Lieve 10,
Ik ben nog steeds een beetje in shock. Na alle berichten van afgelopen maanden, weken en dagen wist ik dat het onvermijdelijke er aan zat te komen. Maar ergens bleef ik toch een sprankje hoop houden dat dit onvermijdelijke toch niet onvermijdelijk zou zijn en dat Magere Hein door jou gewoon een loer werd gedraaid. Gewoon omdat het kan. Maar helaas, ook jouw vechtersmentaliteit moest het onderspit delven. Het klinkt als een cliché maar je hebt de strijd, de pijn en zorgen nu achter je gelaten en daar houden we ons dan maar aan vast en dit verzacht enigszins het verdriet van jou los moeten laten.
Veels te jong moest je afscheid nemen van jouw dierbare Harry, (klein-)kinderen en familie en vrienden. Weet dat je op hun allen en mij een onvergetelijke indruk hebt gemaakt en hebt achtergelaten.
Tineke, de achterblijvers moeten verder met alleen nog de herinneringen aan jou. Ik weet zeker dat, ondanks de pijn van het gemis, er menigmaal een glimlach op het gezicht zal verschijnen wanneer men aan jou denkt. Zo ook bij mij, een glimlach van mooie herinneringen, maar waar er nog vele bij hadden moeten komen.
Lieve Tineke, dank voor wie je was, je gaat gemist worden.
Veel liefs van je neefje.
