De dagen verstrijken en dat doet juist zo pijn. Elke dag zonder jou, het had nooit zo mogen zijn.
Het gemis wordt steeds groter maar velen zien dat niet.
Ze zien niet hoe vaak ik worstel met mijn gevoel en intens verdriet.
Ze zeggen dat het ooit wel weer beter gaat maar zeggen nooit wanneer. Het leven zal voor mij nooit meer het zelfde zijn, nooit meer.
De dagen vallen mij vaak zwaar maar ik moet door en vechten elke dag. En soms, heel soms zie ik dan tussen al die tranen en donkere wolken eventjes je lieve lach.
Je kijkt me dan aan en neemt bezit van mijn gedachten. Neemt mij mee terug in de tijd van dat je nog bij ons was, dat we samen knuffelden en lachten.
Ik hoop dat je me vaker met je mee zal nemen, even ver weg hier vandaan. Ver weg bij mijn stil verdriet, even vluchten van het pad wat ik nog heb te gaan.
Neem me mee, troost mij en geef mij jouw liefde en nieuwe kracht om door te gaan met mijn leven. Het valt me nu zo zwaar en soms heel soms lukt het me, maar het is vaak voor heel even…
Ik mis je lieverd.....
dikke kus van mama xxx
