Ruud....
Drie jaar alweer.... drie jaar sinds...
Het ongeloof is er nog steeds, alsmede het verdriet en ja ook de woede ook al wil ik dat laatste liever niet voelen.
Veel heb ik in gedachten herbeleefd, veel heb ik geschreven, mijn herinneringen over en met jou, onze levens vanaf de HAVO in begin jaren 80 tot aan 3 jaar geleden
Jouw passies, jouw onafhankelijkheid, jouw zelfstandigheid en wijsheid, alom gerespecteerd door alle vrienden om jouw heen.
Jouw lijfspreuk was altijd “Memento Mori”
geniet van de tijd die je hebt, leef ….
“Smittie”...
Ik hoop dat je eruit hebt gehaald wat je wilde, velen zullen altijd jou weer herinneren als ze aan mooie momenten in hun eigen leven terug denken.
Je hebt op velen een enorme indruk gemaakt en ook enorme invloed gehad op hun bestaan, zo ook bij mij en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.
Jouw afwezigheid maakt mij verdrietig, de herinneringen echter maken me trots en vrolijk.
Ik mis je, maar zal ongetwijfeld dat gevoel met velen delen.
Tabee gabber!
Rob de Lange
