Beste Thea. Ook aan u heb ik goede herinneringen.
De dagen dat ik Veronique pas had leren kennen en ik voor het eerst bij jou en Rien thuis kwam waren heel bijzonder.
Veronique zij mij dat wij en de familie Katholiek waren, dus had ik een beeld voor mij van: Nou, dan moet ik er ook aan geloven hé....
Niets bleek minder waar.
Het ontvangst was altijd volledig gastvrij, van het geloof werd mij absoluut niets opgedrongen, en het was goed dat ik met Veronique verder zou gaan.
Tot opeens de dag daar was van "een dubieuze zwelling in de onderbuik" bij Veronique. Dat zette je wereld toch wel even op zijn kop! Dat bleek namelijk geen dubieuze zwelling te zijn, maar gezinsuitbreiding welke al 6 maanden in de maak was. Oei... wat nu... Zou Victor Veronique gaan verlaten? Nee, ook daar was niets van waar. Victor bleef trouw aan Veronique, en de gezinsuitbreiding is er gekomen.
Gauw in die tijd nog een kinderkamer in elkaar rossen met alles wat we maar konden krijgen. Thea, jij stond zelfs nog te behangen, met in het midden zo'n mooie biesband. Ook de kinder uitset hebben we met ons allen overal en ergens vandaan gehaald. Dat was teamwork!
Ook na de geboorte van Thom heb jij, Thea, en de rest van de familie enorm goed voor Thom gezorgd.
Oppas hoefde we nooit te regelen, want bij Thea en Rien was Thom altijd welkom.
Later, toen Thom al wat ouder werd, is er zelfs een volledige slaapkamer in jullie huis speciaal voor Thom ingericht, zodat hij altijd kon logeren.
Omdat Veronique toen nog twee hele dagen werkte en Victor een volle werkweek had sliep Thom ook steevast enkele dagen per week bij jullie.
Je kan oprecht zeggen dat Thom twee pappa's en mamma's had!
Dan ons huwelijk....
Ook daar liet je samen met Rien de gastvrijheid weer blijken.
Je opende je huis voor het huwelijksfeest, en dat hebben we enorm gewaardeerd.
Ik verwonder mij nog steeds dat Thom het ruim twee-en-een-half uur heeft volgehouden in dat Chinese Restaurant.
Ook de verhuizing van Dorine van Apeldoorn naar Zwolle lieten Jij en Rien weer de beste kant van jullie zien. Overnachten van Dorine bij jullie, en dan weer volop klussen in de Vornkenstraat om het huis leefbaar te maken voor Dorine.
Ook liet je je van de beste kant zien wanneer het met Veronique of Dorine niet goed ging.
Je was er altijd voor je kinderen.
Zelfs voor Thom ging alles wijken als Thom ziek was of een nachtje extra bij jullie logeerde.
Helaas kwam er in 2011 een enorme klap...
Het ziekbed van Rien, en het zeer kort daarop overlijden door kanker.
Volledig uitgezaaid in de longen...
Wat een geluk voor Rien dat hij het huwelijk van Dorine en Rudi nog heel goed heeft mogen meemaken.
In 2012 bleek wederom de gastvrijheid nog steeds te bestaan toen je ruim een maand gelijk 3 personen bij jou in huis kreeg.
Tja, het kippenhokje aan de Meppelerstraatweg werd gerenoveerd op een zo een grote schaal, dat er blijven wonen niet mogelijk was.
Ook Thom heeft de familie eens flink laten schrikken door tijdens een bloedhete zomer spontaan out te gaan met wat leek op epilepsie.
Dan was er nog de vreselijke periode in 2015-2016 waarin Veronique in het Ziekenhuis moest vanwege de amputatie van haar rechter grote teen, en later de teen ernaast. Hier heb je wat kilometers achter de wielen gelegd!
Iedere dag was je wel minimaal één keer bij Veronique in het ziekenhuis, en daaropvolgend in Ijsselheem.
Thom en ik mochten in die periode bij jou altijd warm eten.
Ook met de verhuizing van Veronique, Victor en Thom naar de Amer vanwege dat er een aangepast huis moest komen voor Veronique heb je onverminderd je steun en toeverlaat laten blijken.
Warm eten in de periode van de verhuizing, het helpen in het nieuwe huis, en al wat er zo op je pad kwam pakte je nog met al je kracht door.
Hier begonnen echter wel tekenen van vermoeidheid te komen.
En dan 4 Mei 2017.....
Toch maar naar de dokter omdat je zo vreselijk benauwd was.
Ook het eten was niet meer alles..
Eenmaal in het ziekenhuis bleek er heel wat meer mis te zijn, en de gevolgen zijn helaas bekend.

Thea, je bent voor mij een goede schoonmoeder geweest met een hart van goud.

Thea, rust zacht en in vrede
Wij steunen ons in de wetenschap dat jij nu eindelijk weer herenigd bent met Rien, en alle dierbaren die eerder overleden zijn.

Victor Lodewijckx

Liefdevolle herinneringen heb ik aan mijn zwemvriendin Thea!

Ik kan me nog goed mijn eerste schooldag herinneren. Het begon zo leuk, want mijn moeder vertelde me dat ik met mijn grote zus Thea naar de stad ging. Ik kreeg zelfs een paar pepermuntjes in mijn schortje mee. Maar de vreugde was van korte duur. Bijna bij de stad aangekomen, sloeg Thea ineens linksaf en hoorde ik dat ik naar school moest. Wat een groot verdriet! Ik wilde niet en ging er huilend bij op de grond liggen. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ze me meekreeg en dat terwijl ze zelf ook op tijd op school moest zijn. Hopelijk heeft ze het alsnog gehaald.
Thea stond vroeger veel voor ons gezin klaar. Ze hielp mijn moeder waar ze kon. Of het nou met het huishouden, boodschappen of kleding maken was. Zo herinner ik mij mijn plechtige communie nog goed. Ze heeft speciaal voor mij een mooie jurk met ruches gemaakt. Wat was ik daar blij mee.
Ik kan me ook nog goed de warme zondagen herinneren en dat waren er nogal wat.
Dan gingen we soms op de fiets naar Urbana om te schommelen in de speeltuin en kregen we een ijsje. Wanneer we met warm weer in onze eigen achtertuin zaten, hadden we vaak ook zin in een ijsje. Een diepvries was er toen nog niet, dus het moest gehaald worden. Aangezien Norp op zondag gesloten was, moesten we naar Woolthuis fietsen. Ik bij Thea achterop met een trommeltje in de hand. Het paste vaak maar net en dan was het hard fietsen naar huis in de hoop dat het nog niet gesmolten was.
Lieve Thea, je bent 67 jaar mijn zus geweest, dus ik zou nog veel meer herinneringen op kunnen halen, maar ik moet ook wat ruimte overlaten voor andere mensen.
Rust zacht en tot ziens.
Je zusje Jozien