Herinneren is een vorm van ontmoeten…

1ste Kerstdag 2010, wat is het toch anders zonder jou.
Herinneringen passeren, vorrig jaar ligt nog zo dichtbij. Altijd jou vrolijkheid en je grappen, wat keken we altijd uit naar een dag als vandaag.
Maar hoe anders is de werkelijkheid... Wij dragen je altijd warm in onze harten, daarin leef jij voort. We moeten allen verder,op een andere manier, dat wel. Het is nog zo zoeken, want jou reis duurt nu wel erg lang. Die deur gaat niet open, die is voor altijd dicht. Maar pap, vergeet nooit dat jij nog altijd ons leven verlicht!!!

Lieve zwager,De eerste kerst zonder jou het is moeilijk je vrouwtje Ria is bij ons en daar zijn we heel blij mee. Haar man en moedertje er niet bij.Theo we zullen met elkaar er iets van moeten maken.maar van binnen is er die pijn. Het leven is soms heel erg moeilijk. maar lieve Theo ik weet het zeker dat jij aan ieder de warmte zal sturen die het zo hard nodig hebben.En dat het toch nog een beetje een fijne kerst mag worden voor Ria en de kinderen en je schoonzoon en schoondochter en je klein kinderen.Wij kijken naar boven en ik weet het zeker die ene mooie grote ster zal fonkelen.bedankt jongen het ga je goed.liefs van jack en Thea.xxxx

Lieve mam, het begin is gemaakt op de gedenkpagina van pap. Hopelijk is dit voor jou ook een plekje om symbolisch een kaarsje op te steken voor jou Theo.

Vader:

Ik voel mij als een steen, geworpen in een diepe plas
De kringen onstaan in het water,
Bij elke kring een beeld van hoe jij was.

De kringen, eerst klein en dan steeds groter,
vertellen je leven, tot waar het einde is
Jou niet meer bij ons te hebben, is voor ons een heel groot gemis.

Zoals het water kan bewegen, eerst roerig en dan weer niet,
Jij hebt mij het leven gegeven,
en ik mocht er zijn toen jij het leven 'liet'.

Je dochter Lisette