Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ruud!
Ik heb je leren kennen toen ik, als zoekende tiener, veel bij Josje was op de Groest in Hilversum. En ineens was jij daar ook! Het werd er niet minder gezellig om, en ook jij adopteerde me. Toen zat de boswachterij al in je hoor; we gingen lange wandelingen maken met zijn drieën, Lage Vuursche vaak, en ontzettend lachen en kletsen onderweg. Het was nooit saai. Verhalen over kampeer-vakanties, en iets met hurken in een weiland, met als resultaat een achterwerk vol muggenbulten, (er was een foto!) slappe lach tot gevolg!
Jullie verhuisden naar Maiskamp, de jongens werden geboren, ik ging studeren, en zo verwaterde ons contact. Ieder eigen levens en ik op eigen pootjes. Jij en Josje bleven in mijn hart en gedachten, en zo kwam het dat we elkaar weer eens opzochten. Inmiddels de pastoor Pieck, en jij ging koken, en als vanouds kletsten we de avond weg. Peer en chocolade voor toe, dat weet Ik ook nog, en alles vers. Het was heerlijk.
Het is de laatste keer dat ik je heb gezien. Dat we nog altijd dichtbij stonden, bleek uit jouw reactie toen ik je per LinkedIn eens benaderde, om te weten hoe het allemaal ging. Direct een enthousiast verhaal terug. We zouden elkaar nog eens gaan zien, maar het is er niet meer van gekomen.
Jouw afscheid was er een vol herkenning, weemoed, en ontzettend veel warmte en liefde. Het maakte me verdrietig dat je zo vroeg bent gestorven, maar trots en blij dat ik je gekend heb. Dag lieve Ruud! Kus, Mascha

Josje, Thomas en Simon, en jullie partners: het was een ontzettend mooi afscheid. Ik wens jullie heel veel sterkte en liefs voor de toekomst. Zeker weten dat Ruud nabij is. Xx

Ruud, wat was je een geweldige oppas-vader voor onze dochters Julia en Carmen. Zelfs toen je op een dag wel Julia kwam thuisbrengen, maar Carmen was vergeten en haar nog had achtergelaten op het kinderdagverblijf. Ha, wat hebben we toen gelachen! Je wist niet hoe snel je weer in je auto moest stappen die dag om haar weer op te halen. Die periode, dat wij afwisselend Thomas en Simon opvingen en jullie onze meiden, waren fijne tijden. Wij spraken er toen zelfs al over om voogd te worden voor elkaars kinderen. Zoveel vertrouwen hadden wij in elkaar en onze meisjes in jou in elk geval. Trots dat we de peetouders van Simon mogen zijn - en toch groeiden we allemaal uit elkaar helaas. De kids hadden ons niet meer nodig, Josje en jij ging ieder een eigen pad en wij stonden voor heftige uitdagingen met onze pleegkinderen waardoor wij de energie niet meer hadden om vriendschappen te onderhouden. It's all on us, dat wij weinig contact meer met je hadden. Maar wat fijn dat we konden bijkletsen bij de supermarkt als we elkaar weer tegen kwamen (als vanouds) en gelukkig bleef ik door mijn contact met Josje op de hoogte van jouw reilen en zeilen. Wat ben je mooi werk gaan doen, heel indrukwekkend hoe jij betekenis hebt gegeven aan wat het betekent om een 'rijk leven' te kunnen leven. Wij voelen ons nog steeds trots op je kinderen en wij zijn er voor hen en voor Josje. Dikke knuffel voor jullie allemaal! Hans, Virginie, Julia en Carmen xxx