Tom is zo iemand die het verschil maakt. Voor mij is dat op het werk in het SKB geweest. Er is altijd net iets meer en net iets meer humor om je dagen behalve het vak leuk te houden. We hebben samen in nogal wat werkgroepjes gezeten met weerbarstige materie als samenwerken en delen als vakgroepen in de ziekenhuisorganisatie, waar tom dan graag een wat bredere benadering voorzag dan alleen praten over geldzaken, maar meer een visie op de organisatie als geheel en in het bijzonder de club van vrijgevestigden. En omdat het vaak emotie was, hielp humor en relativeren veel. Dat kon hij goed. Verder was hij een gedreven chirurg, die op zijn vakgebied alles voor zijn patiënten overhad en ook zag dat voor het individu het eigen leed erg belangrijk was. Het verder kijken dan het SKB is ieder wel duidelijk, maar toch ook zijn trouw er aan. Ik zal hem missen.

Lieve Jacqueline, Thomas en Rose,

Joke en ik liepen afgelopen vrijdag te wandelen in de Kennemer Duinen, vlakbij ons huis in Bloemendaal. Ik vertelde Joke dat Tom heel lang geleden had waargenomen op Aruba. Dit naar aanleiding van mijn geplande waarneming op Sint Maarten, wat niet doorging door orkaan Irma.
Thuis gekomen las ik tot mijn verbijstering de berichten in de NRC over het overlijden van Tom .
Ik leerde Tom kennen in het begin van de tachtiger jaren tijdens zijn stage IC in het
Dijkzigt ziekenhuis in Rotterdam. Beiden waren we in 1979 met de opleiding chirurgie
begonnen, Tom in Delft en ik in Rotterdam. Ik was bezig met een trial over heupprothesen en had meer patiënten nodig. Tom was enthousiast en we besloten de trial verder samen te doen met patiënten uit Delft en Rotterdam.
In die tijd kregen we beiden 2 kinderen in 1981 ( Thomas, Jolien ) en in 1983 (Rose en Jan Jaap) en waren apen trots.
Met de resultaten van de heup trial hielden we presentaties in Milaan (met de Mercedes) en in London en hadden veel plezier. Tom: "met een goed verhaal kan je de hele wereld rond".
Later, toen Tom in Maastricht werkte, nodigde hij mij uit om samen een Putti-Platt-Weber operatie te doen. Tot afgrijzen van de orthopedie natuurlijk. Dit deden we vaker toen Tom in Winterswijk werkte.
Vaak zagen we elkaar op congressen en symposia, waar we altijd het wel en wee van de kids uitwisselden.
Ik koester mijn herinneringen aan Tom en wens jullie ontzettend veel sterkte bij het dragen van het verlies.
Tom was een mooi mens.

Jaap en Joke Snellen

Duinlustparkweg 29
2061 LA Bloemendaal
jpsnellen5@gmail.com

Lieve familie van Thiel,
diep geschokt heb ik gisteren de rouwkaart van Tom ontvangen. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Tom en ik kennen elkaar sinds ik in 1993 naar Nederland ben gekomen. In de traumachirurgie verbond ons de gezamenlijke interesse voor de arthroscopische chirurgie. Wij hebben in de NVT en NVA gezamenlijk cursussen gegeven en ontmoetten elkaar op congressen onder andere in Strasburg en Innsbruck. Behalve dat ik een enorme bewondering voor zijn expertise had , heb ik Tom's gezelschap altijd als erg plezierig ervaren. Samen uit eten op cursussen of congressen was altijd erg gezellig. Ik zal Tom erg missen en wens jullie allemaal heel veel sterkte met dit grote verlies. De Nederlandse traumachirurgen zullen hem altijd als een erg gewaardeerde collega in herinnering houden.
Klaus Wendt, Groningen

Lieve Jacqueline,
Alweer diep geschokt nu door het plotseling overlijden vanTom.
Wat heb je de laatste jaren veel moeten verwerken eerst je vader en dan je moeder en nu je allerliefste man.
Wij hopen dat je dit verlies kan dragen en wensen jou heel veel kracht en steun.
Ook heel veel sterkte en kracht voor de kinderen en naaste familie.
Wij denken aan jou.
Familie van der Vet / Kijkduin

Voor mij ben je een fijne, begripvolle kerel. Vergeten zal ik je niet.
Cees Mijdendorp