Het is nu een klein jaartje geleden zijn, die zaterdagavond bij Ich & Dich. Ik aan het werk met de muziek, jij als bezoeker, altijd in voor een feestje. Je vertelde met die alom bekende brede lach dat jullie met de vriendengroep het weekendje weg gepland hadden en dat die ging plaatsvinden op dezelfde lokatie als de bruiloft van Tessa & Ralph 5 jaar eerder. We haalden herinneringen op aan die prachtige bruiloft en de uitbundige feestavond. De twinkeling in je ogen toen je op het idee kwam om mij in dat vriendenweekend de zaterdagavond wederom als dj in te schakelen was goud waard. “Zou je dat doen?” vroeg je voorzichtig, over het antwoord hoefde ik me geen moment te bedenken: “Tuurlijk!” Voor zo’n mooie groep mensen een feestje te mogen draaien, dat mag haast geen werken heten. Die avond had je al de grootste voorpret en kwam nog een paar keer naar de booth om even te zeggen dat je het zó zag zitten, steeds weer met die stralende lach en die bekende twinkeling in je ogen. Je ging in overleg met de rest van de organisatie en het plan was gesmeed, wat hadden we er zin in! Aangezien mijn komst voor de overigen nog een verrassing was kreeg ik de instructies van je. Je wachtte me op aan de ingang van de lokatie, stiekem al verkleed in je foute disco outfit met dito pruik. In de auto werd de muziek op de maximale stand gezet maar je triomfantelijke grijns was nog luider toen je vol trots naast me zat terwijl we de oprijlaan af reden. Wat een lol, iedereen enthousiast en jij kon haast niet wachten om met het feest te beginnen. Het werd een legendarische avond overladen met feestvreugde, iedereen in de partymode, en pas tegen het ochtendgloren speelde het laatste nummer. Uiteraard stond jij daar ook bij want het allerlaatste rondje kon jij natuurlijk niet missen! De foto die bij dit bericht staat is de laatste die die avond gemaakt werd. Last men standing…
Het kadootje dat je me die avond gaf uit naam van de groep, met een roze aansteker erop geplakt, en wederom die uitbundige lach toen je het me gaf, onvergetelijk.
In de tijd erna zag ik je meestal bij Ich & Dich als ik aan het werk was. Steeds weer die gulle lach en je blik op feest gericht. Altijd een enthousiaste begroeting en steeds weer kwam die feestavond in de Ardennen ter sprake en hoe super leuk het geweest was.
Afgelopen vrijdag kwam het vreselijke nieuws, ik wist niet wat ik hoorde. Hoe kan zo’n mooi mens, levensgenieter, feestneus, allemansvriend, altijd even attente persoon deze keuze maken? Niemand weet wat er in je bölles omging je laatste momenten. Hadden ze het geweten dan had iedereen klaar gestaan om je op te vangen, letterlijk en figuurlijk. Je bent zo geliefd…
Lieve lieve Sjors, maak er daar boven een mooi feest van, dat is je wel toevertrouwd.
Sharon, ouders, familie en vrienden, alle sterkte en kracht gewenst met het vinden van een nieuwe weg in jullie leven zonder deze prachtvent. Denkend aan zijn pretogen en brede lach zullen de mooie herinneringen blijven leven 🤍
