Lieve familie,
Wij willen jullie condoleren met het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma.
Geschrokken lazen we het bericht in de krant. Wat is dat plotseling snel gegaan.
Wij zullen Tonny herinneren als een lieve, aardige vrouw die als het nodig was ook heel krachtig kon zijn. Voor de manier waarop ze na het grote verlies van Nico haar twee zonen heeft groot gebracht hebben wij grote bewondering.
Verdrietig om te zien dat ze soms zo hulpeloos heen en weer kon lopen de laatste tijd. In die jaren hebben wij haar nog wel eens naar huis geloodst als zij dat even niet meer wist.
Wij wensen jullie voor nu en in de toekomst sterkte met dit verlies, lieve groeten,

Lies en Arthur Blijleve

Lieve familie van Tonny
Wat hebben we een fijne tijd gehad met de kinderen aan de Van Trichtlaan. Jeroen, Michiel, Frans en Ilja en alle buurkinderen hebben daar een fijne jeugd doorgebracht.
De olifant in de garage en met z’n allen in de Penguin auto wat hebben ze een lol gehad.
Ook Nico zullen we nooit vergeten, hij is ons wel erg jong ontvallen.
Liefs Wim en Willy van Loon

Lieve Jeroen en Marjon, Machiel en Inge en kleinkinderen,
Evenals Manja kijk ik terug op 48 jaar met Tonny als trouwe buurvrouw, met wie we veel lief en leed hebben gedeeld. Ik had en heb veel bewondering voor het doorzettingsvermogen en de manmoedigheid, die zij in voor- en tegenspoed ten toon spreidde. Al ging dat ook wel eens gepaard met dwarse 'eigenwijzerigheid' waar niet doorheen te komen viel.
Toen die levenskracht de laatste jaren wat ging tanen, heb ik een intiemere band met Tonny gekregen. Ik mocht hoe langer hoe meer vraagbaak, oppepper, klusjesman enz. voor haar zijn. Met name zoekgeraakte sleutels en apparaten met stekkers waren veel terugkerende items, waarop ingesprongen moest worden. En ook kwam steeds vaker het besef dat ze 'het niet meer kon', zoals ze het noemde. En het bijbehorende verdriet daarover. Ik ben nog steeds blij dat ik daarin een troostende en steunende rol heb mogen vervullen. Het voelde zelfs een beetje als gemis toen die begin december plotseling uitgespeeld was.
Ik heb nu een waardevolle herinnering.

Beste Familie,
Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma.
Tonny ken ik al mijn hele leven. Ze noemde mij altijd haar buurmeisje. Toen ik met mijn ouders naast de familie Kooy kwam wonen was Tonny 12 jaar oud., groot leeftijdsverschil dus, waardoor ik meer optrok met Elly en Thea. Heb jullie ouders zien trouwen en kwam op bezoek toen jullie, Jeroen en Machiel werden geboren. Later paste ik verschillende keren op jullie met Elly en/of Thea.
Wat ging ze door een vreselijke moeilijke tijd na het overlijden van Nico.
Vele jaren later zag ik haar bezig als vrijwilligster in het Hospice in Wilnis waar een familielid van mij lag. Wat een toewijding en wat een steun gaf zij daar aan de families die ook door zo'n moeilijke tijd heen moesten.
Tonny was een dappere, toegewijde, lieve vrouw.
Ik hoorde pas vandaag dat ze was overleden want wij zijn op vakantie in Duitsland. Helaas kunnen we niet bij haar afscheid aanwezig zíjn maar we hebben in de Dom in Erfurt een kaarsje laten branden voor haar.
Wij wensen jullie allemaal heel veel sterkte morgen en hopen dat de herinneringen die jullie hebben aan haar, regelmatig een glimlach op jullie gezicht tovert.
Rust in Vrede Tonny,
David en Annemieke Baker-Schoenmakers

Lieve Jeroen en Marion, Machiel en Inge en kleinkinderen,
Van harte gecondoleerd met dit grote verlies. Gek genoeg toch een schrik, terwijl we het min of meer verwachtten. Ik denk voortdurend aan de fijne tijd die we hadden. We hebben echt lief en leed al die jaren (precies 48) gedeeld. Ik weet niet hoe ontelbaar veel kopjes koffie en thee en glaasjes wijn we samen gedronken hebben, daarbij het dagelijkse leven besprekend van heel kleine dingen tot en met het grote verdriet om het verlies van Nico. We zeiden vaak dat we bijna meer waren dan familie, zo'n hechte band hadden we. Als een van ons niet thuis was, zeiden de kinderen: oh, die is bij Tonny / Manja.
Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik haar zo lang als buurvrouw heb mogen hebben. Zelfs op het laatst vroeg ze nog of ze soms kon helpen: Kan ik voor je strijken? was een altijd terugkerende vraag.
Lieve Tonny, dank je wel voor de fijne jaren, zeg maar een heel mensenleven, die ik met je heb gehad. En voor jullie, kinderen en kleinkinderen, veel sterkte .
Liefs van Manja.