Lieve Sereen,

Ik zal het nooit begrijpen. Jij die altijd van de bovenste plank van het leven genoot en waar iedereen om je heen jaloers op was. Jij die door deze kankerzooi spiritueler dan ooit bent geworden waardoor ik echt dacht dat jij jezelf ging genezen. ‘Dingen gebeuren om een reden’… Maar hier kan ik met mijn pet niet bij. Zo oneerlijk.

Twintig jaar geleden leerde ik je kennen als de zus van mijn beste vriendin Valesca. Jij was gelijk ook een grote zus voor me en naarmate we beiden ouder werden ontstond er ook een hele mooie vriendschap. Dat ik jou alleen had opgezocht toen je op Ibiza woonde en jij mij opzocht toen ik in Frankrijk een seizoen werkte, zijn twee van een reeks geweldige herinningen die ik koester. Je was een groot voorbeeld voor mij.

De verliefde blik die wij de laatste maanden met elkaar uitwisselde was met geen pen te beschrijven. Ik dacht even dat ik spoken zag maar toen jij een keer lachend tegen me zei: ‘jeetje, wat keken we verliefd eh’ voelde ik een overvloed aan liefde. Je hebt de afgelopen tijd nog nooit zo vaak tegen mij gezegd hoe mooi en lief je me vindt en dat je van me houdt. En uiteraard heb ik dit ook aan jou laten weten.

Lieve schat, ik ben ongelooflijk trots op je hoe sterk je bent geweest. Je luisterde naar niemand en volgende daarbij geheel je eigen pad. Dit was jouw reis. Dit is nog steeds jouw reis. Hopelijk reis je nu naar een mooie plek waar je kunt meekijken -want je wilde nooit iets missen 😉- en iedereen wat kracht kunt geven, want goddomme wat gaan we jou missen. Beloof me 1 ding: geef Prisje een ongelooflijke dikke knuffel van me en dans, lach en geniet van hetgeen wat er nog gaat komen.

Ik hou van je tot in de eeuwigheid!

Liefs, Jor ✨❤️