Deze man is een stukje van mijn jeugd. Rust zacht.

Ik herinner Sjaak als een heel warm persoon.
Heb zelf als kleine jongen niet zo lang op voetbal gezeten, maar hij was voor mij wel het gezicht van de vereniging!
Ben daarna gaan badmintonnen en kwam hem nog wel eens tegen op Verburch!
Ik vond het waanzinnig knap dat hij mij na vele jaren gewoon nog bij naam kende!
Sjaak was echt een voorbeeld vrijwilliger...
Ik wens de familie, vrienden en heel Verburch sterkte om dit verlies een plaatsje te geven!
Marco eijgermans

Beste Sjaak,

Wie heeft er niet van jou training gehad. Altijd een woordje, herkenning. Pas nog op tv scherm met je toen nog nw racefiets. Mensen zoals jouw zijn schaars en niet meer te vinden. Blij dat we zoveel jaar van jou hebben mogen meemaken.

Sjaak bedankt voor alles

Beste Sjaak,

Heel veel Poelukkers kennen jou als grootheid binnen de de gemeenschap van Poeldijk, er is een groot mens heen gegaan we zullen je allemaal missen.
Bedankt voor al die mooie jaren R.I.P. Sjaak.

En leven is eeuwig
En Liefde is onsterfelijk
En de dood is alleen maar een horizon
En een horizon is niets anders
dan de grens van ons blikveld

Lieve Sjaak,

Onze zoon heeft ook nog meegelopen met jou bij Verburg,
je was een voorbeeld voor velen, vele zullen je humor en opgewektheid missen,
Mister Verburg Rust Zacht,

Bert, Lenie, en Robert van Dam

Mijn gedachten gaan terug naar 1967. Het opzetten van de welpenafdeling bij Verburch. Sjaak regelde het pupillenvoetbal. Iedere dinsdag bij Niek Kouwenhoven en later bij Loek v.d. Kleij samen met Sjaak het programma en de opstellingen schrijven en dit bij sigarenmagazijn Heskes en bij de bibliotheek aan de Voorstraat ophangen. Bij de trainingen en in het weekend bij de wedstrijden was Sjaak altijd op het sportcomplex te vinden. Sjaak was voor mij een mentor. Nooit op de voorgrond, maar als je hem nodig had, dan was hij er. Sjaak was en bleef zich zelf. Sjaak, ik ben blij dat ik je gekend heb en met je heb mogen samenwerken.
Vaarwel.
Aad van Kester.

Rust zacht Sjaak
Familie vrienden en bekende heel veel stermte

De Verburch rots is helaas niet meer. Niets was teveel en je stond altijd klaar voor anderen.
het meidenvoetbal vond je tegek. als ik je tegen kwam was de eerste vraag hoe hebben de meiden gespeeld?
Sjaak bedankt.

Ja Sjaak wie kent hem niet ,zou je zeggen,hij heeft de laatste jaren voordat hij met de VUT ging bij ons gewerkt en dat was in het begin een verandering voor hem met een aantal jonge mannen ,overal waar er gewerkt moest worden was het eerste wat je hoorde als je binnenkwam ,”He Sjaak hoe is het” in al die jaren heb ik Sjaak nooit horen mopperen ,en begon niet over Westlandia want dat kwam niet over zijn lippen, mijn zoon en dochter voetbalde daar en dan was de vraag,en is het nog leuk daar bij die club uit Naaldwijk? Sjaak Westlandia bedoel je zeker ,ja dat zeg ik toch.

Toen hij 55 jaar werd kwam die naar mij toe na een hele tijd pas hoorde ik later dat hij met de VUT wilde niet dat hij het werken zat was maar voordat ik wat ga mankeren en de ziekte wet in moet wil ik dat voor zijn,de laatste jaren waren zeker niet makkelijk voor hem eerst de reuma waar hij met fysio toch weer goed mee overweg kon en dan de ongemakken die de leeftijd markeren.

Mensen zoals Sjaak moet je tegenwoordig met een grote schijnwerper zoeken,ben blij hem gekend te hebben en zijn aparte lach altijd herinneren .
Henk v.d.Akker