Lieve schoonzus,

Dit is heftig en verdrietig, veel te vroeg 62 jaar is te weinig voor jou met zo veel interesse in dingen en ambities.
Als ik aan je denk kan ik alleen veel positieve en sportieve dingen naar boven halen.
Ik zag je voor het eerst bij de korfbal-club en niet te vergeten op de ijsbaan in Hollandscheveld (veel talent).

Wat was je een vrolijke meid met kuiltjes in de wangen.
Wat heel bijzonder is onze kinderen gingen graag naar tante Tini, er mocht veel meer dan in ons eigen gezin.
Je hartelijkheid en gastvrijheid zijn altijd voorbeeldig geweest.

We zien elkaar in jouw en mijn paradijs waar wij in geloven weer terug.
Wij rijden in dezelfde trein, jij in de slaapcoupé en ik zit nog voor het raam te kijken.
Tini, tot in de nieuwe wereld. Daar zijn jouw groene vingers heel bruikbaar.

Jan

Mijn lieve dappere zusje is dood, het is niet te bevatten wat een groot verdriet.

Wij hebben als zussen veel lief en ook veel leed gedeeld, onze vader die we al vroeg moesten missen en waar we samen veel zorg aan hebben besteed.
De zorg voor de kleintjes (onze tweeling waar we trots op waren) zoals papa ze altijd noemde, \'pas goed op ze\' zei hij tegen ons toen hij stervende was.
Wij hebben ons best gedaan. De kleintjes van toen (nu 50 jaar) zijn er nog steeds en zijn nu een grote steun voor mij in deze donkere periode.

Mijn verdriet is niet op te schrijven ik mis je zo en zal je blijven missen.
Je bent een geweldige vrouw, moeder en oma geweest.
Je stond altijd klaar voor iedereen ondanks je zwakke gezondheid.
Ik koester de gezelligheid, je gastvrijheid en de vele andere goede herinneringen.
Inmiddels oma van zes kleinkinderen die je graag had zien opgroeien, ze zijn nog zo jong en dan al zonder oma Tini.

Pijn doet het, dat je zo hebt geleden. Maar gelukkig is dat nu voorbij.
Wij zien uit naar de nieuwe paradijs aarde waar God je zal roepen uit de dood en jij zult antwoorden.
Waar we ook ons pa weer in de armen zullen sluiten.
Jouw sterke geloof is voor mij altijd een groot voorbeeld geweest.

Lieve dappere Tini: au revoir ...

Je zus Jannie

mama heeft nu haar rust gevonden en we zien haar weer terug in het paradijs, waar we samen onze groenten zouden gaan verbouwen.

Veel sterkte voor de naaste familie bij het verlies van deze
sympathieke vrouw.

Ja, \'t is jammer, hoorde ik haar zeggen terwijl ze wat voor zich uit lag te mijmeren.
Dat was zo\'n anderhalve week voor haar overlijden, volledig aan bed gekluisterd. Verbijsterd was ze dat ze was ingehaald door een lichaam dat haar tenslotte echt niet meer kon bijbenen. Verbaasd: ik zie de wijkverpleging aan komen rijden en ik weet al dat ze hier voor de deur stoppen. Die komen dus voor mij, hoe maf is dat? Ik kan niet eens even zelf een kopje thee halen.

\'t Is jammer, zeg dat wel.
ze had zoveel meer verdiend en ik had haar nog zoveel meer, langer en beter gegund. jammer ook voor mij en velen met mij. wat zij voor mij heeft betekend past niet in dit blokje. de beurt voor verbijstering is nu aan mij. ze is er niet meer, we gaan elkaar niet meer zien, niet meer spreken. we wisten \'t, we zagen \'t komen, maar toch. af en toe val ik emotioneel even samen met die van verdriet bulderende kleuter die haar grote zus/moedertje uit het ouderlijk huis ziet vertrekken, op weg naar een eigen volwassen leven.
dit keer is ze definitief op weg naar elders, nergens, wie zal het zeggen. wat haar betreft naar het paradijs van ooit en dat is troost, ook voor de achterblijvers.

dag lieve zus, rust zacht.

i carry your heart with me (i carry it in my heart)
~cummings~

Mijn tante

Speciale herinnering aan mijn tante, zij was die tante waar we vroeger toen we klein waren altijd een weekje gingen logeren. Dit deel van onze familie woonde in het westen van het land, Wormer, Enkhuizen toen best een eind.

Zelf had ze nog geen kinderen en ze verwende ons echt. We mochten met de hond wandelen deze was wel erg lief, maar eigenlijk veel te groot voor ons. En als hij teveel aan de lijn trekt dan laat hem maar gaan zei ze dan en natuurlijk kwamen wij als kinderen dan zonder de hond terug. Uiteraard geen probleem !

Gelukkig werd ze later zoals ze zelf graag wilde, moeder en nog weer veel later zelfs oma, dit was genieten voor haar.

We herinneren ons ook de weekeinden, weer veel later waarin ze juist bij ons logeerde, even terug in Drenthe genieten van de bossen.

Een onbezorgd of zorgeloos leven ? Nee, haar leven is altijd ?a struggle for life? geweest. Haar leven kenmerkte zich door veel ziekte en ziekenhuis, maar het kwam altijd weer een beetje goed.

Het laatste beetje was nu op en het ging niet meer??

Mijn tante waaraan ik speciale herinneringen blijf bewaren!

Een mooi mens strijdend en ontkennend ten onder. Lief en zorgzaam, altijd klaar staan voor de ander. Maar ook trots en koppig, goed vertegenwoordigde kwaliteiten in onze familie. Vaarwel, dank voor broodnodige aandacht en zorg toen ik/we klein waren en later als volwassene in zwaar weer. We zullen je missen en ik hoop dat je wakker word in het paradijs waar je in geloofde en op hoopte.