Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dit super 8 filmpje is gemaakt in februari of maart, 1996. We hadden net ons eerste portret gemaakt voor de KRO over de beeldhouwende, dichtende non Zuster Oda, die ook aan Zen meditatie deed. Hier is Simon aan het werk met zijn camera -- zoals altijd voorzien van een Black Pro Mist filter -- op een heuvel ergens in Limburg om een scene te gaan opnemen met glaskunstenaar Jean Kamps en zijn vrouw Gill, die op bezoek gaan bij een oude leermeester van de schilder in de buurt van diens geboortedorp, voor de tweede aflevering van de serie.

Simon, we konden goed samen werken en onze samenwerking oversteeg de som der delen — mede door de verbindende factor van geluidsman Ron. Onze verschillende naturen (jij heel georganiseerd, ik de intuïtieve ‘flierefluiter’) losten op als we lekker op dreef waren. Dan raakten we gefocust op het project waar we mee bezig waren en kreeg het conflict ’creatieve richting en resultaat’. Onze waardering voor- en het contact met de mensen OVER wie we portretten maakten leidde ertoe dat we de programma’s vooral SAMEN met hen maakten. We waren het erover eens dat dat onze kracht was, als crew. We vonden elkaar in de lange takes. De lange shots waarin de mens de ruimte kreeg zichzelf te zijn en te laten zien. Onze portretten voor de KRO zijn daar het bewijs van. Het was goed om afgelopen maanden enkele van de dingen die we samen gemaakt hebben samen terug te kijken en bespreken.

We kwamen elkaar in 1989 tegen in Groningen en het wonderlijke was dat we elkaar al die jaren, tot enkele maanden geleden, telkens regelmatig, ongepland en onverwacht tegenkwamen. In Amsterdam, Hilversum en later bleken we letterlijk op een steenworp afstand van elkaar te wonen in Haarlem.

Ik wens alle dierbaren van Simon veel sterkte met het overlijden van een moedig, bijzonder, streng, humoristisch, begaafd en prettig mens.