Wat een verschrikkelijke verlies voor iedereen nu dat je overleden ben. Ik hoorde het pas vandaag en ben natuurlijk geschrokken. Wij hebben al jaren geen contact meer gehad maar ik zal je altijd herinneren als een warme, gastvrij en gezellige persoon. Wij hebben heel wat afgelachen samen met onze gezinnen.
Bedankt voor alles Tini, voor de fijne herinneringen, en veel sterkte gewenst voor Bert en kinderen/kleinkinderen en de rest van de familie en vrienden.

Tante Mina, Jannie, Jan, Fred en Jolanda.

Heel verdrietig om te horen dat Tini is overleden.
Wij willen jullie heel veel kracht en sterkte toewensen.
Het zal een groot gemis voor jullie zijn.

Liefs, jullie nicht Roelie Bomhof-Mol en Rob Bomhof

Lieve Tini,

Heel verdrietig om te horen dat je bent overleden. Ik herinner mij jou nog heel goed van de foto met de kuiltjes in je wangen.
De laatste keer dat ik je gesproken heb was op de familiedag van de Mollen, en ik vond het fijn je ven te hebben gezien.
Zoals ik in dit register lees hebben wij dezelfde passies.

Lieve Tini, veel te jong,

Rust zacht.

Bert, kinderen en kleinkinderen, heel veel sterkte gewenst met het verlies van je vrouw en juliie moeder en oma.

Liefs van Roelie (van oom Andries en tante Jo) en Rob

tja, wat moet je nu schrijven.. je vind het erg voor degene die haar het naast stonden, maar voor haar is het rust. niet meer hoeven vechten. wat kende ik haar? weinig en toch veel, want ze heeft een deel van mijn kinder/tiener jaren uitgemaakt. ik leerde haar kennen door de vergaderingen die we tijdens onze vacantie bezochten in hoogeveen. later is ze bij mijn weten ook wel eens bij ons in amsterdam geweest en toen ik ongeveer 16 jaar was mocht ik bij haar man en ik meen een paar kleine kinderen logeren, in de buurt van hoorn. ik zou van daar uit met een meisje uit hoorn van huis tot huis gaan. in die week(?) was daar ook haar moeder met drie kinderen. volle bak dus maar dat kon allemaal. wanneer ik daaraan dacht - zo af en toe - vroeg ik me af hoe het met de familie verder is gegaan. het hele rare is dat ik er nooit naar gevraagd heb aan de familie. nu ik dit alles gelezen heb spijt me dat wel. ik wens in elk geval de hele familie heel veel sterkte met het een plekje geven van dit verdriet en we blijven uitzien naar de hoop die voor ons ligt.

Lieve Tini,

De eerste keer dat ik met Jolanda bij je thuis kwam in Bergen op Zoom herinner ik mij nog heel goed. De ontvangst was meer dan hartelijk, verschillen in achtergrond en levensbeschouwing speelden voor jou geen enkele rol.
Je deed wat je zo vaak deed, een overvolle tafel, druk met anderen het naar de zin te maken en aan jezelf voorbij rennen. Bij jou was plaats voor iedereen.

Als ik nu aan je denk, zie ik je in een rozentuin, blij genietend tussen kleurige en geurige bloemen. Of dat werkelijk zo, is, dat weet ik niet. Maar op de een of andere manier zou het zo moeten zijn.

Ruud

lieve fam. we willen graag laten weten dat we aan jullie denken en ons medeleven over brengen.samen met jullie zien we uit naar betere tijden, maar nu moeten we nog zoveel verdriet meemaken.we hopen dat jullie troost kunnen putten uit de hoop die we hebben liefs nils en marja glifberg.

Lieve Mien Mol, Bijna op de dag dat wij onze 55 ste trouwdag vierden is jou dochter overleden. Wij wensen jou en de hele familie alle sterkte toe in deze moeilijke tijd. Het duurt vast niet lang meer dat we haar terug zullen zien. Hopelijk zien we je zondagavond. Weet dat onze gedachten bij je zijn,Jurrien en Ina

De laatste keer dat ik tante Tini zag; waren de bomen in de knop, bloemen in een warme lentezon ,het gras zacht wiegend in de wind, opgewekte kinderstemmen op het erf, een boederij waar je kon verdwalen, teveel stroperige pannenkoeken, schommelen totdat de middagzon onderging; ik was 10 jaar.

ik weet; ik had \'thuis\' niet gemist, geen dag.
Het moest wel een feest zijn geweest, een week van huis daar hoort toch op z\'n minst heimwee bij?

Ik wil mijn familie heel veel sterkte en kracht toewensen.

AFSCHEID

toe sluit de rits van \'t zand
laten gaan moet ik je toch
voorgoed

maar nu het even kan
zeg me nog
wie boetseert de klei

wie kneedt vormen
uit voorbij
tot wat je bent

geweest

aan wie moet ik je laten

(Erwin Van De Vijver)

Lieve tante Tini,

We misten je al maar nu nog veel meer!
De herinneringen van vroeger, de wandelingen met de hond, maar ook het verwennen met kadootjes, barbies, het snoepgoed en alles mocht en kon.

Later de bezoekjes aan jou met onze motor, ik met man, zus en zwager, altijd gezelligheid en een hapje klaar.

Veel later het verdriet waardoor onze paden kruisten, onze Sanne die overleed maar ook jij had je portie verdriet gehad op dat gebied, in de jaren daarna de telefoongesprekken samen.
Ook het geluk van de geboorte van onze andere 2 meiden hebben we gedeeld, je was er met snoepgoed, mooie kleertjes en gezelligheid, altijd blij voor een ander.

Ik moet denken aan lied 111, God zal roepen:
Hij roept luid, de doden horen, zij staan op, ja ieder leeft!
Want hij verlangt heel vurig naar wat hij geschapen heeft.
Vat dus moed en heb geen twijfel, want zijn roep is een bevel.
Hij geeft ons eeuwig leven in zijn nieuwe samenstel.

http://download.jw.org/files/media_music/iasnv1_E_003.mp3

We verlangen ernaar om je te zien in het paradijs, samen met alle andere geliefden die we nu missen in de dood.
De groene vingers gaan we gebruiken om groenteplantjes uit te wisselen, van gele courgette tot rode zoete punt paprika!

Janet en gezin

Lieve Tini,

We wisten het ? jij, ik en alle anderen ? het einde is nabij. Toch hebben we die laatste middag dat we elkaar zagen nog even kort maar met veel plezier gesproken over onze gedeelde passie: de tuin. Een kluitje met ?daglelies?, een emmertje ?gebroken hartjes? en wat wortels van het ?lelietje-van-dalen? hebben keer op keer de oversteek gemaakt van het ene naar het andere huis?

Het is nu lente, de tuin begint te groeien & te bloeien. Alle kluitjes & worteltjes hebben de winter weer overleefd om dit jaar nog mooier en groter terug te komen. Ik koester ze, het is mijn fijne herinnering aan jou.

Dik 11 jaar geleden leerde ik je kennen. Niet alleen als de zus van Fred, maar vooral als warme persoonlijkheid die de plotselinge verandering in het leven van haar ?kleine broertje? steunde. Je hebt me met open armen ontvangen en daar ben ik je dankbaar voor.

Ik heb met je & van je genoten en ga je missen. Je was een hele fijne schoonzus.

Sylvia