Anton, Ton, Tonus en voor mij Toon. Vader van Dunya en Pien, schoonvader van Remco en Pascal en bovenal Opa van Benthe.
Wat is Toon dan van mij en voor mij en mijn vriendinnetjes? Hij is onze coach en vriend. De coach die stond voor zijn team, zijn meiden. Die stond voor het spel en de winst. Beter en meer willen maar altijd uit liefde voor de sport, de liefde voor het team en de liefde voor de meiden. Hij had zijn eigen, duidelijke, mening. Je moest er tegen kunnen. Had je zijn liefde gewonnen… dan had je een vriend voor het leven.
Zoals Annette zei: voor ons was hij lief, beschermend en een vriend.
Toon was ook de gezellige, laten we wat drinken, lust jij een borreltje, ik lus er 2, man. 1 van de mooie herinneringen die Suus aan hem heeft is de carnavalsoptocht samen met haar vader. Dat de deelnemer voor hen een luikje had waar steeds drank uit kwam maakte de optocht mooier en mooier. Op welke plaats ze zijn geëindigd? Niemand weet het.. ze lagen beide dronken op de markt tijdens de prijsuitreiking.
Ook zijn humor heeft Suus mee mogen maken. Wanneer ze vroeger bij Pien thuis was werd er vaak gedold en gestoeid met Tonus, zoals Suus hem liefkozend noemde. Meestal eindigde Pien of Suus onder een knie in de houdgreep. Toon liet dan pas los als Suus zei....genade genade...pen en inkt...Suzan die stinkt naar poep met een vreselijke geur...oei oei oei. Wat een heerlijke herinnering!
Waar onze liefde en vriendschap precies begon ben ik kwijt. Was het de vriendschap tussen Pien en Bolle (zoals jij hem liefkozend noemde in het hospice) of was het toen jij mij scoutte en mijn coach werd in het 2e team van Twins.
Ondanks, of wellicht dankzij, ons beider temperament konden wij het heel snel, heel goed met elkaar vinden. Beide het hart op de tong en dat werkte prima voor ons.
Wat een team hadden we. Onder jouw bezielende leiding klopte we in 1994 Sparta/Feyenoord en werden kampioen met promotie naar de 2e klasse. Wat een prestatie! Wat was je trots op ons!
In 1995 gingen onze sportieve wegen uit elkaar. Ik was zwanger van Beau en had dat voor het gemak maar niet verteld, bang dat ik was dat ik niet meer mocht catchen. Tijdens een wedstrijd kwam het toch uit en werd ik door jou én de scheidsrechter uit de wedstrijd gehaald. Zo groot was je liefde en bezorgdheid voor mij.. alhoewel IK je toen heel stom vond.
Daarnaast deelden we de liefde voor de Beeball. Je vond het geweldig dat mijn hart ook bij die kleine kuikens lag. Ik heb het bij de lokale promotie gehouden maar jij promootte het zelfs tot over de landsgrenzen. Fantastisch!
Toen op 23 december het nieuws kwam dat het helemaal niet goed met je ging is er geen moment twijfel geweest. Ik moest die oude brommerd nog 1 x zien en kussen. Wat was dat fijn. Wij hebben heerlijk herinneringen opgehaald aan onze tijd als coach en speelster. We hebben mooie, geniale momenten beleefd. Het hoogtepunt was wel onze gezamenlijke hekel voor de Rotterdamse scheidsrechter Janssen, beroemd om zijn speldjes op zijn cap. Bij aanvang van de wedstrijd tegen Sparta/Feijenoord was zijn openingszin: Ik heb een hekel aan Brabanders. Nou, dat hebben wij gemerkt. Hoe goed we ook ons best deden, hij was niet van plan om ons die pot te laten winnen. Dat vervolgens Henriette van den Heijkant eruit werd gestuurd omdat ze hem een lul noemde maakte de sfeer er niet beter op. Gelukkig wint degene die de meeste punten over de thuisplaat krijgt en dat waren toch wij.
Maar Toon zou Toon niet zijn geweest als hij dit over zomaar over zijn kant had laten gaan. Hij kwam op voor het spel en de meiden!!
Hij belde de bond om te zeggen dat ze de door ons zo geliefde scheidsrechter Janssen niet meer bij ons in hoefde te plannen want dat dat niet goed uit zou pakken… We hebben hem ook nooit meer gezien.
Dat was Toon! Hij wilde het, hij regelde het en het gebeurde op zijn manier.
Zoals gezegd was het afscheid dat Annette en ik konden nemen van Toon een afscheid met een gouden randje. Ondanks zijn eigen sores bekommerde hij zich om Annette die het zichtbaar moeilijk had met 2020 in het verschiet. Hij troostte haar, hield haar hand vast en sprak vol liefde over wat haar bezig hield. Gaf moed, rust en troost.
Dat hij op valreep nog vroeg of hijzelf bij Dennis door de ballotagecommissie zou komen als partner van Annette deed ons in lachen uitbarsten. Je zei dat Dennis maar gauw moest langskomen om het te checken.
Helaas mocht dat niet meer gebeuren, ik kan je zeggen dat je als vriend zeker goed bent gekeurd!
Lieve, lieve Toon…. Wat een gemis voor die meiden, wat een gemis voor die kleine en wat een gemis voor ons!
En die Tonuscup?? Die gaat er komen, daar ga ik mijn best voor doen. Jouw Golden Girls gaan er iets moois van maken.
Rust zacht Lieve Toon en Tonus….Dikke kus!
