Herinneren is een vorm van ontmoeten…

We wisten het allemaal,we wisten dat je heel erg ziek was.
maar je was zo ontzettend sterk geweest al die tijd,je wilde zo graag verder in het leven.
verder met papa ,mark en mij waar je zo trots op was.
je genoot zo elke dag van de kleine dingen om je heen,je tuin,en je vijver waar je de laatste tijd erg van genoten hebt.
en vooral je orchideen die je altijd met liefde verzorgde.

ons mam heeft ondanks haar ziekte toch de zonnige kanten van het leven willen zien.ze was altijd van de partij,ze sloeg geen feestje over.
ze was vooral te porren voor als er iets te organiseren was of voor te dragen.

de natuur,daar hield ons mam erg van,ze ging vaak wandelen,ook de laatste weken ,samen met ons pap.

voetbal was haar favoriete sport.
nulandia was voor ons mam de club waar ze 25 jaar met liefde en plezier gevoetbald heeft.
mede dankzij de dames van nulandia heeft ze samen met ons pap,mark en mij een onvergetelijke ballonvaart gehad.(dat was ook haar laatste wens)

vijf jaar geleden begon haar ziekte zich te openbaren,daar heeft ze zich zo met veel moed door heen gevochten.
en juist de laatste weken ging het zo goed.
dus waarom nu al,maar daar krijg je geen antwoord op.

Overige informatie
mama,

haar ogen waren blauw,
haar haren blond, ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei,was zo gerijpt..... zo wijs.
wel duizendmaal heb ik gedacht dat is het!

de hogere dingen speelde met haar mee,
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar haar lievelings bloem de orchidee.

zo kunnen bomen in het landschap staan in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die avond van ons heen gegaan.
maar nooit vergeten wij wat zij allemaal voor ons deed.