe’ van Rowwen Heze.

Wat is het moeilijk te zien dat iemand zo worstelt met het leven.
Dan is de strijd die iemand voert niet voor te stellen.

Toch is er troost. Want God, zijn Vader, is altijd bij hem gebleven tot het einde.

Psalm 139:8-9
Als ik naar de hemel ging, zag ik u daar.
Als ik neerdaalde in het dodenrijk, zou ik U ook daar ontmoeten.
Zelfs als ik vleugels had en ging wonen aan de andere kant van de zee,
Zou ik U daar ontmoeten. U zou mij vasthouden en Uw rechterhand zou mij stevig leiden.

Wij geloven dat God ook jullie, die achterblijven, zo wil vasthouden en leiden.

Sterkte gewenst,
Marlies en Ben Schot.

Ik ben dankbaar dat ik gekend heb en dat je mijn grote stoere neef bent geweest, ik ga je missen.

Lieve Ruben,

Als ik aan je denk dan zie ik je lach.
Als ik aan je denk dan hoor ik de kritische vragen die je stelde tijdens de lessen van CR.
Als ik aan je denk dan proef ik de heerlijke nasi die je tijdens een van onze verdiepingsweekenden hebt gemaakt.

Als ik aan je denk dan zie ik de onrust die je altijd uitstraalde.
Onrust alsof je altijd opgejaagd werd.
Als ik aan je denk dan zie ik je strijden tussen het loslaten van dat, wat tussen God en jou in staat en tegelijkertijd het niet kunnen.

Wat heb jij hard gestreden!
Ik heb je worsteling gezien in de vraag naar professionele hulp en je moest telkens weer een afwijzing incasseren.
Ik heb je langzaam zien terugtrekken van de mensen van wie je hield.

Wat een strijd heb jij gevoerd!
Voor Seth en Joël ging jij door het vuur.
Maar tegelijkertijd was elke dag opnieuw een strijd.
Wat moet het een rust gegeven hebben toen je besloot: ‘Ik hoef niet meer te strijden.’

Nu mag je veilig rusten in Gods armen.
De plek waar je echt Thuis bent.
De plek waar je volledig geliefd en aanvaard ben.
De plek waar echte rust is.

Ik zie ernaar uit om je, op Gods tijd, te ontmoeten bij de Vader op schoot!

Liefs,

Je zusje in de Heer.
Sandra van Steenis (CR Gorinchem)

Lieve Ruben, je mag schuilen onder God,s vleugels.

Lieve familie van Ruben,
Wat een schok was het om te horen dat Ruben niet meer onder ons is.
Op 7 februari '21 stapte hij voor het eerst onze CR-groep binnen. En kwam vanaf die tijd heel trouw naar onze wekelijkse bijeenkomsten. Al snel deelde hij heel open en eerlijk over zijn vreugde, maar ook over zijn verdriet, frustratie en teleurstellingen in het leven. Ruben was al snel in staat om te analyseren, reflecteren en onder woorden te brengen wat er in zijn leven was gebeurd.... ijverig en leergierig als hij was, maakte hij de meeste aantekeningen van allemaal en was transparant over waar hij steeds tegenaan liep. We luisterden begripvol als hij zijn strijd onder woorden bracht. We brachten het dan in gebed. We hielden allemaal van Ruben: zijn vriendelijkheid, , zijn spontaniteit, zijn loyaliteit en warme persoonlijkheid, hadden tot gevolg dat wij hem direct in ons hart sloten. Dat was een warm bad voor hem: weten en bevestigd worden dat hij geliefd is en waardevol is.
Hij wilde zo graag opnieuw beginnen en wist welke keuzes hij moest maken. En hij wílde ze ook graag maken. Hij probeerde, probeerde opnieuw en kwam dan gevoelsmatig steeeds weer in een vicieuze cirkel terecht. Hoop dat het allemaal weer goed zou komen, werd afgewisseld met wanhoop dat het toch nooit zou lukken. Soms bemoedigd, dan weer vol vertwijfeling belde hij soms op om zijn hart uit te storten. Hij putte hoop uit het Woord van God en verlangde naar een wonder van herstel en vernieuwing... maar hij voelde zich soms ook zo gevangen in zijn troosteloze omstandigheden. Zijn escapes om even aan zijn emotionele pijn en frustratie te ontsnappen brachten hem soms in moeilijkheden. Maar soms werd zijn eenzaamheid en wanhoop te groot..........

Zijn jongens waren kostbaar voor hem en hij voelde zich super verantwoordelijk voor hun welzijn en geluk.
Sinds hij weer een baan had gevonden, werd de combinatie van werk, oppas en andere zorgtaken teveel om wekelijks naar CR te komen. Op 19 september jl. kwam hij nog een keer om afscheid te nemen en ons allemaal te huggen. De woorden waar hij de laatste email mee afsloot, luidden letterlijk : "Ik wil hulp in het leren leven, zoals Jezus dat voor ons wil".
Het klonk als een uitzichtsloze situatie waarin hij zich bevond... Terwijl de emotionele vermoeidheid toenam, zijn wilskracht om dóór te strijden verzwakte, is zijn verlangen om naar Jezus te gaan kennelijk steeds sterker geworden. Onder de tonen van Opwekkingsmuziek heeft hij het tijdelijke verwisseld voor zijn reis naar de Eeuwige. Jezus heeft hem opgewacht, en Zijn geliefde kind welkom geheten. Misschien heeft Jezus er met een knipoog aan toegevoegd: ' ... maar Ik had je nog niet geroepen' .
Ruben heeft de rust gevonden waar hij zo naar verlangde en die beschreven staat in de eerste regel van het gebed op de rouwkaart.

Familie en geliefden van Ruben:
Heel veel kracht van Boven en sterkte toegewenst in deze voor jullie zo moeilijke tijd.
Namens CR Gorinchem, Jan Baan

Lieve familie van Ruben,

Wat en ongelooflijk verdrietig en verschrikkelijk bericht. Die ochtend heb ik Ruben nog breeduit lachend de school uit zien lopen. Niet te bevatten wat er op dat moment misschien al in zijn hoofd om ging. Ik wens jullie allen heel veel sterkte, voor aankomende maandag maar zeker ook voor de dagen, weken, jaren die nog gaan komen…

Jorieke Molendijk