Lieve Smaranda,
In 2017 werd er voor jou een rustige plek gezocht en zo begon jouw dagbestedingsavontuur bij ons op de groep.
Je kreeg bij ons activiteiten aangeboden om de zintuigen te prikkelen, zoals snoezelen, hele diverse proefactiviteiten bijvoorbeeld verschillende materialen voor de tast.
Op woensdagmiddag ging je met regelmaat naar de Bosroos. Daar genoot je van het buiten zijn en het werken in de belevingstuin.
Je ging ook regelmatig mee wandelen.
Met grote regelmaat kreeg je, voor jou, bijzondere smaken aangeboden. We zagen dan dat je dit echt even moest verwerken.

Je kon erg genieten van muziek en dan met name panfluitmuziek. Regelmatig werd het muziekboxje bij jou neergelegd en kon je de muziek goed horen en voelen.
Wat ook typerend aan jou was, waren de mooie bloemen die je in je haar had.
Ook had je altijd mooie sjaaltjes en knuffels aan je boog en hier was je graag mee bezig.
Je hebt bij ons ook veel themaweken beleefd. Zo hebben we met veel verschillende landenthema’s gewerkt waarbij je eten en drinken uit de landen kreeg aangeboden. Ook werd er muziek uit de landen gedraaid en hadden we verschillende andere activiteiten.
We hebben ook veelvuldig leuke fotomomenten gehad met grappige hoedjes en andere attributen.
Je kon heel erg genieten van massages, we zagen je dan vaak ontspannen. Ook kreeg je regelmatig een klankschalensessie aangeboden.
Je zocht ook soms contact met ons door onze hand aan te raken.

Helaas zagen we ook soms de angst in je ogen en de onrust in je lichaam als je een epileptisch insult had.
De laatste maanden ging het minder goed met je en had je ook regelmatig koorts. We maakten ons ook vaak zorgen om je.
Toen jij vorige week maandag uit het ziekenhuis kwam zijn we even op bezoek geweest bij je. Je lag tevreden te spelen in je bedbox. Toen je onze stem hoorde leek je op jouw manier terug te praten en zagen we een mooie glimlach verschijnen. Wat een mooi moment!
De dagen erna ging het helaas weer slechter met je en overleed je donderdagavond.

Lieve Smaranda, bedankt voor alle mooie momenten. We zullen je missen.

Het is al héél lang geleden dat ik jou en je ouders en zussen voor het laatst heb gezien. Je was nog maar een baby toen ik als balletjuf van je zussen in Castricum geregeld bij jullie aanwaaide. Daar zag ik met bewondering hoe je ouders jou, met tomeloze energie, liefdevol verzorgden. Ze hadden zelfs een stuk aan het huis laten bouwen speciaal voor jou.
Je zussen dwarrelden daar omheen, ook zij kregen de aandacht die nodig was in hun ontwikkeling. In De Lutte logeerde ik wel eens met ons gezin in jullie prachtige buitenhuis. Francisca logeerde eens bij mij in Amsterdam en later volgde zij mijn voetsporen in de dans. Je vader en moeder heb ik in Den Haag nog eens bezocht en daarna is het contact verloren gegaan. Alleen Francisca volg ik nog wel via Facebook. Ik herinner me jou als een prachtig meisje met pikzwart golvend haar. Op de foto in de rouwkaart zie je er nog steeds stralend uit. Je hebt vast heel veel betekend voor heel veel mensen, zeker voor je familie. Helaas wist ik te laat van je afscheidsdienst in Monster, anders was ik zeker gekomen om je vaarwel te wensen. Dat doe ik dan nu maar via deze condoleance. Ik wens je ouders en zussen heel veel sterkte, ze zullen je absoluut missen. Dag mooi meisje!!

Lieve Smaranda,
Dank zij jouw leven en dat van de bij ons inwonende “tante” Ans, kwamen we met je ouders in contact.
Dit werd dus, mede dank zij jou een vriendschap voor het leven met Marjolijn en Lex, waar we blij mee zijn.
Ook al was je er zelf niet bij, je voelde toch aanwezig, samen met je zussen Emmelien, Roosmarijn en Francisca.
Dat zal in onze herinnering zo blijven.
Idelet en Arie.