Lieve Sverre,

Toen we uit elkaar waren vroegen mensen me hoe we bij elkaar waren gekomen. Ik snap dat ze dat zich afvroegen want er waren maar weinig mensen zo verschillend als wij. Jij was een enorme doener en ik bracht mijn tijd graag zittend door. We brachten dan ook veel van onze tijd door met dat jij dingen voorstelde om te doen en ik dan nee zei. Dan zaten we voor de tv tot ik niet meer tegen je constante gepulk aan bierlabels of je trillende been kon en toch maar mee naar buiten ging om een vuurtje te maken.

De emmer van je energie leek altijd over te lopen. Vaak veroorzaakte dit grote bedrijvigheid in je handen. Dan zat er weer een gitaar tussen, of zaten ze onder de motorkap van ons busje Bessie. Soms vlochten ze door mijn haren of schreven ze liedjes voor me, en af en toe gebaarde ze wild als we in een van onze existentiële discussies zaten.

Ik was een fanatische aanhanger van wat ik "realisme" noemde. Dit hield eigenlijk in dat ik geloofde dat dat halflege glas van het leven ook nog wel vergiftigd zou zijn. Jij was een ras optimist. Je was nooit bang dat je iets niet zou kunnen. Toen je hoorde dat je weer aan de chemo moest reed je met me naar Duitsland, zodat we van de langste rodelbaan in Europa af konden gaan. En dat was ook het antwoord dat ik gaf als mensen vroegen waarom wij bij elkaar waren: Je was alles wat ik ook wou zijn. Wat ik nog steeds wil zijn.

Er is niemand die leefde zoals jij. Ik weet dat mensen met levensbedreigende ziektes wel vaker zo beschreven worden, maar volgens mij had dat niks te maken met je kanker. Dat was gewoon wie je was . Dus ik hoopte altijd dat iets van die joie de vivre op mij af zou geven als ik maar dicht genoeg bij je in de buurt bleef.

Ik snap nog steeds niet helemaal wat iemand zoals jij in mij zag, maar dat vond ik nooit zo erg. Ik moest lachen toen je "Nee, maar ik weet wel dat je grappig bent. Dat heeft Koen me verteld" tegen me zei. Zelf snapte je mijn donkere gevoel voor humor niet altijd, maar dat betekend niet dat we nooit samen lachte.

We waren echt heel anders, maar ik ben zo ontzettend blij dat ik je heb leren kennen. ik vind het jammer dat je nooit gaat weten dat ik meer op je ben gaan lijken. Dat ik nu de vaat afwas direct nadat ik heb gegeten, dat ik ben gestopt met roken, dat ik de wereld niet meer als een enge plek zie, en dat ik weer hoop heb.

Ik denk niet dat je minder hebt geleefd dan de gemiddelde 80 jarige. Maar ik vind het jammer dat in een wereld gevuld met mensen zoals ik, juist iemand zoals jij ons moet verlaten. Ik wens de grootste sterkte aan je lieve familie in deze tijd, en aan ieder ander die het nu opeens zonder je moet doen. En ik wil je bedanken voor alles wat je voor mij hebt gedaan, en voor alles dat je de rest van mijn leven voor me gaat blijven. Voorbeeld, partner, vriend.
Ik hou van je,
Ruby