Dag lieve jongen van me, gisteren zou je twee jaar zijn geworden. Je zou vol bewondering je kadootjes uit moeten pakken en smullen van de speciaal voor jou gemaakte taart.... Ik weet het nog zo goed twee jaar geleden..... Opa en oma waren hier die dag al heel vroeg omdat de bevalling zou worden opgewekt. Je werd rond half 12 geboren, het was op een woensdag, midden in die hete zomer. Je zussen waren die middag vrij en papa nam hun mee om jou te kunnen ontmoeten. Ze waren meteen helemaal verliefd op je en straalden toen ze jou op schoot mochten nemen....nu is het twee jaar later en alles is zo anders geworden. Mama was bang dat nog maar weinigen stil zouden staan bij ons gevoel op die voor ons zo speciale dag. Gelukkig waren er veel mensen die niet ongemerkt aan jouw geboortedag voorbij gingen. De hele dag door was er bezoek, er kwamen kaarten, telefoontjes en veel mensen brachten een bezoekje aan je tuintje en namen wat voor je mee... Het deed ons goed om te zien dat je belangrijk genoeg was om niet te worden vergeten... Van de ouders van Madelon* het meisje wat na jou werd begraven hebben we een hele lieve kaart gekregen wat me erg ontroerde. Ze hebben jou nooit gekend maar ook zij hebben jou in hun hart gesloten. Mama heeft van de vader en moeder van Daisy* een prachtige fotobedel gekregen van jou die nu aan mijn symbolenarmband zit. Ook van de papa en mama van Kevin* kreeg ik twee bedels die zo passen bij jou. Samen met Laura heeft mama iets moois voor je gekocht en met ons viertjes hebben we het in je tuintje gezet. Larissa had al een paar weken terug van haar eigen centjes een beertje voor je gekocht die ze zelf in je tuintje heeft gezet. Het was een dag met gemengde gevoelens. Een dag die ons gevoel terug brengt aan die voor ons zo speciale dag, de dag van je geboorte, wat waren we gelukkig, we voelden ons zo compleet. Het was ook een dag met tranen, tranen van ontroering en tranen van verdriet en gemis. Het is nu een dag later en ik kan alleen maar hopen dat
