zal het missen ooit verdwijnen? zal de zon ooit weer schijnen? zal het zonder haar ontwaken , me ooit minder raken? nooit meer een kus,nooit meer haar lach,alles gaat terug naar die ene dag. als verdoofd probeer ik te accepteren, dat ik het zonder haar moet proberen. ik sleep me elke dag voort, denkend aan elk klein woord wat ze tegen me heeft gezegt. de ruzies die we hebben bij gelegd, die lieve gebaren onverwacht, de bloemen die ik soms naar haar bracht. die kleine dingen die zo konden storen. wat zou ik ze graag nog een keer horen. hoe kan ik doorgaan zonder haar? hoe moet het verder zonder haar stem? ik hoor en zie haar telkens weer, het gemis word niet minder,maar steeds meer! zolang zij in mijn hart zal zijn, zal alle vreugde vermengt zijn met pijn. wetend dat ik door moet gaan, met in mijn ziel alijd een traan. de liefde die ik bij haar vind zijn nu littekens van een diepe wond, maar het vertrouwen dat zij mij heeft gegeven, maakt dat ik nu doorga met het leven. en al ben ik haar in dit leven kwijt, haar herrinneringen en liefde leven in me voort, voor altijd! xxxjes
