Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Sander,
Natuurlijk gaat er geen dag voorbij zonder dat ik even aan je denk. Je foto staat op mijn kast en hangt aan mijn muur. Mijn lieve neefje die ik veel te kort heb mogen meemaken. Balen als een stekker dat ik zo ver weg woonde toen jij zo ziek was... Maar dankbaar voor de mooie herinneringen aan jou. Je was altijd vrolijk, altijd speels, altijd was dat hoge stemmetje te horen.
Ik mis je.
xxx

Lieve Sander,

ik las net dat stukje van Yvonne, en vond dat zo lief!!
verder ben ik een beetje ziek, geloof ik, maar ik denk dat je dat al weet...
eigenlk wil ik nog wel meer zeggen, maar ik heb nu even de woorden niet daarvoor...
maar dit weet ik wel: ik heb een versje voor je nthouden en daar ook nog iets bij verzonnen
hier komt het versje:
Kom je nu, dat is meteen
Kom je zo, dat duurt nog even
Kom je straks, dat is na het eten
Maar hoelang straks duurt mag ik zelf weten
Ik zou zeggen straks is nu
Straks bestaat niet
Niet voor mij althans
Dus: Kom je nu?? (please...*huilt*)

ik hoop dat je het mooi vind.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lots of love,
Lots of Greetings,
Lots of kisses,
Just for you
From your sister

Hey lieve Sander!

ik wist niet dat papa en mama deze site hadden gemaakt voor jou. Maar nu ik hem gevonden heb wil ik natuurlijk ook iets aan jou schrijven en ook voor je papa en mama en je lieve zus Anouk. Want voor hen is het natuurlijk helemaal niet makkelijk om elke dag op te staan zonder dat jou lieve, altijd vrolijke gezichtje te zien..

Het is nu al zo lang geleden dat jij bij ons bent weggegaan, maar ik denk nog elke dag aan jou.
Jij was en bent mijn kleine, lieve neefje van wie ik ontzettend veel hou.
Ik heb zo'n mooie dingen met jou en je zus beleeft. Samen naar de speeltuin in Elsloo en lekker buiten in de tuin van de glijbaan of schommelen. Spelletjes spelen op Anouk's kinderfeestjes, dansen en zingen op de muziek van K3. Heel vaak ben ik bij jou komen oppassen en dat vond ik heerlijk! 's Avonds lekker verhaaltjes voorlezen en knuffelen op de bank. Ik krijg nog steeds een glimlach op mijn gezicht als ik denk aan de ochtenden. Jullie met z'n 2en zachtjes naar beneden waar ik lag te slapen en dan lekker bij mij in bed kruipen om te knuffelen of nog even verder te slapen.
Altijd als we met de familie bij elkaar kwamen, waren jij en ik onafscheidelijk. Zelfs toen je in het ziekenhuis in Maastricht lag. Ik hoor jou stem nog zo helder: Yvonne, wo bleefste noe! Kiek wat ich hub gekrege van de zusters! Yvonne, Yvonne, Yvonne... En boos dat je kon worden als ik te laat was, of een keer niet was geweest omdat ik ook naar school moest. Maar dat vond ik helemaal niet erg. Want elke dag na of voor school kwam ik op bezoek bij jou en keken we samen naar Robin Hood, die film kenden we van buiten :-) en aten we boterhammen met chocopasta, want dat had je toch zo graag.
Ik mis jou elke dag en ik zou willen dat ik de tijd kon terug draaien om jou weer even bij mij te hebben en lekker met je te knuffelen en te spelen. Al is het maar om jou nog een keer te horen roepen: Yvonne?! Is Yvonne dr auch? Kumste mit sjpele?

Lieve Sander ik hou van jou voor altijd en ik zal jou nooit kunnen vergeten.

Heel veel liefs van je grote nicht, Yvonne

Lieve Sander,
Gisteren kwam ik op weg naar huis een ziekenauto tegen, en moest ik denken aan die dag dat alles begon...........Wij samen van het ziekenhuis in Sittard op weg naar Maastricht. Wat was ik bang (en terecht) en ondertussen mocht ik dat niet aan jou laten merken. En toen begon de nachtmerrie pas.
Thuis gekomen heb ik zitten huilen. Ik kan nog steeds niet geloven dat ons dit allemaal overkomen is, en dat wij nu zonder jou door het leven gaan. Lieve kleine Sandermans, ik mis je zo.
Dikke kus van mama.

Lieve Sander, als ik al die lieve reactie's lees, zou ik zo tranen in mn ogen krijgen. Maar ik blijf op deze site kijken en hopen dat er nog veel meer reactie's komen, maar de laatste is nog altijd die van mij. Ik denk wel dat mama als ze dit leest nog wel iets schrijft...
ik wou nog iets zeggen: Waarom ben je er niet gewoon bij??? Waarom ben je er niet als ik je nodig heb?? Waarom ben je er niet?
Ik hou zoveel van je en wou je noglang niet kwijt.
en toen lag je daar ineens op de grond...
Dat komt hard aan.
Ik was pas 5 toen toen, en jij nog geen 4
Kom terug...!!
Please...
Wil eigenlijk nog veel meer zeggen, nee, schreeuwen!!!!
Maar weet niet hoe ik dat moet doen via de computer.
Maar ik kan je niet komen opzoeken, want ik hoor nog lang niet in de hemel...
Maar weet, dat papa, mama en ik en tante Marlies en Lisanne en ome Ed, en al die anderen, altijd van je zullen blijven houden.
Ik denk dat afscheid nemen óf niet bestaat óf maar voor heel even.
Morgen zouden we samen naar Domino-Day kunnen kijken.
Wil nog wat zeggen maar papa is boos en wil er nu ook op, dusss...
ik spreek je nog wel, ok?
byebye! love you!!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx anouk

Lieve Sander,
ik heb gisteren in dat oranje boekje zitten schrijven.
Daarna heb ik naar Guss Meeuwis met 'De Weg' geluisterd en heel hard gehuild.
Ik werd er steeds aan herrinerd hoeveel ik je mis.
Maar nu moet ik van mama wegwezen van de computer, hoewel ik veel meer had willen zeggen.

xx Anouk

Ik mis je,
steeds weer, steeds meer, elke dag een beetje meer.
Mama

Lieve Sander, groetjes van je tante Marlies. Wij hadden een leuke vakantie in Frankrijk samen met jouw ouders en zusje. We hebben vaak aan jou gedacht. Voor mijn gevoel was je er gewoon bij!

Een drukke dag vandaag op mijn werk. Voor het eerst sinds lange tijd maak ik me weer veel te druk over alles wat niet goed gaat. En dan hoor ik "jouw" liedje op de radio; Afscheid nemen bestaat niet.
Ik word heel erg stil en denk aan jou, en besef dan weer dat het toch allemaal niets voorstelt. Gelijk sta ik weer met beide benen op de grond, en moet een beetje lachen om mijn eigen gestress.
Zaterdag vertrekken we naar Frankrijk, weer een vakantie zonder jou, weer die lege plek. Maar ik weet dat je bij ons bent, waar we ook zijn.
Sander, ik mis je zo!
Mama

Hebben het pinksterweekend met de familie achter de rug. Als ik iedereen zag spelen met de kinderen dan dacht ik ook aan jou Sander, hoe het zou zijn als je erbij was geweest. 8 jaar zou je zijn geweest al een grote vent. Iedere avond werd er een kaarsje aangestoken bij je foto zodat je er toch bij was. Mis je, je tante Jet.