Een laatste groet van je scheikunde docent
Lieve Suzanne,
Nu is mijn beeld van jou niet anders dan het altijd was. Als ik aan je denk zie ik weer dat vrolijke koppie met die glimlach. Een oude ziel in een jong lichaam leek je altijd. Daar waar veel jongeren moeite hadden te begrijpen wat elke dag om hen heen gebeurde, leek jij dit gade te slaan met begrip en een glimlach. Altijd die glimlach.
Je kon echt luisteren naar mensen, ook naar je docent. Maar waar het ook over ging, je bleef altijd de rust zelve. Mensen voelden zich bij jou op hun gemak. Ook als het over scheikunde ging bracht je rust in de tent. Klasgenoten zagen dat jij het begreep en dus moest dit ook voor hen mogelijk zijn. Zo bezien heb ik je soms meer als assistent dan als leerling gezien.
Dat je mijn vak leuk vond bleek ook later nog toen je je medeleerlingen wel wilde helpen die een extra steuntje in de rug nodig hadden. Ik had dan aan een paar woorden genoeg om jou op weg te helpen. Jij bent namelijk één van die zeldzame types die pas vinden dat ze iets snappen als ze het ook uit kunnen leggen aan een ander. Ik heb zeker de invloed van jouw inspanningen terug gezien in het resultaat van de leerling die het betreft. Niet alleen qua inhoud, zoals altijd had je ook een rustgevend effect.
Het leven is een reis die je maakt met anderen. Jij stapte in en moest er helaas ook snel weer uit. Ondanks dat, heb jij veel invloed op die reis gehad en zult ook veel invloed blijven hebben. Bedankt dat ik van je heb mogen leren en met je heb mogen lachen!
Vito Terrana

Lieve Stefan, Connie en Alicia,

Wat een enorm verdrietig bericht.
Onlangs spraken we in de Coop nog terloops over de kinderen. En Connie wat sprak je trots over je meiden. Dat Suus het zo fantastisch deed op school en Alicia zo mooi kan zingen. Wat een heerlijke meiden. De zomer straalde jullie tegemoet.
Iedere knuffel en ieder lief woord tussen jullie zal ze bij zijn. Iedere noot die Alicia zingt zal Suzanne bereiken. Daar ben ik van overtuigd.
Heel veel sterkte..

Liefs,
Willem, Denise, Kas, Lola en Dex

Ineens was je daar. Dag in, dag uit, weer of geen weer. Iedere dag rende je vele malen de Molenweg op en neer. Na een paar maanden moesten we je simpelweg even laten weten hoe indrukwekkend we je discipline en doorzettingsvermogen vonden. Je onderbrak vrolijk lachend je training en vertelde wie je was en hoe leuk je het vond om ons dagelijks met de varkentjes te zien. Zo waren we ongemerkt een vast onderdeel van elkaars dagen geworden. Je openheid, vrolijkheid, doorzettingsvermogen en energie zal ons bijblijven en iedere keer als er nu een hardloper voorbij komt, kijken we even op en denken we aan je. We hebben van je genoten!

We wensen je zus, je ouders, familie en vrienden dezelfde kracht toe die jij had.

Liefs,
Arne en Hester
Beusichem