Neef Ton,

Wij hadden een aantal passies gezamenlijk.
Muziek, zang, avontuur, uitdaging, genieten, natuur….
en vertrokken als jonkies vanuit Brabant naar het Westen van Nederland.
Toen Ton in Delft ging wonen zat ik al in Den Haag
Tijdens onze studie zaten we beiden in een band. Ton speelde gitaar en zong. Ik speelde bas en zong.
We hebben nooit samen gespeeld, maar het schiep wel een band…(haha)
Ton volgde zijn hart en zette zijn Drukkerij Tan Heck op.
Ik volgde mij hart en studeerde af op de toneelacademie in Maastricht en bracht mijn eerste regie de wereld in.

Het volgende is een mooie herinnering;
Ton drukte voor mijn theatergroepje bij Tan Heck een Flyer voor mijn allereerste voorstelling!
Hij stond daarmee aan de start van mijn toneel carrière.

De volgende hele mooie herinnering heb ik aan Ton toen hij Renée net ontmoet had en dolblij en verliefd kwam helpen met verhuizen.
Ik had namelijk ook een nieuwe liefde gekregen, Winnie.
Ook daarin gingen we weer gelijk op….
Ik ging van Den Haag naar Vlaardingen en Ton en Renée hebben geholpen met de meest zware meubelstukken omhoog te krijgen, onder andere een grote rode bank, om daar vervolgens samen op neer te ploffen en er niet meer uit te komen voor die dag. Ik zie ze nog zo voor me.....

En dan een laatste mooie herinnering
Bij Ton in Delft in het hospice.
We haalden herinneringen op uit onze tijd in Boxmeer, we spraken over wat we mooi vinden, waar we van genieten en ook over zingen in een koor.
“Daar had ik al veel eerder mee moeten beginnen!” zei Ton. En hij zingt inmiddels toch al zo’n 20 jaar in het koor.
Ik vertelde over een zangstuk wat wij zingen met ons koor en wat ik zo prachtig vind.
“O, wacht even” zei Ton en hij haalde een youtube filmpje van een optreden met zijn koor tevoorschijn op zijn telefoon.
“Ik zing het even voor je mee”, zei hij. En vervolgens heeft hij de complete Cantique van Fauré gezongen, uit zijn hoofd. Ik was ontroerd.

Dank je wel Ton, voor je levenslust, je passie en je liefde!