Tips over condoleren of herinneringen delen?
Mijn allerliefste San,
Het was in april precies 33 jaar geleden dat ik je ontmoet heb.
Die allereerste keer staat me nog helder voor de geest.
Het was in de lift van de Hogeschool voor Vertalers en Tolken in Brussel waar ik voor een open dag was met mijn ouders.
Jij stapte de lift in waar wij al in stonden, hoorde meteen ons Nederlandse accent, nam me van kop tot teen op, zoals alleen jij dat kan, en begon tegen ons honderduit te vertellen over deze school. Over hoe het was om als Nederlandse minderheid in een Hogeschool vol met Vlamingen te studeren. Ik zal niet verder uitweiden over de details maar ik moest daarna nog wel even stevig nadenken of ik me ook zou inschrijven het schooljaar daarna maar ik wist wel meteen dat ik daar een vriendin zou gaan maken.
En de rest is geschiedenis. Ik kwam in september 1987 ook naar Brussel en na de ontgroening dat jaar waren we beste vriendinnen, hetgeen we altijd zijn gebleven.
Wij waren van elkaar de zussen die we beiden niet hebben, we waren getuigen op elkaars huwelijk en ik ben in 2001 zelfs de familie in getrouwd via jouw neef Philippe (ton cousin préféré).
Jouw eerste kind, Lotje, kwam het eerste en ik had de enorme eer haar Peettante te worden.
Toen mijn oudste Noortje geboren werd stonden jij en Bart als een van de eersten aan de couveuse in het ziekenhuis. En zo gingen we samen van mijlpaal naar mijlpaal, van feestjes naar vakanties.
De fysieke afstand tussen ons hield ons nooit tegen elkaar veelvuldig te zien en tussendoor dagelijks te appen en te bellen. We raakten nooit uitgepraat.
Tot op een punt waarop jouw lieve Bart zei “daar is je vrouw weer” als ik belde.
Het afgelopen jaar praatten we vaak over mijn toekomstige terugkeer naar Nederland, als mijn kinderen uit huis waren. Ik moest het overigens niet wagen om in het Gooi of god beter het in Twente te gaan wonen, het moest in een straal van maximum 20 km van jou zijn.
Als grote planner had je al helemaal in je hoofd hoe Peet, jij en ik later als we oud waren samen in een mooie villa zouden gaan wonen compleet met jonge kok en poolboy.
En Bart mocht er uiteraard ook bij.
Het feit dat dit nu allemaal voorbij is en nooit werkelijkheid gaat worden, is niet te bevatten. Ik ga je voor de rest van mijn leven zo verschrikkelijk missen Lieverd, daar zijn geen woorden voor, en ik ben niet de enige. Niemand had zo’n grote vriendenkring als jij, en je bent nooit opgehouden nieuwe vrienden te maken.
De laatste zes weken waren een rollercoaster en een regelrechte nachtmerrie waarin wij allen zweefden tussen hoop en vrees.
Je hebt zo hard gevochten mijn lieve Schat.
Bart, Lotje en Tias zijn zo sterk geweest, hebben zo vierkant achter je gestaan tot het bittere einde. Ik denk dat dit je mooiste legacy is: jouw twee schatten van kinderen die zulke mooie, onafhankelijke, complete en sterke jongvolwassenen zijn geworden. Je hoeft je geen zorgen over hen te maken daar boven.
Onze andere lieve Sister Peet en ik hebben je beloofd altijd over jouw gezin te waken en die belofte zullen we met veel liefde inlossen.
Lieve BFF, sinds je gestorven bent voel ik elke dag dat je nog bij ons bent, dus ik zeg liever geen vaarwel, maar wel tot ziens mijn lieve San.
Het is niet te bevatten dat jij er niet meer bent.
Zo'n 15 jaar geleden leerde ik je kennen op 't hockeyveld. Je was echt niet te missen. Heel zichtbaar, heel hoorbaar. Gelukkig was je er altijd, zo gezellig, zoveel gelachen.
Maar je ging ook altijd de diepte in, wilde altijd weten hoe het nou echt met me ging. Om in hetzelfde gesprek met elkaar af te spreken dat we nou echt eens gingen afvallen en vervolgens wisselden we recepten uit van allerlei heerlijks. Niemand genoot zo van mijn lemon merengue als jij.
Het is gewoon niet te bevatten dat juist jij die zo van het leven genoot er niet meer bent. Je intense omarming, je grote lach, je betrokkenheid, je humor. Je bent niet te missen San. Je blijft in mijn hart.
Lieve Bart, Lot en Tias ik wens jullie alle kracht van de wereld nu jullie San zo plotseling moeten missen. 💗
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
saliha - purmerend
6 mei 2020
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.