Lieve Sanne,
Wat ga ik je vreselijk missen. Ik ken je al vanaf de basisschool. Al was het toen nog niet zo'n nauw contact, maar ik wist wie Sanne was en jij wist wie Jasper was. Daarna hebben we elkaar jaren niet meer gezien, totdat we elkaar in de kroeg weer tegen kwamen, café La Route. Jaren lang de vaste stek. Ik denk dat we een jaar of 18 waren en stappen zat ons wel in het bloed. Dit deden we vaak en met volle overgave en hadden lol tot in de late uurtjes.
Net zoals ik studeerde je in Tilburg en kwam in het zelfde studentenhuis terecht als ik. Het was er smerig maar wij hadden daar geen enkele moeite mee. De kamers waren groot en de huur was laag, wat goed uit kwam want stappen was duur. Ik weet nog dat we op een avond enorm geschrokken waren, omdat we in de keuken dachten dat er een konijn in een pan zat. Na een vluchtige blik in de pan, gooiden we snel de deksel weer op de pan en enkele minuten later gingen we weer eens kijken. De pan bleek tot aan de rand gevuld met schimmel en dachten dat het de vacht van een konijn was. We hebben er hard en nog vaak om moeten lachen.
Toen ik in Frankrijk ging werken, ben je me twee keer wezen opzoeken. Dat waren heerlijke weken en ik genoot er enorm van om weer vrienden dicht bij te hebben. Ook op relatief grote afstand hadden we regelmatig contact. Hier heb jij ook, net als ik, Marieke leren kennen en dat klikte meteen goed.
Een hele fijne herinnering voor mij was ook de vakantie naar Frankrijk met jou en Marieke. We hebben daar enorme lol gehad waar we nog geweldige foto's van hebben. Ik weet nog dat we in de tent zaten met zijn drieën en het kookstelletje aan voor de warmte. Achter op het tentdoek liep een spin. We weten hoe bang je voor die beesten bent, dus we zeggen nog tegen Sanne; niet schrikken, maar sta rustig op want achter loopt een spin. Ze kijkt naar achteren, springt in blinde paniek omhoog en probeert de tent uit te vluchten. Het gasstelletje bijna tegen het tentdoek. Tent bijna in de fik. Daarna uiteraard hard om kunnen lachen. Ik zal het nooit vergeten.
Door minder goede omstandigheden heb je nog een aantal maanden bij ons in huis gewoond. Toch was het een heerlijke tijd en je stroomde heel soepel, als een nieuw gezinslid, ons gezin in. Ook Liam heeft hier erg van genoten, die ineens een tweede moeder erbij had. Zo is Liam je ook altijd blijven zien en zal je ook heel erg gaan missen. We hebben in die tijd veel gekletst, gelachen, lekker gegeten en vooral genoten. Onze vriendschap is in deze periode nog hechter geworden.
In de tijd daarna kwam je regelmatig even binnenvallen om even een bakkie te doen, lekker te kletsen, wat te eten en te ontspannen. Je kwam vaak 2 of 3 keer per week even aan. Je tikte dan met je nagels op de ruit en dan rende Liam al roepend "Sanne!!" om de voordeur open te doen. Misschien dat ik die momenten nog wel het meeste ga missen. Die momenten dat we gewoon de dag doornamen, grappen vertelde. Als er dingen in ons gezin speelde wist je die vaak als eerste en kon jij ons vaak met een objectieve benadering adviseren en verder helpen. Helaas heb je net niet onze bruiloft gehaald waar je zo naar toe leefde. We zullen ook daar aan je denken en op je proosten.
Lieve Sanne, ik wil je uit het diepste van mijn hart bedanken voor de tijd die ik en ons gezin samen met je hebben mogen doorbrengen. Waarin alles aan bod is gekomen van verdriet, goede gesprekken, heel veel geluksmomenten waarin we enorm hebben gelachen. Ik heb genoten van je openheid, spontaniteit, hartelijkheid, je humor, aanstekelijke enthousiasme, je wijsheid en verder alles wat je was. Waar je heel nauw betrokken bent geweest bij geboorte en opvoeding van onze kinderen. Ik zal je nooit, nooit, nooit vergeten en blijf je voor altijd koesteren in mijn hart. Lieve Sanne ik hou van je en tot ooit.
Heel veel liefs,
Jasper Veth
