Vorige week was Jesse Brown hier in Europa, deed me gelijk weer denken aan Ruud, de vorige keer dat Jesse naar Europa kwam was voor een rotor inspectie met ons in Frankrijk. Ruud had een voorprogramma bedacht, we pikten Jesse op in Charles de Gaulle, ik wist niet eens dat dat over zoveel terminals verspreid zat maar Ruud wist exact waar hij moest zijn om Jesse op te pikken, en dan naar Versaille om het paleis te zien. Ruud was onvermoeibaar in zulke ondernemingen, hij had alles uitgezocht, reed het hele stuk en wat ik ook geweldig vond, hij was echt geinteresseerd in Versailles, de kunst de architectuur de tuin en fonteinen, en zat dan na een lange dag 's avonds bij GE weer vol enthousiasme met GE over rotor reparaties te praten. Een Renaissance man in mijn ogen, thuis en geinteresseerd in zoveel aspecten van het leven. En daarom komt het feit dat hij er niet meer is, in zoveel aspecten van ons leven terug op de voorgrond. Hij is nog steeds erg levend in onze harten en gedachten.

Eindelijk heb ik de moed op kunnen brengen om hier iets te schrijven. Ruud was een super lieve, sterke, maar toch ook schattige vent, met het hart op de juiste plek.
Ik zag hem niet zo vaak, maar in ieder geval ieder jaar met Kerst bij de familie en dat was altijd heel gezellig, lekker bijkletsen en veel eten, vooral Ruud kon wat wegwerken!
Wat mis ik hem nog steeds...iedere keer als ik een motor hoor of zie, denk ik aan hem, maar zeker ook aan jullie, Saskia, Hailey en Jacey, als het voor mij al zo lastig is, hoe moet het dan voor jullie maar niet zijn, zonder de sterke armen van hem...
Ook voor Paul, Jolanda en Ilona is dit een blijvend verlies.
Dikke kus,
Diana Roctus-Coolsen