Ik zat nog maar net op de "Muziekvereniging Sursum Corda" in Aalsmeer, overgewaaid uit het verre Zwitserland, toen ik vol verbazing steeds achterom moest kijken, naar dat jonge drummertje, achter dat enorme drumstel. Hoe zal nou toch zijn muziek op papier eruit zien, als ik het witte velletje wat IK op de lessenaar had al niet kon volgen. Het is namelijk een heel groot verschil, of je gewoon thuis in je vertrouwde omgeving een paar "liefelijke" tonen, uit die toeter perst, of dat je midden in een orkest zit en al die verschillende instrumenten, als een orkaan op je in blazen!
Dat jongetje heette Theo en zijn vader spelde ( toen nog, dwarsfluit,vandaag is dat fluitje wel uit gegroeid naar een heuse bas!)
En iedere keer als de dirigent duidelijk te kennen gaf, dat hij het met Theo's ritmen niet eens was, voelde dat jongetje zich zo schuldig, dat hij zich ging verschuilen achter het gordijn, van die oefenzaal.
Dat vond ik zo sneu, maar ja, ga maar als je helemaal vooraan zit opstaan en rondlopen. Dus als het dan eindelijk pauze was en dat jongetje nog niet te voorschijn was gekomen, liep ik maar naar hem toe. Maar ja, dat viel ook nog niet mee....wat moet die vrouw van me? Theo was namelijk heel verlegen, maar......na vele keren samen achter dat gordijn en veel uitleg van zijn kant hoe je als slagwerker muziek leest ( ja dat is zo simpel nog niet, kijk een blaasinstrument heeft gewoon in de notenbalk maar op een lijn noten staan ( kan natuurlijk wel vreselijk op een neer lopen) ....een slagwerker heeft een regel voor de linker voet, eentje voor de rechter voet, een voor de linker hand en dan nog een voor de rechter hand.....en dat moet die allemaal in EEN oogopslag lezen....en vooral nog doen ook wat er staat!
Heel veel jaren later is onze eigen zoon slagwerker geworden en eigenlijk.....ben ik pas toen echt gaan begrijpen hoe moeilijk drummen is en vooral knap vind ik dat slagwerkers met de twee handen afzonderlijke ritmes kunnen slaan.
Wat ons ook nog extra met elkaar verbond was zijn liefde en passie voor mijn vaderland Zwitserland, wat kon hij enthousiast vertellen over de camping bij "Interlaken ", waar hij al zoveel jaren met zijn ouders op vakantie was geweest
En zo blijf ik Theo koesteren in mijn herinneringen. Theo, ik ga dit jaar met Jan naar "Berner Oberland", naar Adelboden, ik zal op iedere top die we beklimmen een "jodel" "zu Tale schmettern" speciaal voor jou!